Όσα λεφτά κι αν δώσουν οι Βρετανοί, δε θα γίνουν ποτέ Ελλάδα

Η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών του Λονδίνου έδειξε … το μεγαλείο του Ελληνικού Πολιτισμού

Μοιραστείτε το στο facebook







Τελικά, κάθε χώρα έχει και τον πολιτισμό που της αξίζει. Και οι Βρετανοί έχουν το δικό τους πολιτισμό, αυτόν… που τους αξίζει..

Δε γινόμαστε δηκτικοί, δεν κοροϊδεύουμε κανέναν, ούτε πουλάμε πατριωτισμό και εθνικοφροσύνη, αλλά η Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων που είδαμε από το Λονδίνο, και που είδαν πάνω από ένα δις κόσμος σε όλο τον πλανήτη, μοιάζει με κακόγουστη γιορτούλα μπροστά στο ελληνικό πανηγύρι του 2004. Μπροστά στο μεγαλείο και την έξαρση του πολιτισμού, όχι μόνο του ελληνικού αλλά του πανανθρώπινου που δε χωρά σε σύνορα και δε μπαίνει σε καλούπια.
Είχαμε την ελπίδα ότι η Βρετανία θα μπορούσε να αγγίξει έστω και στο 1% το υπερθέαμα που είδαμε πριν 8 χρόνια ή τουλάχιστον το κινεζικό θέαμα, την έξαρση του τεράστιου κινεζικού πολιτισμού. Όταν όμως ,μάθαμε ότι την τελετή έναρξης θα αναλάμβανε ένας σκηνοθέτης χολυγουντιανών ταινιών με ολίγη αγγλική… πινελιά, όπως ο Ντάνι Μπόιλ, τελικά δεν περιμέναμε και πολλά περισσότερα.

Το είδαμε στο βρετανικό πανηγύρι που περισσότερο θύμιζε Γιουροβίζιον;
1. Καταλάβαμε γιατί οι Βρετανοί είναι τόσο στρυφνοί όπως είναι. Και δε φταίει που βρέχει συνέχεια. Φταίει που δεν έχουν πολιτισμό, ρίζες που να στηρίζουν το κράτος τους, να δίνουν ταυτότητα στους πολίτες του. Δεν έχουν αυτή τη λάμψη του παρελθόντος, την επίκληση του προγόνου και των κατορθωμάτων του, τον φωτεινό ήλιο ενός πολιτισμού που έλαμψε σε όλο τον κόσμο. Δυστυχώς γι’ αυτούς οι Βρετανοί δεν είναι Αιγύπτιοι, Κινέζοι και φυσικά δεν είναι Έλληνες.
2.   Καταλάβαμε γιατί δε μας επιστρέφουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. Γιατί αν το κάνουν θα πρέπει να επιστρέψουν και τα υπόλοιπα κλεμμένα από όλους τους πολιτισμούς του κόσμου. Και με τι θα γεμίσουν τα Μουσεία τους; Με τα… στριγκάκια του Ελτον Τζον ή τα εσώρουχα της Βικτώρια Μπέκαμπ που φορά και ο Ντέϊβιντ; Και προσοχή, δεν είμαστε ρατσιστές, αυτά παρουσίασαν οι άνθρωποι ως πολιτισμό.
3. Στην Αθήνα, όχι μόνο οι Έλληνες, αλλά δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο είδαν να στήνεται μια γιορτή από μια μικρούλα χώρα με τεράστιο πολιτισμό. Επομένως, το πεδίο της δόξης ήταν λαμπρό. Δε χρειάζονταν λέιζερ, φωτορυθμικά ή άλλα χολυγουντιανής έμπνευσης κόλπα. Η Ελλάδα παρουσίασε τον πολιτισμό της, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Και μπορεί να μην είμαστε περήφανοι για τα σημερινά πολιτιστικά επιτεύγματα, αλλά τουλάχιστον έχουμε πίσω μας έναν πολιτισμό ανυπέρβλητο.

4.  Στην Αθήνα όλος ο πλανήτης είδε να περνά από μπροστά του η ιστορία του κόσμου. Εννοιες όπως ειρήνη, φιλοσοφία, μαθηματικά, σοφιστές, ολυμπισμός, αθλητισμός είναι ελληνικές κι έγιναν παγκόσμιες. Αυτά είδε όλος ο κόσμος.
5. Στο Λονδίνο ο… πολιτισμός που παρήλασε ήταν ο μίστερ Μπιν, ο Τζέιμς Μποντ, η Βασίλισσα Ελισάβετ, ο Πίτερ Παν, η Μαίρη Πόπινς, ο Ντέιβιντ Μπάουι , το σύστημα υγείας της Αγγλίας, ένα… μίνι κούπερ, ο Ερικ Κλάπτον, οι Ρόλινγκ Στόουνς, οι Μπιτλς, κάτι πρόβατα που έβοσκαν στη βρετανική ύπαιθρο. Δηλαδή από το αρχαίο κάλλος της Ελλάδας, και τον εντυπωσιακό κινεζικό πολιτισμό, φτάσαμε να αναγάγουμε σε παγκόσμιο πολιτιστικό πρότυπο τον… Ντέιβιντ Μπέκαμπ που ήρθε με ταχύπλοο για να ανάψει την ολυμπιακή φλόγα.
6. Όλα τα παραπάνω τα είδαμε γιατί ακριβώς η Βρετανία δεν έχει πολιτισμό. Τι να παρουσίαζε δηλαδή; Τις αποικίες της που κρατούσε επί αιώνες με αίμα;  Ή το αποτυχημένο πολυπολιτισμικό μοντέλο που προσπαθούν να περάσουν οι Βρετανοί αλλά στο βάθος είναι πιο ρατσιστές και πιο εθνικιστές από όλους τους υπόλοιπους; Τι να παρουσιάσει; Τα μουσεία που είναι γεμάτα με κλεμμένους θησαυρούς άλλων λαών. Και κυρίως της Ελλάδας; Ο Λόρδος Ελγιν κάτι θα ξέρει καλύτερα. Οι κακόμοιροι οι Βρετανοί το μόνο που έχουν να παρουσιάσουν είναι 100 άντε 200 χρόνια πολιτισμού, δηλαδή τίποτε. Μόνο λίγος Σέξπιρ του έχει μείνει αλλά πόσο να αντέξει κι αυτός το βάρος της… μεγάλης βρετανικής αυτοκρατορίας;

7. Η σύγκριση επίσης δείχνει και κάτι άλλο πιο ουσιαστικό. Ότι έχουμε να κάνουμε με τη μεγάλη ήττα του mega καπιταλισμού, του δυτικού μοντέλου ζωής όπως το ζουν οι Αγγλοσάξονες, μπροστά στο μεγαλείο και το πνεύμα ενός πραγματικού πολιτισμού που ακόμη και σήμερα είναι η βάση για ότι καλό δημιουργείται.
Σε καμιά περίπτωση όλα όσα γράψαμε και θα μπορούσαμε να γράφουμε για ώρες, δεν μπορούν να εκληφθούν απλά ως ένα εθνικιστικό παραλήρημα και ως μια προσπάθεια να ξεχάσουμε ότι η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια δεν έχει να επιδείξει μεγάλα επιτεύγματα του πολιτισμού. Δυστυχώς, ο καπιταλιστικός τρόπος ζωής, η ευμάρεια του καναπέ, η έλλειψη παιδείας, το εκπαιδευτικό σύστημα που είναι υπό κατάρρευση και φυσικά η οικονομική κρίση δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για να συνεχίσει η Ελλάδα μια παράδοση που ξεκινά από τα αρχαία χρόνια, φτάνει στα επιτεύγματα του Βυζαντινού Πολιτισμού και έρχεται μέχρι τις τελευταίες αναλαμπές με τους μεγάλους μας ποιητές, τον Ελύτη, τον Σεφέρη, τον Ρίτσο ή ακόμη τον Χατζηδάκη, τον Θεοδωράκη, τον Χατζηδάκι κ.λπ.
Αυτά, όμως, είναι μια άλλη ιστορία. Αυτό που έχει σήμερα σημασία είναι ότι η Τελετή Έναρξης στο Λονδίνο θα ξεχαστεί το πολύ σε 10-15 ημέρες. Η τελετή έναρξης στην Αθήνα θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη όλων μας. Διότι αν βγάλουμε κάποιες παραφωνίες δικές μας (Βίσση, Ρουβάς, κάτι ντατσούν με καρπούζια) αυτό που θα μείνει είναι η παρέλαση του ελληνικού πολιτισμού, του παγκόσμιου πολιτισμού.
Αυτό δεν εξαγοράζεται με κανένα δάνειο, κανένα Μνημόνιο, καμιά τρόικα. Το πολιτισμό κάθε χώρας κανείς δε μπορεί να τον οικειοποιηθεί. Όσα λεφτά κι αν δώσουν οι Βρετανοί, με τον Μπέκαμπ και τον 007, δε θα γίνουν ποτέ Ελλάδα.
Αριστερός Ψάλτης
Περισσότερα για την έναρξη δείτε  και ΕΔΩ