Δελφινάριον «η Νέα Δημοκρατία»

Μοιραστείτε το στο facebook






«Δελφίνοι» ονομάζεται η κατηγορία εκείνη των στελεχών ενός κόμματος που εποφθαλμιούν, κατά φαντασίαν, ή με ρεαλιστικό ενδεχόμενο, την θέση του  Προέδρου του κόμματος μετά την κάποτε παραίτησή του..
Η λέξη θυμίζει τα προσφιλή μας δελφίνια, και όντως υπάρχει ετυμολογική σχέση μέσω Γαλλίας. “Dauphin”, δηλαδή δελφίνι, ήταν ο τίτλος του διαδόχου του γαλλικού θρόνου από το 1350 μέχρι το 1791 και από το 1824 μέχρι 1830, από το δελφίνι που εικονιζόταν στον σχετικό θυρεό.
Στη σημερινή παρακμάζουσα σε βαθμό ευθέως ανάλογο με την αποξένωσή της από την κοινωνία Νέα Δημοκρατία, έχουμε δελφίνους, παραδελφίνους, δελφίνους β’ και βοηθούς δελφίνους που στηρίζουν για υποψήφιο γραμματέα κάποιον στο βαθύ γήρας του πολιτικού του βίου και όχι το «παιδίον νέον».
Για ποιό λόγο; Διότι ο πρώτος, συμπαθής και φέρελπις κάποτε κατά τα άλλα,  απέδειξε στην μακρόχρονη πορεία του ότι “δεν το ΄χει” βρε παιδί μου, ότι μέχρι “τρίτος” μπορεί να πάει, το πολύ “δεύτερος”. Πως να το κάνουμε, δεν μπορούν όλοι να γίνουν “πρώτοι”.  Ως εκ τούτου είναι ελάχιστες οι πιθανότητες να βάλει πλώρη και για άλλα μετά από μια ενδεχόμενη θητεία στην γραμματεία. Δεν προβλέπεται να καταστεί «μάγκας» με μελλοντικές βλέψεις αρχηγού και δεν χτίζει γερό κεφάλαιο προς μελλοντική εσωκομματική εκταμίευση. Μια τελευταία αναλαμπή αναζητά ο άνθρωπος, το τελευταίο πεντάλεπτο πριν από την συνταξιοδότηση. Και φυσικά να προστατέψει τους δικούς του ανθρώπους.
Οπότε, μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, σκέφτονται οι δελφίνοι και οι παραδελφίνοι: και βγάζουμε γραμματέα που θα είναι «δικός μας», και συντόμως θα μας αδειάσει τη γωνιά…
Δελφινάριον «η Νέα Δημοκρατία»…
Φυσικά, η κοινωνία, η πατρίδα, η μετεξέλιξη και ανανέωση του κόμματος, η δυνατότητα του κόμματος να επιφέρει ριζοσπαστικές αλλαγές, όλα αυτά είναι «ψιλά γράμματα» μπροστά στην βιωσιμότητα του ατομικού φέουδου.

Κ.Λ.Μ.