Μοιραστείτε το στο facebookΌτι έχασε σε «ιδέα» αυτή η Ολυμπιάδα λόγω των ατυχών επιλογών των διοργανωτών, φέρονται να προσπαθούν να το αναπληρώσουν οι αθλητές με τα κατορθώματα και τις ιστορίες τους...
«Το άκουσα να σπάει,» δήλωσε ο Manteo Mitchell. Ο Αμερικάνος σπρίντερ ήταν στο μισό του πρώτου γύρου της σκυταλοδρομίας 4Χ400, όταν ένιωσε το πόδι του, στην κυριολεξία, να σπάει. Οποιοσδήποτε θα έλεγε ότι έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα σε δύο επιλογές. Να τα παρατήσει και να χάσει η ομάδα του ή να προσπαθήσει να τερματίσει και να δώσει μια ευκαιρία στην ομάδα του να προκριθεί. Όμως, για αυτόν υπήρχε μόνο η δεύτερη επιλογή.
«Ένιωσα σαν κάποιος να έσπασε το πόδι μου στα δύο, στην κυριολεξία,» είπε, με τους γιατρούς να επιβεβαιώνουν την σπασμένη αριστερή περόνη με την οποία έτρεξε τα τελευταία 200 μέτρα του!
Σε ότι αφορά την ομάδα του, η αυτοθυσία του βοήθησε τους Αμερικάνους να περάσουν με σχετική ευκολία στον τελικό, ισοφαρίζοντας τις Μπαχάμες στο χρόνο. Το οστό του από την άλλη, αν και υπέστη πλήρη θραύση, δεν είχε δείγματα πληγέντος ιστού, οπότε θα ιαθεί μόνο του σε τέσσερεις με πέντε εβδομάδες.
Ο 25-χρονος από το Cullowhee δε σκέφτηκε ούτε στιγμή να απογοητεύσει τους τρεις συναθλητές του, και μαζί ολόκληρη τη χώρα του η οποία έχει κερδίσει το χρυσό στις τελευταίες οχτώ Ολυμπιακές σκυταλοδρομίες στις οποίες πήρε μέρος.
Ο προπονητής του στη West Carolina, Danny Williamson, ήταν αυτός που του προσέφερε την υποτροφία για το πανεπιστήμιο, βλέποντας τον να τερματίζει δεύτερος μόνο πίσω από τον μετέπειτα Ολυμπιονίκη Travis Padgett. Όταν μάλιστα ο στίβος ήταν η δεύτερη επιλογή του, αφού οι προπονητές του στο λύκειο τον έπεισαν να συνεχίσει εκεί, καθώς την πολλά υποσχόμενη πορεία του στο αμερικάνικο ποδόσφαιρο την διέκοψε ένα ακόμα σπασμένο κόκκαλο, στο χέρι εκείνη τη φορά. Ο κος Williamson εκθείασε την ομαδικότητα του Manteo λέγοντας χαρακτηριστικά πως ο αθλητής μάλλον θα σταματούσε μόνο αν το πόδι του έπεφτε από τη θέση του.
Ο Manteo κατάλαβε ότι κάτι πήγαινε στραβά όταν πέρασε το σημάδι των 200 μέτρων και καθώς ο πόνος γινόταν όλο και πιο έντονος. Και, πέρα από την αδρεναλίνη, πίστευε πως και κάτι άλλο τον βοήθησε να τερματίσει.
«Πίστη, αυτοσυγκέντρωση, τερματισμός. Πίστη, αυτοσυγκέντρωση, τερματισμός. Μόνο αυτό μπορούσα να πω στον εαυτό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου