3 Σεπτεμβρίου 2012: ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ διαμοιράζουν το κουφάρι του ΠΑΣΟΚ

Μοιραστείτε το στο facebook










Υπό μια αιρετική συλλογιστική, στις 17 Ιουνίου 2012 χάθηκε μια ιστορική για το Έθνος ευκαιρία...

Να ανέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Μην ανατριχιάζετε.
Ας προσπαθήσουμε ψύχραιμα να δούμε τι θα συνέβαινε.
Πρώτα, κάποιες βασικές παραδοχές.
Η Γερμανία, με την ζώνη ελευθέρου εμπορίου και το κοινό νόμισμα, έχει δώσει διέξοδο στο ιστορικό της πρόβλημα : την διάθεση του παραγωγικού της πλεονάσματος.
Έχει δηλαδή προσφυώς μετατρέψει το συγκριτικό της πλεονέκτημα σε τεράστια ελλείμματα των υπολοίπων, κυρίως των Νοτίων.
Με την βοήθεια βέβαια της πολιτικής διαφθοράς, της αβελτηρίας και της δημοσιονομικής κραιπάλης των τελευταίων.
Ισχυροποιούμενη διαρκώς η ίδια από τη συνεχή οικονομικοπολιτική εξασθένιση των -κατ’ ευφημισμόν, πλέον- εταίρων της, η Γερμανία με ΟΝΕ, ΕΚΤ, Ευρώ και “Σύμφωνα” επέβαλε την ισχύουσα αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αρχιτεκτονική που επειδή εξυπηρετεί πρωτίστως τα Γερμανικά και δευτερευόντως τα Γαλλικά συμφέροντα, παρουσιάζει συστημική ακαμψία η οποία “στραγγαλίζει” τους υπολοίπους.
Οι Αμερικανοί, πρακτικοί άνθρωποι, είναι σαφείς : η Γερμανία ωφελήθηκε, αυτή να πληρώσει.
Έπειτα, η λύση στην κρίση δεν μπορεί να είναι οικονομική. Στα “στρατοσφαιρικά” ποσά που έφτασαν τα κρατικά χρέη, δεν αποπληρώνονται. Παρά τις σταθεροποιητικές διαβεβαιώσεις των καταχρεωμένων κρατών.
Για παράδειγμα, η Ελλάδα μετά το PSI είχε χρέος 280 δισ. €. Το οποίο μέσα σε τρεις μήνες “πέταξε” πάλι στα 303 δισ.
Η λύση θα είναι πολιτική. Είτε με αμοιβαιοποίηση των χρεών, με ευρωομόλογα, είτε με “κουρέματα” χρέους, είτε με αγορά κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ, δηλαδή εκτύπωση χρήματος.
Είτε με έναν συνδυασμό των παραπάνω.
Η Γερμανία το γνωρίζει. Και αναβάλλει διαρκώς όποια ριζική λύση, επιδιώκοντας εν τω μεταξύ να αποκομίσει τα μέγιστα γεωπολιτικά, πολιτικά και οικονομικά οφέλη.
Ίσως δεν θα καταφέρει τίποτα περισσότερο από μια τραπεζική ένωση. Δεν είναι όλοι πρόθυμοι να παραχωρήσουν εθνική κυριαρχία.
Όμως η λύση κάποια στιγμή πρέπει να δοθεί .
Για να φτάσουμε εκεί, οφείλει να εισαχθεί μια δόση ριζοσπαστισμού στο σύστημα ώστε να παύσει η ιδιοτελής παρελκυστικότητα των Γερμανών και να εξουδετερωθεί η συστημική ακαμψία.
 Επειδή αυτοκτονούν άνθρωποι.
Ως “ριζοσπαστισμός” νοείται μια στάση που οδηγεί τη Γερμανία να χαλαρώσει την ασφυκτική πίεση, υπό τον φόβο απώλειας των ζωτικών πλεονεκτημάτων που απολαμβάνει από την Ευρωζώνη.
Με εύρεση νέου σημείου ισορροπίας για τη Γερμανία, που θα προέκυπτε από μια ανανεωμένη ανάλυση κόστους-οφέλους για την ίδια. Ή από τον ωμό φόβο “ξηλώματος του πουλόβερ” της Ευρωζώνης.
Πολλοί ήλπισαν ότι με γνώμονα το εθνικό συμφέρον αυτόν τον λελογισμένο ριζοσπαστισμό θα τον επιδείκνυε η συντηρητική παράταξη. Έγιναν άλλες επιλογές.
Ερχόμαστε λοιπόν στο “ιστορικό αν;”, την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο Ιούνιο.
Σχηματοποιούνται κυρίως δύο προβλέψιμες εκβάσεις.
Πρώτη έκβαση θα ήταν να αποδειχθεί τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ αυτός που θα εισήγαγε τον απαιτούμενο ριζοσπαστισμό.
Είτε με την άμεση επίκληση κήρυξης χρεοκοπίας, του “όπλου του αδύναμου οφειλέτη”. Είτε μόνο με την πανευρωπαϊκή πολιτική αστάθεια που θα προκαλούσε ο φόβος μιας ουδέποτε δηλούμενης χρεοκοπίας.
Είτε λόγω του φόβου μετάδοσης του “αριστερόστροφου” πολιτικού ιού πρώτα σε όλον τον Νότο – πόσο θα άντεχε ο δοτός Μόντι; Και κατόπιν, στον Βορρά.
Σε περίπτωση που η Γερμανία υποχωρούσε, η χαλάρωση της πίεσης στα πληττόμενα στρώματα θα ενδυνάμωνε την κοινωνική συνοχή.
 Αυτό θα ήταν το εθνικό όφελος.
“Λεφτά δεν υπήρχαν”, για να προκαλέσει νέο δημοσιονομικό εκτραχηλισμό σε όφελος των ακολούθων του.
Θα σοβούσε ο κίνδυνος από την αντεθνική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ σε λαθρομεταναστευτικό και εθνικά θέματα. Ο οποίος μπορεί να εξουδετερωνόταν από πιθανή “ωρίμανση” και “δεξιά στροφή” που ίσως παρουσίαζε ο Τσίπρας αναλαμβάνοντας εξουσία, άλλωστε αυτό επιδιώκει με το επικείμενο Συνέδριο.
Δεύτερη έκβαση θα ήταν να μην υποχωρήσει η Γερμανία. Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα σαρωνόταν από την κυβέρνηση μέσα σε 1-2 μήνες. Στα εθνικά θέματα, δεν θα προλάβαινε να ζημιώσει.
Και θα διαλυόταν δια παντός η “κομμουνιστικογενής μάζα” , που μέσω διαφόρων πολιτικών σχηματισμών, για να πάρει ρεβάνς για το 1949 διέβρωσε την ιστορική αυτογνωσία, την οικονομική αποτελεσματικότητα και εν τέλει την κρατική υπόσταση του Έθνους.
Ανοίγοντας το δρόμο για μια πραγματική, ιστορική Μεταπολίτευση.
Και στις δυο εκβάσεις προέκυπτε εθνικό όφελος.
Αλλά η Ιστορία είχε άλλες βουλές.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ, στην πολιτική ασφάλεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με την οικονομική ευμάρεια της αυξημένης κρατικής επιχορήγησης που αυτή εξασφαλίζει, ανασυντάσσεται και οργανώνεται.
Ενώ οι μη ορκισθέντες, σύμφωνα με το άρθρο 59 του Συντάγματος, βουλευτές του αντί να εκπέσουν του αξιώματος έγιναν νομοθέτες χωρίς να δεσμεύονται από την τήρηση του.
Εντελώς, το τονίζουμε, συμπτωματικά η ατζέντα του εμφανίζεται να αντιστοιχεί με εκείνη του Σόρος και γενικώς υπερατλαντικά ζητούμενα :
- Ανοιχτά σύνορα
- Τα Σκόπια, “Μακεδονία”
- Μη μου τους λαθρομετανάστες τάραττε
- Το Αιγαίο ενώνει με τον αδελφό τουρκικό λαό
- Δραχμή, ανομολόγητη αγάπη μου.
Πολιτικά, εύλογα, διεκδικεί την κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου.
Οι Κινέζοι λένε : “ο πιο σύντομος δρόμος προς την επιτυχία είναι η αντιγραφή”.
Γι’ αυτό η συγκέντρωση στη Νίκαια, στις “3 του Σεπτέμβρη”.
Και οδηγούμαστε πάλι πίσω, στα 1977-78.
ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τραβάνε τις σάρκες του ετοιμοθάνατου Κέντρου.
Το αποτέλεσμα του πολιτικού διαμοιρασμού καθόρισε την ιστορία που ζήσαμε μετέπειτα.
Ο Καραμανλής παίρνει τον Θανάση Κανελλόπουλο και μερικούς άλλους.
Και ο Ανδρέας …τους ψηφοφόρους.
Ο Ζίγδης, μένει με τη σφραγίδα.
Σήμερα, το “κουφάρι” είναι το ΠΑΣΟΚ.
Θα ήθελα το ΠΑΣΟΚ να σβήσει μέσα σε ιστορικά πυροτεχνήματα, δικαστήρια και εκτελεστικά αποσπάσματα. Όμως θα χαθεί αθόρυβα, και όπως φαίνεται ατιμώρητα, από την Ιστορία, αφήνοντας πίσω του την δυσωδία από την αποσύνθεση του πολιτικού πτώματος.
Δυστυχώς η δυσωδία συνίσταται στον λογαριασμό που οφείλει να πληρώσει η ελληνική κοινωνία : το Χρέος που την κατέστησε υπόδουλη.
Με τη δημόσια περιουσία στο σφυρί, τη νεολαία άνεργη ή στα ξένα και τους Τούρκους διαρκώς αποθρασυνόμενους.
Η ΝΔ διαπράττει σήμερα το ίδιο στρατηγικό λάθος. Ας μάς διαψεύσουν επισήμως, είναι εμφανές ότι επιχειρεί να αποσπάσει τα επιφανή στελέχη και τους ψηφοφόρους του “δεξιού ΠΑΣΟΚ”.
Όμως “δεξιό ΠΑΣΟΚ” είναι κυρίως η Σημιτοκρατία. Το χειρότερο τσούρμο ανθρώπων που εμφανίστηκε στην νεοελληνική ιστορία.
Αυτούς θέλει η ΝΔ; Τους “τελειωμένους” του εκσυγχρονισμού;
Μόνος, ο κ. Στουρνάρας μπορεί να διαφέρει από την ποιότητα της συνομοταξίας. Δεν μπορούν όμως να ξεχαστούν οι παρελθούσες, νεοφιλελεύθερες, οικονομικές επιλογές του. Δεν ξεχνιέται η χρησμολογία του από το ΙΟΒΕ. Και δεν παραβλέπεται η θανατική καταδίκη που απήγγειλε : “το ΤΤ δεν είναι βιώσιμο”.
Είναι σεβαστό οικονομικό στέλεχος αλλά με μηδενική, μην πούμε βλαπτική, εκλογική απήχηση. Άλλωστε ο κ. Στουρνάρας δεν διεκδίκησε ποτέ ψήφους, παρά τεχνοκρατικές θέσεις.
Μένει λοιπόν ως άξιο λόγου πολιτικό διακύβευμα το που θα κατευθυνθούν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ.
Χωρίς να υπάρχουν απόλυτες απαντήσεις, οι λίγοι δεξιά, οι περισσότεροι αριστερά. Είναι η πολιτική τους φύση. Οι κρατικοδίαιτοι, οι σε απόγνωση, οι πληβείοι και οι μπαταχτσήδες βρίσκονται ήδη στον ΣΥΡΙΖΑ, διαμόρφωσαν το 27%.
Αλλά ενυπάρχει σήμερα μια ευκαιρία για τη ΝΔ, να διαμορφώσει μια νέα κοινωνική πλειοψηφία, που όμως είναι εφικτή μόνον εάν τροποποιήσει τις επιλογές της. Άλλως, η πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ θα κατευθυνθεί στον ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα υπάρχει μια τεράστια διαφορά με το 1977-78.
Κανείς δεν είναι ανυποψίαστα ενθουσιώδης, όπως όταν ο Ανδρέας διαμόρφωνε με βενιζελικούς, κομμουνιστές, χουντικούς και κεντρώους την πλειοψηφία που θα έκανε εφικτή μια αναίμακτη κοινωνική επανάσταση, φέρνοντας τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας στην εξουσία και δρομολογώντας έτσι την καταστροφή.
Δεν αρκεί πλέον ένα πιασάρικο σύνθημα, “Αλλαγή”, ούτε ένας κοινωνιολογικά θολός προσδιορισμός, “μη προνομιούχοι”, για να πειστεί ο ψηφοφόρος.
Ο κόσμος απαιτεί συγκεκριμένα μέτρα και όραμα. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει, μέχρι στιγμής, επιδείξει κάτι αξιόλογο.
Η υφαρπαγή του Κέντρου, το 78, οδήγησε σε 30 χρόνια ΠΑΣΟΚ.
Να μην έχουμε άλλα 30 χρόνια Τσίπρα.
Ο οποίος έχει και ηλικιακά την δυνατότητα να το επιτύχει.
Αλλά για να αποφευχθεί αυτό, η ΝΔ οφείλει να υποστηρίξει έμπρακτα τα μικρομεσαία και μεσαία στρώματα.
Τελεία.

Προφήτης