Μοιραστείτε το στο facebook
Η Αφρική μπορεί να θρέψει τον εαυτό της. Και όχι μόνο, αλλά και
να συμβάλει στην παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια αλλά και την παγκόσμια
οικονομική ανάπτυξη..
Αρκεί να υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές και πολιτικές υποστηρίζει ο Kanayo F. Nwanze, πρόεδρος του Διεθνούς Ταμείου για την Αγροτική Ανάπτυξη:
Καθώς η ξηρασία εξαπλώνεται, οι αγρότες σε όλο τον κόσμο αγωνίζονται να διατηρήσουν τις αποδόσεις των καλλιεργειών. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι αγρότες βιώνουν την πιο μεγάλη ξηρασία εδώ και μισό αιώνα. Ως αποτέλεσμα, η παγκόσμια τιμή στο καλαμπόκι, το σιτάρι και τη σόγια αυξήθηκε τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, και παραμένει ακόμα σε υψηλά επίπεδα.
Η σοβαρή ξηρασία κατακαίει τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις στις ΗΠΑ είναι μόνο η τελευταία σε έναν παγκόσμια κύκλο με όλο και πιο συχνές και καταστροφικές ξηρασίες. Στην περιοχή Σαχέλ της Αφρικής, εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν την πείνα για τρίτη φορά από το 2005. Η έλλειψη βροχής στην περιοχή και οι υψηλές τιμές των τροφίμων παγκοσμίως έχουν κάνει την κατάσταση ακόμη χειρότερη. Πράγματι, είναι φτωχοί του κόσμου – ιδίως στις αγροτικές περιοχές – οι οποίοι πλήττονται περισσότερο από αυτούς του συνδυαστικούς παράγοντες.
Αυτό δεν αποτελεί καλό οιωνό για το μέλλον μας. Μέχρι το 2050, η παγκόσμια παραγωγή τροφίμων θα πρέπει να αυξηθεί κατά 60% για να ανταποκριθεί στη ζήτηση από την αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού με τις μεταβαλλόμενες καταναλωτικές συνήθειες. Για να διασφαλιστεί η επισιτιστική ασφάλεια για όλους, θα πρέπει να αυξηθεί όχι μόνο η παραγωγή τροφίμων, αλλά και η διαθεσιμότητα, ειδικά για εκείνους που ζουν στις αναπτυσσόμενες χώρες. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να καταρριφθούν οι φραγμοί και οι ανισότητες, να αναπτυχθούν οι ικανότητες και να διαδοθεί η γνώση. Στην Αφρική, οι μικροκαλλιεργητές, οι οποίοι παρέχουν το 80% των τροφίμων της υποσαχάριας περιοχής, χρειάζονται υποδομές για την ανάπτυξη της γεωργίας, συμπεριλαμβανομένων των αρδευτικών έργων και δρόμων, καθώς και καλύτερη οργάνωση της αγοράς και πρόσβαση στην τεχνολογία.
Το Διεθνές Ταμείο για την Αγροτική Ανάπτυξη βλέπει τεράστιες δυνατότητες στον τομέα της γεωργίας στην Αφρική, η οποία σημείωσε αύξηση 4,8% το 2009, σε σύγκριση με 3,8% στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού και μόνο 1,4% στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική. Δεδομένου ότι η γεωργία αντιστοιχεί περίπου στο 30% του ΑΕΠ της υποσαχάριας Αφρικής και αντιπροσωπεύει περισσότερο από το 60% της απασχόλησης στις περισσότερες αφρικανικές χώρες, η ανάπτυξη του κλάδου θα μπορούσε να μειώσει ουσιαστικά τη φτώχεια στην περιοχή.
Όχι μόνο στην Αφρική και σε χώρες όπως η Μπουρκίνα Φάσο και η Αιθιοπία, αλλά και στις αναδυόμενες χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία και το Βιετνάμ, η εμπειρία έχει δείξει επανειλημμένα ότι οι μικροκαλλιεργητές μπορεί να οδηγήσουν τη γεωργική ανάπτυξη, τονώνοντας παράλληλα την ευρύτερη οικονομική ανάπτυξη. Οι μικροκαλλιεργητές, γυναίκες και άνδρες, είναι οι μεγαλύτεροι επενδυτές της γεωργίας στην Αφρική. Και η αύξηση του ΑΕΠ με γνώμονα την γεωργία είναι υπερ- αποτελεσματική στη μείωση της φτώχειας και την ανάπτυξη σε άλλους τομείς.
Οι αγρότες της Αφρικής όμως αντιμετωπίζουν σημαντικά εμπόδια για την επίτευξη των δυνατοτήτων τους. Κατά μέσο όρο, βάζουν λιγότερο από 10 κιλά λιπάσματος ανά εκτάριο, σε σύγκριση με 140 κιλά στην Ινδία. Επιπλέον, λιγότερο από το 5% της γεωργικής γης ποτίζεται και σπάνια χρησιμοποιούνται βελτιωμένες ποικιλίες καλλιεργειών.
Οι προσπάθειες ανάπτυξης στη γεωργία θα πρέπει, ως εκ τούτου, να επικεντρωθούν στην προώθηση της ανάπτυξης και της βιωσιμότητας των μικρών γεωργικών εκτάσεων και επιχειρήσεων. Αυτό απαιτεί ένα πιο ευνοϊκό νομικό περιβάλλον, τεχνική βοήθεια, καθώς και συνδέσεις με τους προμηθευτές, τους διανομείς και τους χρηματοδότες. Χώρες οι οποίες αντιμετωπίζουν σημαντική γεωργική ανάπτυξη, όπως η Βραζιλία και η Ταϊλάνδη, έχουν επωφεληθεί από δημόσιες επενδύσεις στην έρευνα και την ανάπτυξη των υποδομών. Δεν θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μόνο το πώς θα βελτιώσουμε την ικανότητα των μικροκαλλιεργητών να καλλιεργήσουν τρόφιμα, αλλά θα πρέπει επίσης να ενισχύσουμε την ικανότητά τους να συμμετέχουν στις αγορές και να βελτιώσουμε τον τρόπο λειτουργίας των αγορών αυτών.
Επιπλέον, απαιτούνται επενδύσεις βιώσιμων σχέσεων μεταξύ των μικροκαλλιεργητών και στον ιδιωτικό τομέα. Δίνοντας τη δυνατότητα στους αγρότες να αυξήσουν την παραγωγή και τα εισοδήματά τους, οι ιδιωτικές επενδύσεις των μικροκαλλιεργητών μπορούν να ενισχύσουν την οικονομική ανάπτυξη και την επισιτιστική ασφάλεια. Τέλος, οι αγροτικοί οργανισμοί, οι οποίες είναι ζωτικής σημασίας μεσάζοντες μεταξύ των παραγωγών και των εταιρικών επενδυτών, θα πρέπει να συμμετέχουν στη διαμόρφωση των σχεδίων και των πολιτικών που αποσκοπούν στην ανάπτυξη της γεωργίας.
Ένας δραστήριος αγροτικός τομέας μπορεί να δημιουργήσει ζήτηση για τοπικά παραγόμενα αγαθά και υπηρεσίες, τονώνοντας έτσι τη βιώσιμη ανάπτυξη της απασχόλησης στη μεταποίηση γεωργικών προϊόντων, υπηρεσιών, καθώς και στην παραγωγή μικρής κλίμακας. Τέτοιες ευκαιρίες θα επιτρέπουν στους νέους να αναπτυχθούν στις αγροτικές τους κοινότητες αντί να αναγκάζονται να αναζητήσουν εργασία σε αστικές περιοχές.
Η Αφρική μπορεί να θρέψει τον εαυτό της. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό: με τη γνώση, την τεχνολογία, τις υποδομές και την κατάλληλη πολιτική οι μικροκαλλιεργητές στην Αφρική και αλλού μπορούν να δημιουργήσουν βιώσιμη γεωργική ανάπτυξη, να συμβάλουν στην παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια και να προωθήσουν την οικονομική ανάπτυξη σε παγκόσμιο επίπεδο.
project-syndicate.org
Αρκεί να υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές και πολιτικές υποστηρίζει ο Kanayo F. Nwanze, πρόεδρος του Διεθνούς Ταμείου για την Αγροτική Ανάπτυξη:
Καθώς η ξηρασία εξαπλώνεται, οι αγρότες σε όλο τον κόσμο αγωνίζονται να διατηρήσουν τις αποδόσεις των καλλιεργειών. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι αγρότες βιώνουν την πιο μεγάλη ξηρασία εδώ και μισό αιώνα. Ως αποτέλεσμα, η παγκόσμια τιμή στο καλαμπόκι, το σιτάρι και τη σόγια αυξήθηκε τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, και παραμένει ακόμα σε υψηλά επίπεδα.
Η σοβαρή ξηρασία κατακαίει τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις στις ΗΠΑ είναι μόνο η τελευταία σε έναν παγκόσμια κύκλο με όλο και πιο συχνές και καταστροφικές ξηρασίες. Στην περιοχή Σαχέλ της Αφρικής, εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν την πείνα για τρίτη φορά από το 2005. Η έλλειψη βροχής στην περιοχή και οι υψηλές τιμές των τροφίμων παγκοσμίως έχουν κάνει την κατάσταση ακόμη χειρότερη. Πράγματι, είναι φτωχοί του κόσμου – ιδίως στις αγροτικές περιοχές – οι οποίοι πλήττονται περισσότερο από αυτούς του συνδυαστικούς παράγοντες.
Αυτό δεν αποτελεί καλό οιωνό για το μέλλον μας. Μέχρι το 2050, η παγκόσμια παραγωγή τροφίμων θα πρέπει να αυξηθεί κατά 60% για να ανταποκριθεί στη ζήτηση από την αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού με τις μεταβαλλόμενες καταναλωτικές συνήθειες. Για να διασφαλιστεί η επισιτιστική ασφάλεια για όλους, θα πρέπει να αυξηθεί όχι μόνο η παραγωγή τροφίμων, αλλά και η διαθεσιμότητα, ειδικά για εκείνους που ζουν στις αναπτυσσόμενες χώρες. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να καταρριφθούν οι φραγμοί και οι ανισότητες, να αναπτυχθούν οι ικανότητες και να διαδοθεί η γνώση. Στην Αφρική, οι μικροκαλλιεργητές, οι οποίοι παρέχουν το 80% των τροφίμων της υποσαχάριας περιοχής, χρειάζονται υποδομές για την ανάπτυξη της γεωργίας, συμπεριλαμβανομένων των αρδευτικών έργων και δρόμων, καθώς και καλύτερη οργάνωση της αγοράς και πρόσβαση στην τεχνολογία.
Το Διεθνές Ταμείο για την Αγροτική Ανάπτυξη βλέπει τεράστιες δυνατότητες στον τομέα της γεωργίας στην Αφρική, η οποία σημείωσε αύξηση 4,8% το 2009, σε σύγκριση με 3,8% στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού και μόνο 1,4% στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική. Δεδομένου ότι η γεωργία αντιστοιχεί περίπου στο 30% του ΑΕΠ της υποσαχάριας Αφρικής και αντιπροσωπεύει περισσότερο από το 60% της απασχόλησης στις περισσότερες αφρικανικές χώρες, η ανάπτυξη του κλάδου θα μπορούσε να μειώσει ουσιαστικά τη φτώχεια στην περιοχή.
Όχι μόνο στην Αφρική και σε χώρες όπως η Μπουρκίνα Φάσο και η Αιθιοπία, αλλά και στις αναδυόμενες χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία και το Βιετνάμ, η εμπειρία έχει δείξει επανειλημμένα ότι οι μικροκαλλιεργητές μπορεί να οδηγήσουν τη γεωργική ανάπτυξη, τονώνοντας παράλληλα την ευρύτερη οικονομική ανάπτυξη. Οι μικροκαλλιεργητές, γυναίκες και άνδρες, είναι οι μεγαλύτεροι επενδυτές της γεωργίας στην Αφρική. Και η αύξηση του ΑΕΠ με γνώμονα την γεωργία είναι υπερ- αποτελεσματική στη μείωση της φτώχειας και την ανάπτυξη σε άλλους τομείς.
Οι αγρότες της Αφρικής όμως αντιμετωπίζουν σημαντικά εμπόδια για την επίτευξη των δυνατοτήτων τους. Κατά μέσο όρο, βάζουν λιγότερο από 10 κιλά λιπάσματος ανά εκτάριο, σε σύγκριση με 140 κιλά στην Ινδία. Επιπλέον, λιγότερο από το 5% της γεωργικής γης ποτίζεται και σπάνια χρησιμοποιούνται βελτιωμένες ποικιλίες καλλιεργειών.
Οι προσπάθειες ανάπτυξης στη γεωργία θα πρέπει, ως εκ τούτου, να επικεντρωθούν στην προώθηση της ανάπτυξης και της βιωσιμότητας των μικρών γεωργικών εκτάσεων και επιχειρήσεων. Αυτό απαιτεί ένα πιο ευνοϊκό νομικό περιβάλλον, τεχνική βοήθεια, καθώς και συνδέσεις με τους προμηθευτές, τους διανομείς και τους χρηματοδότες. Χώρες οι οποίες αντιμετωπίζουν σημαντική γεωργική ανάπτυξη, όπως η Βραζιλία και η Ταϊλάνδη, έχουν επωφεληθεί από δημόσιες επενδύσεις στην έρευνα και την ανάπτυξη των υποδομών. Δεν θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μόνο το πώς θα βελτιώσουμε την ικανότητα των μικροκαλλιεργητών να καλλιεργήσουν τρόφιμα, αλλά θα πρέπει επίσης να ενισχύσουμε την ικανότητά τους να συμμετέχουν στις αγορές και να βελτιώσουμε τον τρόπο λειτουργίας των αγορών αυτών.
Επιπλέον, απαιτούνται επενδύσεις βιώσιμων σχέσεων μεταξύ των μικροκαλλιεργητών και στον ιδιωτικό τομέα. Δίνοντας τη δυνατότητα στους αγρότες να αυξήσουν την παραγωγή και τα εισοδήματά τους, οι ιδιωτικές επενδύσεις των μικροκαλλιεργητών μπορούν να ενισχύσουν την οικονομική ανάπτυξη και την επισιτιστική ασφάλεια. Τέλος, οι αγροτικοί οργανισμοί, οι οποίες είναι ζωτικής σημασίας μεσάζοντες μεταξύ των παραγωγών και των εταιρικών επενδυτών, θα πρέπει να συμμετέχουν στη διαμόρφωση των σχεδίων και των πολιτικών που αποσκοπούν στην ανάπτυξη της γεωργίας.
Ένας δραστήριος αγροτικός τομέας μπορεί να δημιουργήσει ζήτηση για τοπικά παραγόμενα αγαθά και υπηρεσίες, τονώνοντας έτσι τη βιώσιμη ανάπτυξη της απασχόλησης στη μεταποίηση γεωργικών προϊόντων, υπηρεσιών, καθώς και στην παραγωγή μικρής κλίμακας. Τέτοιες ευκαιρίες θα επιτρέπουν στους νέους να αναπτυχθούν στις αγροτικές τους κοινότητες αντί να αναγκάζονται να αναζητήσουν εργασία σε αστικές περιοχές.
Η Αφρική μπορεί να θρέψει τον εαυτό της. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό: με τη γνώση, την τεχνολογία, τις υποδομές και την κατάλληλη πολιτική οι μικροκαλλιεργητές στην Αφρική και αλλού μπορούν να δημιουργήσουν βιώσιμη γεωργική ανάπτυξη, να συμβάλουν στην παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια και να προωθήσουν την οικονομική ανάπτυξη σε παγκόσμιο επίπεδο.
project-syndicate.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου