Ακούγεται χυδαίο. Ακούγεται ασύδοτο. Ανερυθρίαστο. Κι όμως, μπορεί να είναι αλήθεια: Ο ΓΑΠ επιστρέφει;

Μοιραστείτε το στο facebook








Ο ΓΑΠ πρόλαβε να φύγει νωρίς, πριν «σκάσει η βόμβα» στα χέρια του. Όπως αποδεικνύεται καθημερινά, έβαλε προσχεδιασμένα (βλ. Στρως Καν) την..
Ελλάδα στο Μνημόνιο και, ακολούθως, απεχώρησε βρίσκοντας καταφύγιο στην… διεθνή κοινότητα. Ήδη ο κόσμος έχει αρχίσει σταδιακά να επικεντρώνεται όλο και λιγότερο (=να ξεχνά) τις ευθύνες του, να επικεντρώνεται σε άλλα πρόσωπα όπως τον Βενιζέλο.
Σήμερα ο ΓΑΠ διδάσκει στο Harvard, τυγχάνει πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και σύμβουλος-μέλος του επιτελείου του Ομπάμα. Και πληθαίνει το σύμπαν με δηλώσεις για την ευρωπαϊκή ενοποίηση, για το μέλλον της Ευρώπης και του κόσμου, για την global governance, την κρίση. Σημειώνοντας ότι έφαγαν το όραμά του οι «κακοί δεξιοί» διεθνώς, από τον Καραμανλή που «παρέδωσε χάος» και τον λαϊκιστή Σαμαρά μέχρι τους «σκληρούς καπιταλιστές» (έναντι των γνήσιων σοσιαλιστών) που δεν πίστευαν στην Ευρώπη όσο αυτός, Μέρκελ και Σαρκοζί. Προεκλογικά δημοσιεύει εκτενέστατο κείμενο (περίπου 14 σελίδες στο word!) με τις ιδέες του για την ευρωπαϊκή ενοποίηση κλπ κλπ.
Όλη αυτή η δραστηριότητα σαφέστατα δεν παραπέμπει απλώς σε… δημιουργική συνταξιοδότηση ή σε δραστήριο παροπλισμό.
Ειδικά η προσπάθειά του να είναι διεθνώς «στον αφρό» και ο ζήλος να διατηρήσει τον τίτλο του «Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς», ο οποίος παρά το γεγονός ότι ως θεσμός είναι πεθαμένος του δίνει ένα flair «ηγέτη παγκοσμίου βεληνεκούς», μαρτυρεί μακροπρόθεσμο σχεδιασμό.
Ρωτούμε: μήπως πρόκειται για προετοιμασία ενός μακροπρόθεσμου comeback μέσω Ομπάμα και Σοσιαλιστικής Διεθνούς, «μετά την καταστροφή»; Οπότε θα εμφανιστεί διεθνώς και εγχωρίως ως ο «δικαιωμένος» που θυσιάστηκε για την ολοκλήρωση της ευρωζώνης, ο «πρωτομάρτυρας της κρίσης» που είχε προειδοποιήσει εγκαίρως, σύμφωνα με το προφίλ που ήδη με επιμέλεια φιλοτεχνεί; Εμφανίζεται όσο συχνά μπορεί με τους Κλίντον ή βγάζει καμιά διαρροή για το πώς … θυσιάστηκε στις αιμοβόρες ορέξεις της «μέγαιρας του Βερολίνου».
Η πληροφορία εμφανίζεται και ως κομμάτι ενός ρεπορτάζ της Real, το οποίο πέρασε απαρατήρητο παρά τον ρεαλισμό του που «βγάζει μάτι»: «ο Γ. Παπανδρέου με την επανεκλογή του στη θέση του Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς επιδιώκει να διατηρήσει ένα φόρουμ που θα το χρησιμοποιήσει στο σχεδιασμό του για επάνοδο – μεσοπρόθεσμα – στην εσωτερική πολιτική σκηνή».
Ο κόσμος ξεχνάει εύκολα, και σε συνθήκες κρίσης ευκολότερα διότι ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα, πιο πυκνά. Πού θα βρει το υπερατλαντικόν κέντρον καλύτερο άνθρωπο για αυτό το οικόπεδο γης από τον Γιωργάκη; Και φυσικά οι θέσεις στο επιτελείο του Προέδρου και στο Χάρβαρντ δεν δίδονται μόνο λόγω της εκτίμησης και του σεβασμού στο βεληνεκές «παγκοσμίου στοχαστή» που διαθέτει.
Ευρωπαϊστής ηγέτης, παγκόσμιος στοχαστής, ειρηνιστής, σοσιαλιστής μπλαμπλαμπλα δημοκρατία μπλαμπλαμπλα με εκλέξανε. Που η αγάπη του για την δημοκρατία, η επιμονή του να ρωτήσει τον λαό του δια δημοψηφίσματος, «τον έφαγε», μα θα γυρίσει δικαιωμένος, νικητής και φαεσφόρος. Ένας προφήτης του ευρωπαϊσμού και της παγκοσμιοποίησης που δικαιώθηκε και έλαβε αναγνώριση από όλην την διεθνή κοινότητα επιστρέφει στον Λαό του για να τον κυβερνήσει, και ο λαός ραίνοντάς τον με βάγια και τραγουδώντας «Ωσαννά! Ωσαννά!» αναγνωρίζει το λάθος της αποπομπἠς του. Τρεις γενιές Παπανδρέου. Μια ιστορία Δημοκρατίας και Φωτός.
Νομίζετε ότι τά’χετε δει όλα; Περιμένετε, γιατί τίποτα δεν αποκλείεται…
Αστυάναξ Καυσοκαλυβίτης