Μερικοί δημόσιοι υπάλληλοι είναι πιο ίσοι από τους άλλους

Μοιραστείτε το στο facebook

Όσο φουντώνει η κρίση, και όσο θεριεύει η ανεργία (και τα λουκέτα), τόσο μεγαλώνει και η αντίδραση του μέσου Έλληνα εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων. Και είναι λογικό..

Ο απλός πολίτης, κουρασμένος από την διαρκή λιτότητα, ψάχνει να βρει τον ένοχο για τα χαστούκια που τρώει. Τον αποδιοπομπαίο τράγο.
Οι τελευταίες κυβερνήσεις, πιστές στην παράδοση, μη μπορώντας να βάλουν φρένο στην φοροδιαφυγή, και στην γενική σπατάλη,  καταφεύγουν όπως πάντα στην εύκολη λύση, στην αφαίμαξη δηλαδή των συνταξιούχων, και των μισθωτών (δημοσίων υπαλλήλων).
Έτσι, καταργήθηκαν επιδόματα και δώρα, σφαγιάστηκαν τα εφάπαξ, και γενικά το εισόδημα των δημοσίων υπαλλήλων μειώθηκε δραστικά.
Όλων των δημοσίων υπαλλήλων;
Ασφαλώς και όχι.
Όπως στην φάρμα του Όργουελ, έτσι και στην πανίδα του δημοσίου, μερικοί δημόσιοι υπάλληλοι είναι πιο ίσοι από τους άλλους.
Και δεν αναφέρομαι τόσο στους προνομιούχους υπαλλήλους των διάφορων ΔΕΚΟ, που κακώς ο κόσμος τους συνυπολογίζει και τους ταυτίζει με τους αμιγείς δημοσίους υπαλλήλους, αφού οι αμοιβές τους είναι εντελώς διαφορετικές.
Αναφέρομαι συγκεκριμένα σε κάποιες κατηγορίες «κανονικών» υπαλλήλων, που οι συντεχνίες τους κατάφεραν να τους κάνουν να αμείβονται διαφορετικά από τους υπόλοιπους «παρακατιανούς» συναδέλφους τους.
Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι που θεωρούνται μηχανικοί (πολιτικοί μηχανικοί, αρχιτέκτονες, ηλεκτρολόγοι μηχανικοί, κλπ), οι οποίοι άσχετα αν τελείωσαν κάποιο πολυτεχνείο πριν από 30 χρόνια και έκτοτε ουδέποτε ασχολήθηκαν με το αντικείμενο των σπουδών τους, εν τούτοις αμείβονται με επιπλέον χρήματα, ως κεκτημένο των συνδικαλιστικών οργάνων των «μηχανικών» (επιμελητήρια, κλπ).
Για παράδειγμα, ένας υπάλληλος του τάδε υπουργείου παίρνει χίλια ευρώ μηνιάτικο, ενώ ο συνάδελφός του στον ίδιο κλάδο, στο ίδιο αντικείμενο, και στο ίδιο γραφείο, παίρνει 1.300 ευρώ.
Επειδή, λέει, είναι μηχανικός!!!!!
Άσχετα αν δεν μπορεί να ξεχωρίσει ένα κατσαβίδι από μια τανάλια.
Παράλληλα, και εκεί γίνεται το μεγάλο φαγοπότι, όταν ο «μηχανικός» δημόσιος υπάλληλος αποσπασθεί (για υπηρεσιακούς λόγους) κάπου αλλού για μερικούς μήνες, ή μετακινηθεί κάπου για λίγο, η ημερήσια εκτός έδρας αποζημίωση του είναι διπλάσια της κανονικής, που δικαιούνται οι υπόλοιποι δημόσιοι υπάλληλοι.
Και πιστέψτε με, τέτοιου είδους μετακινήσεις- αποσπάσεις είναι πάρα πολλές, και ειδικά οι «μηχανικοί» υπάλληλοι τις επιδιώκουν με ζήλο, διότι πέρα από το μισθό τους, εισπράττουν μέχρι και €4.000 παραπάνω τον μήνα ως αποζημίωση!
Και αντί να ψάξει αυτά τα απλά για να κόψει η κυβέρνηση, κουτσουρεύει μισθούς, συντάξεις, φάρμακα, περίθαλψη, κλπ.
Μάλιστα, προβλέπεται οσονούπω να καταργηθεί, λένε, και το  (συμβολικό) επίδομα θέσης ευθύνης που δόθηκε πρόσφατα στους προϊσταμένους του δημοσίου, προκειμένου να εκλείψει η απαράδεκτη μισθολογική ισοπέδωση που ίσχυε από την εποχή του Τσοβόλα, και βάσει της οποίας ο τελευταίος κλητήρας υποχρεωτικής εκπαίδευσης αμείβονταν το ίδιο με τον διευθυντή του, που είχε πολλαπλάσιες ευθύνες και αρμοδιότητες.
Το αποτέλεσμα θα είναι, η επιστροφή της παλιάς κλασικής πασοκικής λογικής του όλοι είμαστε ίσοι, που μπορεί να ακούγεται ανθρωπιστική, αλλά στη πράξη απλά επιβραβεύει την απραξία, και τιμωρεί την ανάληψη ευθύνης, οδηγώντας το δημόσιο εκεί που οδηγήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες. Στην πλήρη αντι-παραγωγικότητα, και στην γενική απαξίωση.
Λύσεις λοιπόν υπάρχουν. Απλά θέλουν κοινό νου, και λίγο παραπάνω ψάξιμο.
Strange Attractor