Οι φυλές της κρίσης

Μοιραστείτε το στο facebook
Παρατηρώντας τον περίγυρο και τον κύκλο γνωστών και φίλων, λαμβάνοντας υπόψη τα πολιτικο-οικονομικά δεδομένα των τελευταίων δεκαετιών και..
αναγνωρίζοντας την σημασία και το βάθος τους πελατειακού πολιτικού συστήματος που διαφέντευε την «αναδιανομή» του πλούτου στην χώρα μας, θα πάρω το θάρρος να χωρίσω την ελληνική κοινωνία της κρίσης σε τέσσερις βασικά κατηγορίες: τα αρχιλαμόγια – μεγαλοκομπιναδόροι, τα αποταμιευτικά αρπακτικά, τα υπερ-καταναλωτικά αρπακτικά και οι τίμιοι – κορόιδα.
1. Tα αρχιλαμόγια – μεγαλοκομπιναδόροι που «μαζί τα φάγανε»,  οι οποίοι (με την εξαίρεση κάποιων πραγματικά εργατικών και πετυχημένων ανθρώπων), συγκέντρωσαν με διάφορους αθέμιτους και πολλάκις παράνομους τρόπους στα χέρια τους τον πλούτο της χώρας είτε αυτός προερχόταν από την εκμετάλλευση της  τίμιας εργασίας των πολλών, είτε από μίζες, προμήθειες, επιδοτήσεις φακελάκια και δωράκια, είτε από θαλασσοδάνεια, είτε από την μεγάλη πίτα των δανεικών και αγύριστων. Όλοι αυτοί (που δεν είναι και λίγοι), έχουν βγάλει στην πλειοψηφία τα λεφτά τους έξω και περιμένουν αδιάφοροι ή αδημονούντες την οριστική χρεοκοπία της χώρας για να αγοράσουν τα πάντα σε τιμή ευκαιρίας.
2. Aυτούς που «μαζί τα (ψιλο)φάγανε» και δεν πρόλαβαν ή δεν μπορούσαν να κονομηθούν για τα καλά. Κατάφεραν όμως να βάλουν στην άκρη ένα καλό κομπόδεμα και να κατοχυρώσουν για τις κάστες – συμμορίες τους άνομα και ακατονόμαστα προνόμια που ακόμη καμιά κυβέρνηση δεν κατάφερε να αγγίξει. Όλοι αυτοί, που εγώ ονομάζω αποταμιευτικά αρπακτικά, μάζεψαν ζηλόφθονα τα «φαγωμένα» και τα «κεκτημένα» τους, έχουν τις αποταμιεύσεις τους, έχουν απείραχτο το «λίπος» τους, κινούν ακόμη την οικονομία στο επίπεδο των διαρκών καταναλωτικών αγαθών (ακίνητα, αυτοκίνητα, έπιπλα, κλπ) και όσοι από αυτούς έχουν λιγάκι τσίπα πάνω τους, ταΐζουν και αρκετά μέλη του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος (γιους, θυγατέρες, εγγόνια, ανίψια) που είναι άνεργοι ή απολυμένοι από τις εργασίες τους.
3. Aυτούς που «μαζί τα (ψιλο)φάγανε», όμως, όχι μονάχα  καταξόδεψαν όλα τα «φαγωμένα» αλλά βρέθηκαν και χρεωμένοι από πάνω μέσω στεγαστικών, «επισκευαστικών», καταναλωτικών, εορταστικών, φοιτητικών και άλλων «γαμοδανείων», καθώς και δεκάδων πιστωτικών καρτών που αφειδώς χορηγούνταν από τα τρελαμένα από τα «μπόνους παραγωγικότητας» μεσαία, μεγαλομεσαία και μεγάλα στελέχη του στρεβλού τραπεζικού μας συστήματος. Αυτοί όλοι, τα υπερ-καταναλωτικά αρπακτικά, βρίσκονται τώρα στην δεινή θέση του χρεοκοπημένου «μπαταχτσή» και φυσικά ανα-ζητούν μετ’ επιτάσεως την ανακουφιστική «σεισάχθεια» που θα τους γλυτώσει από τις επερχόμενες κατασχέσεις, θα διαγράψει τα χρέη τους εις βάρος των «κορόιδων» και θα τους αφήσει απείραχτη την «λεία» του μεγάλου φαγοποτιού.
4. Tέλος, υπάρχουν και οι τίμιοι ή αλλιώς τα κορόιδα της υπόθεσης. Είτε είναι στον ιδιωτικό είτε στον δημόσιο τομέα, όλοι αυτοί (ίσως οι περισσότεροι) δεν «φάγανε τίποτε μαζί» (ίσως να έγλυψαν κανένα κοκαλάκι ή να «τσίμπησαν» κανένα ψιχουλάκι). Αυτοί που ποτέ δεν πήραν «γρηγορόσημο», ποτέ δεν δέχτηκαν «λάδι», ποτέ δεν καταδέχτηκαν φακελάκι ή «δωράκι». Όλοι αυτοί που κόβανε τις αποδείξεις τους, δήλωναν τα πραγματικά εισοδήματά τους, πλήρωναν εγκαίρως τον ΦΠΑ και τις εργοδοτικές εισφορές τους. Όσοι από αυτούς διατηρούν ακόμη την δουλειά τους ή είναι χαμηλοσυνταξιούχοι, είδαν τα εισοδήματά τους να συρρικνώνονται αγρίως και παλεύουν με νύχια και με δόντια να ταΐσουν την οικογένεια, να πληρώσουν τη δόση του στεγαστικού, τους αυξημένους έμμεσους και άμεσους φόρους, τα χαράτσια, τις εισφορές αλληλεγγύης, το ΤΑΕ, το ενοίκιο, τις εργοδοτικές εισφορές (όσοι έχουν υπαλλήλους), τους προμηθευτές, τους φουσκωμένους λογαριασμούς της ΔΕΗ, του νερού, του τηλεφώνου, του σούπερ μάρκετ. Προσπαθούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους προς τα παιδιά που σπουδάζουν, προς τους γονείς που δεν τους φτάνει η σύνταξη, προς τα άνεργα παιδιά τους (οι συνταξιούχοι) και προς τον φαρμακοποιό που κάθε τόσο τους κόβει την πίστωση για τα απαραίτητα φάρμακα. Όσοι είναι άνεργοι ή προσπαθούν να επιβιώσουν με τα «βοηθήματα» του ΟΓΑ, των αναπηρικών επιδομάτων ή των επιδομάτων απορίας, βρίσκονται στον πάτο του βαρελιού. Όσοι από τους ανέργους επιπλέον, χρωστούν είτε σε επαγγελματικά δάνεια είτε σε στεγαστικά είτε σε γνωστούς και φίλους, είναι σε πραγματικά απελπιστική κατάσταση.
Από όλες αυτές τις κατηγορίες που προαναφέραμε, μονάχα οι δύο τελευταίες υποφέρουν πραγματικά από την κρίση. Για την Τρίτη κατηγορία, μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως «καλά να πάθουν» αφού παρότι συμμετείχαν στο φαγοπότι, είχαν την αφροσύνη να κατασπαταλήσουν τα φαγωμένα και άλλα τόσα δανεικά! Για την τέταρτη όμως, ισχύει παραφρασμένος ο τίτλος της παλιάς καλής ελληνικής ταινίας: «Αλίμονο στους τίμιους»! Και στα κορόιδα, θα συμπλήρωνα ευθαρσώς και αυτοκριτικά. Τα  κορόιδα, που δεν μιλάνε, που δεν εξεγείρονται, που εξακολουθούν να εργάζονται με σκυμμένο το κεφάλι και την ψυχή στο στόμα. Που εξακολουθούν να σφίγγουν τα δόντια και να ψάχνουν για δουλειά. Που προσπαθούν να περάσουν αξιοπρεπώς τον μήνα με το επίδομα ανεργίας, τη σύνταξη του ΟΓΑ, το βοήθημα της Πρόνοιας. Τους νεόφτωχους, που μαζεύουν τα τελευταία κουρέλια της αξιοπρέπειάς τους και προσπαθούν ακόμη να πορέψουν. Όλοι αυτοί, που δεν έχουν βγει ακόμη στους δρόμους και στις πλατείες μαζί με αυτούς της δεύτερης και τρίτης κατηγορίας που κάνουν προς το παρόν την μεγαλύτερη αλλά και πιο ακίνδυνη φασαρία. Όλοι αυτοί, που όταν χάσουν και την τελευταία ελπίδα τους (και ο καιρός γι αυτό πλησιάζει επικίνδυνα), θα βγουν έξω σαν βουβό κύμα και θα σαρώσουν τελειωτικά στο διάβα τους ότι απέμεινε από το σάπιο σκηνικό της αλήστου μνήμης «μεταπολίτευσης».
Γρηγορείτε εσείς οι κυβερνώντες! Ο καιρός γαρ εγγύς!

Akenaton