το ‘γραψα κι εγώ πιο λιμανιώτικα, καθ’ ότι ολίγον αλητήριος («Η ώρα της αλήθειας»): Το ΔΝΤ λέει πως δεν είναι βιώσιμο το χρέος και χτυπάει την καμπάνα σε Αλαμανούς και λοιπούς συγγενείς, να κουρέψουν με τ’ αλυσοπρίονο τα ομόλογα της ΕΚΤ και των άλλων κεντρικών τραπεζών και ν’ αλλάξουν η συνταγή, άλλως θ’ αποχωρήσει κι η Τρόϊκα θα μείνει χάσικη, με δυο αλόγατα στην ανηφόρα.
Τώρα βγήκε κι ο Ομπάμα κι έριξε κι αυτός μια κατραπακιά. Δεν το είπε περιφραστικώς, της το κάρφωσε της Αγκέλας ολόϊσα στο κούτελο, όπως οι παλιοί κιμπάρηδες το χιλιάρικο στους κλαριτζήδες και στα γερά μπουζούκια. Παραγγελιά.
Είπε πως άμα της εκλογή του, θα επιληφθεί και θα στείλει την Frau Kanzler και τα ομόλογα στο μπαρμπέρη, γιατί πολύ τις παίξαμε τις λίλιζες και την μακριά γαϊδούρα, κοτζάμ Γηραιά Ήπειρος.
Λένε μερικοί πως ο μαυρούλης το ‘πε για κατανάλωση. Να μαζέψει ψήφους από τους μπρούκληδες και τ’ άλλα ελληνάκια κι από βδομάδα να σφυρίζει κλέφτικα, αφήνοντας μας στην κακή μας μοίρα.
Λοιπόν, δεν πιστεύω πως είναι έτσι.
Οι Αμερικάνοι, θυμίζω, νιώσανε πρώτοι την πικρή γεύση των χαοτικών εξελίξεων της κρίσης, γιατί από εκεί ξεκίνησε. Μετά την έκρηξη της φούσκας των δανείων των ακινήτων, άρχισε ένα τσουνάμι, που έφερε πρώτα εκεί ύφεση κι άνοδο της ανεργίας, όσο εμείς ψηφίζαμε, λόγω πολιτικής πάρεσης, το ψηλό παιδί από τη Μινεσότα, που το κράζουν σε ταβέρνες, σούσι μπαρ, σουβλατζίδικα κι όπου τον συναπαντήσουν Έλληνες.
Τα αμερικανάκια όμως, που εμείς τα κοροϊδεύουμε αλλά έχουν σοβαρή χώρα κι αληθινή ελίτ, όχι «προοδευτικούς» βλαχογιάπηδες, κόψανε χρήμα, το ρίξανε στην αγορά, πήραν κι άλλα μέτρα, πάντα στην αντίθετη πορεία από την υφεσιακή και στραγγαλιστική συνταγή της χώρας του βουρστ και του ξυνολάχανου. Ρευστότητα κι ανάπτυξη.
Εμείς κάνουμε το σκατό μας παξιμάδι και περιμένουμε την ανάπτυξη να πέσει με την βροχή και σε λίγο, από ρευστό, όλους μαζί να μας γυρίσεις ανάποδα δεν θα μαζεύουμε ψιλά ούτε για χαμομήλι. Θα πέσουν μόνο τα κλειδιά κι από κάποιον μπαγάσα το στικάκι που ‘χασε ο Παπακωνσταντίνου.
Ο Ομπάμα αδέρφια, οι Αμερικάνοι, όλοι, από το Νιου Τζέρσεϊ, που ‘ναι ο μπάρμπας μου ο Αντώνης, ως την Καλιφόρνια με τις ψηλοκάπουλες, έχουν κι αυτοί το δικό τους πρόγραμμα ανάκαμψης της οικονομίας τους και δεν τα πάνε άσχημα.
Δεν θέλουν λοιπόν η πεισματική εμμονή της Γερμανίας στο λάθος, να ανατινάξει εμάς και να την πληρώσουν κι οι Αμερικανοί. Γιατί εσείς, οι αναγνώστες του Antinews, οι πιο ενημερωμένοι σε όλο το ελληνικό διαδίκτυο, ξέρετε πως τυχόν κλατάρισμα του Ρωμέϊκου κι έξοδος μας από το Ευρώ, πέραν της δική μας ελεύθερης πτώσης στην άβυσσο, θα σημαίνει τρισεκατομμύρια ζημιές πρώτα για τους Γάλλους και τους Γερμανούς αλλά και για τους Αμερικανούς και τους Κινέζους.
Οι Γιάνκηδες λοιπόν και το ΔΝΤ δεν είναι πονόψυχοι. Απλά δεν είναι μαλάκες, δεν θέλουν να χάσουν λόγω ηλίθιων αποφάσεων άλλων κι έχουν απασφαλίσει με την εμμονή της Γερμανίας σε μια συνταγή, που απλά ανατροφοδοτεί την ύφεση και κινδυνεύει να βάλει σε περιδίνηση την παγκόσμια οικονομία.
Προ ημερών άλλωστε όταν η Μέρκελ προσπάθησε να ψήσει τους Ασιάτες να επενδύσουν σε ομόλογα της στην ευρωζώνη, αυτοί, της συνέστησαν ευγενικά να ξεμπλέξει πρώτα η Γερμανία τους τροφαντούς μηρούς της, λύνοντας το ελληνικό πρόβλημα. Διότι τι εμπιστοσύνη να εμπνέει το Ευρώ, όταν φαίνεται να υπάρχει συνεχώς κίνδυνος ξεχαρβαλώματος του όλου οικοδομήματος με έξοδο της Ελλάδας;
Αφού λοιπόν ο μαυρούλης με την στεντόρεια φωνή καθαρίσει την παρτίδα της εκλογής του, νομίζω πως ο Πρωθυπουργός θα μπορεί να συνταχθεί ευγενώς αλλά ευθέως με την Υπερδύναμη και το ΔΝΤ και να απαιτήσει τα αυτονόητα, ήτοι άφεση ικανού μέρους του χρέους με την «ψιλή» μηχανή και ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ για την έρμη την ανάπτυξη.
Διότι, αδέρφια, θυμηθείτε: στην αληθινή πολιτική πάντοτε προάγαμε τα συμφέροντα μας, μόνον όταν αυτά γεωπολιτικώς συναντήθηκαν με αυτά των δυνάμεων της θάλασσας.
Γιατί, δεν λέω, καλός ο Ούγκο Τσάβες, συνάδελφος αλεξιπτωτιστής, ξέρει και μπέιζμπολ, όπως κι ο Φιντέλ, κι αυτό από μόνο του τον κάνει αξιοθαύμαστο, γιατί ανάθεμα την τύχη μου, ποτέ δεν κατάλαβα πως το παίζουν το κωλοπαιχνίδι. Δεν έχει δίχτυα, ρε αδερφέ. Πλην όμως, παρά το ότι πήγε κι η Ρένα εκεί κι έζησε επικές στιγμές η διεθνής αριστερά, δεν τα κόβω τα συμφέροντα μας να φτάνουν ως το Καράκας.
Με τις ΗΠΑ και το ΔΝΤ, πλάι σου, να έχουν κοινά συμφέροντα μαζί σου, όσο να ’ναι έχεις έναν καλύτερο συσχετισμό απέναντι στην Frau Kanzler, παρά με τους μαριάτσι, τους καμπαλέρος και τον Κιμ Γιονγκ αποτέτοιον.
Αρχίζω δε να ψυλλιάζομαι ότι ο Αντώνης Σαμαράς κάνει κατενάτσιο, για τους παραπάνω λόγους, μέχρι να καθαρίσει η κατάσταση στην Αμερική και να πιάσει ο νέος Πρόεδρος την Μέρκελ ευγενικά από το σβέρκο.
Τέτοιο γύρισμα των συσχετισμών κι αλλαγή συνταγής, συνοδευόμενο με μερικές γενναίες αλλαγές σε πρόσωπα, τιμωρία και διοίκηση διά του παραδείγματος, θα φέρει τα πάνω κάτω, συσπείρωση του λαού γύρω από τον Πρωθυπουργό και συρρίκνωση των τυχοδιωκτών και των γελοίων.
Αν επαληφθούν τα παραπάνω, μιλάμε για μια τεράστια αλλαγή, ήττα της υφεσιακής πολιτικής των περικοπών κι ο Αντώνης θα την πάρει την παρτίδα. Και τότε, όσους βαράμε συναγερμό και του θυμίζουμε ποιος θέλουμε να είναι, θα μας κοιτάει, φιλικά μεν περιπαικτικά δε, με το γνωστό βλέμμα «εγώ το παιχνίδι το παίζω από το ’77 κλπ»..
Υπόθεση εργασίας, εκτίμηση είναι αλλά άμα γίνει χαλάλι του και δίνω τα πρώτα δυο ευρώ στον πανελλήνιο έρανο για να σκαλίσουν το κεφάλι του Χρύσανθου στον Όλυμπο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου