Πετρέους-CIA: Η δημοσιογραφία των «ρόζ σκανδάλων» και τα χοντρά παιχνίδια εξουσίας

Μοιραστείτε το στο facebook
Σκληρά παιχνίδια εξουσίας, που το αποτέλεσμά τους βάζει το στίγμα του για πολλά χρόνια στην κρατική και την πολιτική ελίτ, κρύβονταν ανέκαθεν πίσω από τα «ξεκαθαρίσματα..
λογαριασμών» και τα μεγάλα γεγονότα μέσα στην αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών, τη CIA. Και η περίπτωση του «παραιτηθέντος» επικεφαλής της, Πετρέους, δήθεν με αφορμή ένα ρόζ σκάνδαλο, δεν αποτελεί εξαίρεση. Παντού βέβαια, λιγότερο στις ΗΠΑ αλλά περισσότερο στην Ελλάδα, το βάρος έπεσε στην «κλειδαρότρυπα», προφανώς επειδή κάποιοι ψευτοαστέρες της επαρχιώτικης ελληνικής «δημοσιογραφίας» πιστεύουν ότι «πουλάει».

Στην πραγματικότητα, οποτεδήποτε σημειώθηκε κάποιο σημαντικό γεγονός στη CIA, που συνοδεύτηκε ιδιαίτερα με την απομάκρυνση των επικεφαλής της, αυτό σηματοδοτούσε σοβαρές αλλαγές στο εσωτερικό του αμερικανικού κατεστημένου, καθώς και στην εξωτερική και εσωτερική πολιτική. Και είναι τουλάχιστον αφελές, αν όχι επικίνδυνο, να υποβαθμίζει κανείς ένα τόσο σοβαρό γεγονός, στο επίπεδο ενός ρόζ σκανδάλου. Ο «αποκεφαλισμός» του Πετρέους δείχνει ότι η CIA αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα. Και αυτό μόνον αστείο δεν είναι, τόσο για τις ΗΠΑ, όσο και γενικότερα.

Να σημειωθούν μόνον δύο μεγάλα γεγονότα, που εκδηλώθηκαν με αφορμή τη CIA, για να φανεί τι «μαγειρεύεται» όταν συμβαίνει κάτι γύρω την Υπηρεσία. Το πρώτο ήταν η δολοφονία του σταθμάρχη της CIA στην Ελλάδα, Ρίτσαρντ Γουέλς, από τη 17 Νοέμβρη, στις 23 Δεκεμβρίου 1975. Λίγο πρίν το ίδιο έτος, o Φίλιπ Εϊτζυ, πρώην πράκτορας της CIA, δημοσίευσε εκατοντάδες ονόματα σταθμαρχών και πρακτόρων της Υπηρεσίας σε όλο τον κόσμο, και προκάλεσε το ξήλωμα σημαντικών κατασκοπευτικών δικτύων που είχε γίνει μέχρι τότε. Μεταξύ των ονομάτων που αποκάλυψε ήταν και του Ρ.Γουέλς. Αποτέλεσμα της «υπόθεσης Εϊτζυ», ήταν ότι η CIA πέρασε στον έλεγχο των «σκληρών», με επικεφαλής τον μπαμπά Τζώρτζ Μπούς. Ο τελευταίος, ως γνωστόν, στήριξε –αν δεν «ανέβασε»- τον Ρήγκαν στην Προεδρία των ΗΠΑ. Τότε, ξεκίνησε η μεγαλύτερη και τελική αντιπαράθεση με την ΕΣΣΔ.
Το δεύτερο παράδειγμα αφορά την 11^η Σεπτεμβρίου 2001, και την τραγωδία των δίδυμων πύργων, οπότε ξηλώθηκε ό,τι είχε στηθεί στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες επί Κλίντον, για να τις πάρουν στα χέρια τους οι άνθρωποι του Μπούς τζούνιορ, και να ξεκινήσουν την παγκόσμια αντιτρομοκρατική εκστρατεία τους.

Ο προφανής λόγος της καρατόμησης του Πετρέους, δεν είναι άλλος από την αποτυχία της CIA να προστατεύσει τις διπλωματικές αποστολές της στη Μέση Ανατολή, με αποτέλεσμα, ως γνωστόν, ανήμερα στην «επέτειο» της καταστροφής των δίδυμων πύργων, την 11^η Σεπτεμβρίου 2012, να δολοφονηθεί στη Βεγγάζη από μέλη ισλαμικής οργάνωσης, ο εκεί Aμερικανός πρόξενος. Να σημειωθεί πως και σε άλλες αραβικές χώρες δολοφονήθηκαν αμερικανοί, ενώ πολλές πρεσβείες τους πιάστηκαν στον ύπνο όταν δέχτηκαν αντίστοιχες επιθέσεις από «αγανακτισμένους» ισλαμιστές. Ενδιαφέρον είναι επίσης, ότι στην Υεμένη δολοφονήθηκε ο υπεύθυνος ασφάλειας της αμερικανικής πρεσβείας σε ενέδρα (!). Για όλα αυτά τα θέματα, και κυρίως για τη δολοφονία του αμερικανού προξένου στη Λιβύη, ο Πετρέους εκλήθη πρόσφατα να καταθέσει στην αρμόδια Επιτροπή.

Το εάν υπάρχει ρήξη ανάμεσα στο Στέϊτ Ντιπάρτμεντ και τη CIA, ή μεταξύ των κύκλων του αμερικανικού κατεστημένου που ελέγχουν το FBI και της μυστικής υπηρεσίας των ΗΠΑ, είναι σημαντικό και αυτό πρέπει να διευκρινιστεί. Ακόμα πιο σημαντικό όμως, είναι τι θα σηματοδοτήσουν κυρίως στην εξωτερική πολιτική, αλλά και στην  εσωτερική πολιτική ασφαλείας, οι αλλαγές στη CIA. Διότι είναι πασιφανές ότι δεν «έφαγαν» μόνον τον Πετρέους, αλλά επιχειρείται η καρατόμηση πολλών ανθρώπων του, όπως, μεταξύ των άλλων, διοικητή των αμερικανικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν, ο οποίος είχε διαδεχθεί τον Πετρέους σε αυτή τη θέση, και τώρα επρόκειτο να αναλάβει τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη.

Και αυτά είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου. Μπορεί στην –κατά βάθος- συντηρητική Αμερική να χρησιμοποιείται ένα δήθεν «ροζ σκάνδαλο» για να «θάψουν» κάποιον –όπως άλλωστε κατ’επανάληψη έχει γίνει στο παρελθόν- αλλά αυτά είναι για κάποιες ελληνίδες κυράτσες δημοσιογράφους, που αν και θα έπρεπε να κάνουν «κοσμικό» ρεπορτάζ, κάνουν βαθυστόχαστες «πολιτικές» αναλύσεις.
Le Canard