Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει σοβαρό κόμμα εξουσίας;

Μοιραστείτε το στο facebook
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή την στιγμή η Αξιωματική Αντιπολίτευση της χώρας. Θέλουν (θέλουμε) δεν θέλουν (θέλουμε) ο ρόλος τους είναι πλέον θεσμικός και..
αυτοί είναι πια μέρος του «συστήματος». Και στον βαθμό που θα επιδιώξουν κάποια μέρα να κυβερνήσουν, είναι απαραίτητο να ενισχύσουν τα συστημικά τους χαρακτηριστικά. Και κατ’ ανάγκη να αποβάλλουν τα αντισυστημικά. Αυτή είναι μια αλήθεια που προέκυψε από τις εκλογές του περασμένου καλοκαιριού και κανείς δεν μπορεί να την αρνηθεί ή να την παραβλέψει.
Για πολλά χρόνια, όσο βρισκόταν στο μεταίχμιο του 3% και συνεπώς της εισόδου του στο Κοινοβούλιο, ο ΣΥΡΙΖΑ (και παλαιότερα ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ) λειτούργησε ως «ξενιστής» διαφόρων ακραίων ομάδων και οργανώσεων που συλλήβδην ονομάζουμε «αναρχικούς», «κουκουλοφόρους» ή ακόμη και «φρικιά». Μερικές από αυτές τις ομάδες, ημι-εξημερωμένες, έγιναν γνωστές αργότερα και ως «συνιστώσες» της πιο πρόσφατης εκδοχής αυτού του αριστερού συμπιλήματος που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ. Η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τις ομάδες αυτές, υπήρξε για πολλά χρόνια συμβιωτική και αλληλοσυμπληρούμενη. Το κόμμα, ανέχονταν την παρουσία αυτών των κοινωνικών «παρασίτων» στο σώμα του, στα μπλοκ του, στις πορείες του, στις εκδηλώσεις του και έδειχνε μια  ευεξήγητη συμπάθεια και υποστήριξη προς αυτά, σε δικαστήρια, συλλήψεις και άλλες δοσοληψίες τους με τις αρχές. Ευεξήγητη, στον βαθμό που κάθε ψήφος τότε ήταν πολύτιμη για την διατήρηση του κρίσιμου 3% που θα του επέτρεπε την είσοδο στην Βουλή.
Αυτή η στάση του ΣΥΡΙΖΑ όμως, ήταν αποκρουστική και κατακριτέα από την συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Η ανοχή και συμπαράσταση με λόγια, έργα και παραλείψεις, προς αυτά τα ακραία στοιχεία στοίχιζαν πάντα στον ΣΥΡΙΖΑ ίσως περισσότερο από το όφελος που του παρείχαν. Όσο βέβαια το κόμμα έμενε στα γλίσχρα μονοψήφια ποσοστά του, αυτή η διαφορά κόστους – ωφέλειας ήταν δύσκολο να διευκρινιστεί. Τώρα που το κόμμα βρίσκεται στην θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης όμως, η συνέχιση του ρόλου του ως «ξενιστή» αυτών των συγκεκριμένων «παρασίτων» είναι πολύ πιθανόν να μην είναι ανεκτή από την κοινωνική πλειοψηφία. Αυτό έγινε απόλυτα σαφές με την σκληρή ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας για την επέτειο Γρηγορόπουλου . Μια ανακοίνωση που έθεσε τον δάκτυλο επί των τύπων των ήλων: είναι απαράδεκτο ένα κόμμα που ζητά να κυβερνήσει με δημοκρατικό τρόπο την χώρα, να λειτουργεί ως «ξενιστής» οργανισμός επικίνδυνων «παρασίτων», που καταλύουν με την παρουσία τους και την δράση τους κάθε έννοια κοινωνικής γαλήνης και έννομης τάξης, απειλώντας ευθέως την ζωή και την περιουσία εργαζόμενων πολιτών.
Γίνεται φανερό μετά από αυτά, πως ο ΣΥΡΙΖΑ αν θέλει να διεκδικήσει με αξιώσεις την εξουσία, οφείλει να αποκόψει από το σώμα του τους ομφάλιους λώρους που τον συνδέουν με τα εξτρεμιστικά γκρουπούσκουλα που τόσο καιρό ανεχόταν (αν δεν ενθάρρυνε) να συμβιώνουν μαζί του. Άλλο πράγμα η ιδεολογία και το πολιτικό υπόβαθρο του κόμματος, που κρίνεται από τους πολίτες στις εκλογές και άλλο πράγμα η εξτρεμιστική δράση κατά της κοινωνίας και των ίδιων των πολιτών που ζητάς να σε ψηφίσουν. Ο κ. Σκουρλέτης, αντί να ξεσχίζει τα ιμάτιά του και να υπερθεματίζει σε χαρακτηρισμούς οξύνοντας την πολιτική διαμάχη, οφείλει μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα να λάβουν σοβαρά υπόψη τους τα νέα δεδομένα που έχουν δημιουργηθεί για αυτούς, τον ΣΥΡΙΖΑ και κατά συνέπεια την κοινωνία ολόκληρη. Και επιτέλους, να καταφέρουν να αρθρώσουν μια λέξη καταδίκης και αποστροφής για την δράση όλων αυτών των «κουκουλοφόρων» που τόσα χρόνια εύρισκαν καταφύγιο και θαλπωρή στα εσώτερα του παρδαλού συνασπισμού τους. Μην ξεχνάμε πως πριν από μόλις δύο χρόνια, ήταν συνοδοιπόροι και συναγωνιστές με τον κ. Κουβέλη που τώρα είναι στην κυβέρνηση μαζί με άλλους μέχρι πρότινος συντρόφους τους που έφυγαν μαζί του στην ΔΗΜΑΡ.
Το δίλημμα για τους Συριζαίους είναι απτό: θα βγούνε στο «βουνό» παρέα με την ΡΟΖΑ και τα άλλα παιδιά να στήσουν πόλεμο με τα καλόπαιδα της Χρυσής Αυγής  ή θα κατέβουν στον πολιτικό «κάμπο» να παίξουν το παιχνίδι με τους κανόνες της Δημοκρατίας μας; Αν επιλέξουν το δεύτερο – πράγμα που είναι ολοφάνερα η επιλογή τους για την ώρα – οφείλουν να ξεριζώσουν από πάνω τους όλο αυτό το κακό συναπάντημα των κουκουλοφόρων εξτρεμιστών μαζί με κανα – δυο συνιστώσες! Δεν είναι δα και μεγάλο θέμα! Μια ξεκάθαρη ανακοίνωση και μια εσωκομματική εκκαθάριση αλά Ανδρέα Παπανδρέου το 1977 είναι! Όσο καθυστερούν και δεν την κάνουν, όλοι οι πολιτικοί τους αντίπαλοι νομιμοποιούνται να τους θυμίζουν κάθε ώρα και στιγμή τα εκτραχυμένα στίφη των κουκουλοφόρων παρασίτων που τόσα χρόνια φιλοξενούσαν (με το όποιο πολιτικό – εγκληματικό – «επαναστατικό» τους εκτόπισμα) στην κομματική ράχη τους.
Akenaton