Ο τίτλος του άρθρου αυτού είναι παραπλανητικός και δεν έχει καμία σχέση με το αντικείμενο. Θα καταλάβετε σε λίγο..
Το αντικείμενο, λοιπόν, του άρθρου είναι η διαφήμιση και οι διαφημιστές. Βλέπετε, πρόσφατα ανακάλυψα ότι είναι ό,τι πιο ύπουλο μπορεί να υπάρξει σε επάγγελμα. Αλλά ας πάρω τα πράγματα από την αρχή:
Πρόσφατα, οι σπουδαστικές-πάυλα-επαγγελματικές μου προσδοκίες άλλαξαν, κοινώς γαμήθηκαν, και αποφάσισα να δώσω Πανελλήνιες ξανά. Και ως ολοκληρωμένος πολίτης, που πληρώνει φόρους, ζει με τη μάνα του και κοιμάται αγκαλιά με λούτρινα ζωάκια, αποφάσισα να πιάσω δουλειά. Και βρήκα σε μια διαφημιστική εταιρία. Πουλούσα (ή μάλλον "μοίραζα δωρεάν") φίλτρα νερού μέσω τηλεφώνου. Η δουλειά ήταν απλή. Έπαιρνα τηλέφωνο και διάβαζα ένα κείμενο, και ανάλογα με τις απαντήσεις (όχι του τύπου "Να πας στο διάολο που παίρνεις τηλέφωνο πρωί πρωί") πήγαινα στο αντίστοιχο σημείο του κειμένου. Τι για καρκίνους έλεγα, τι για εγκεφαλοπάθειες με το νερό της βρύσης, μολύνσεις του νερού, λίμνη του Μαραθώνα. Στην ουσία τους έλεγα "Πάρε φίλτρο, ή θα πεθάνεις βασανιστικά". Και δεν ήμανε (υπερσυντέλικος) διαφημιστής από σχολή, ένας μαλάκας και μισός μεροκαματιάρης ήμανε.
Σε σχολές μαθηματικών, μαθαίνεις μαθηματικά. Σε σχολές γραφιστικής, μαθαίνεις να σχεδιάζεις. Στη σχολή "κ", μαθαίνεις να "κ"-ίζεις. Ε, σε σχολές εμπορίου και διαφήμισης μαθαίνεις να λες 1000+1 ψέμματα, να τρομοκρατείς, να εξιδανικεύεις και να πουλάς ασύστολα. Άμα βγεις, μπορείς να πείσεις τους πάντες, να κάνουν τα πάντα. Μπορείς να πείσεις τις αδερφές Όλσεν να κάνετε τρίο, και να σε πληρώσουν και από πάνω. Αλλά το σταματάω εδώ, γιατί άρχισα να σκέφτομαι να γίνω διαφημιστής.
Ο καλός ο διαφημιστής δε, μπορεί να πάρει το πιο άθλιο αντικείμενο, που δεν χρειάζεσαι ή θα χρειαστείς για όλη την υπόλοιπη ζωή σου, να σε κάνει να το αγοράσεις, και να νομίζεις ότι είναι και ευκαιρία, στο τέλος του λες και ευχαριστώ. Η μάνα μου δε, ξετρελένεται, μια φορά αγόρασε (ετοιμαστείτε)...(ετοιμαστείτε, έρχεται...).... ΜΗΧΑΝΗΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΒΓΑΖΕΙ ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΙ ΑΠΟ ΤΑ ΒΥΣΣΙΝΑ. 6 ΕΥΡΩ. ΕΞΙ! ΚΑΙ ΜΙΑ ΓΑΜΩΒΥΣΣΙΝΑΔΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ.
Ο τίτλος του άρθρου για παράδειγμα. Έτσι και ήταν "Διαφήμιση", κανείς δε θα το διάβαζε. Τώρα εξασφάλισα πως θα το διαβάσουν ΟΛΕΣ οι γυναίκες που θα το δούν, ώστε να μου την πουν, και ΟΛΟΙ οι άντρες που θα το δούν, καθώς συμφωνούν μαζί μου. Είδατε; Είδατε τι κάνουν τα λαμόγια;
Προσωπικά, πλέον απολαμβάνω να τους ακούω όταν τηλεφωνούν. Μετά από αυτή τη δουλειά, που ξέρω και τι γίνεται, κάθομαι, τους κάνω ερωτήσεις, τους μιλάω για κάνα μισάωρο, αμέ, και στο τέλος τους πετάω ένα "Δεν ενδιαφέρομαι" και το κλείνω. Όταν τους τελειώσει το κείμενο, η πλάκα είναι πως μου λένε δικά τους. Και όταν μου λένε "Μισό λεπτό να σας φωνάξω την υπεύθυνη" (a.k.a Αρχι-Διαφημίστρια (όπου το διαφημίστρια είναι προσβλητικό)) τους λέω "Όχι όχι περίμενε δεν κατάλαβα". Πολύ πλάκα λέμε. Άμα βαριέμαι κιόλας; Ουυυυ.
Άλλο ένα κλασσικό παράδειγμα, είναι αυτό με τις διαφημίσεις με βούτυρα, γάλατα, στην τηλεόραση, και η σύνδεσή τους με μια οικογένεια χαρούμενη γύρω από ένα τραπέζι, τα παιδάκια να παίζουν, τα σκυλάκια να χοροπηδάνε, σε έναν κήπο όσο είναι το σπίτι μου. Ή στις σκεπές από τα περίπτερα που συνήθως έχει διαφημίσεις από τσιγάρα, που σχεδόν πάντα το πακέτο είναι ανάμεσα στα βυζιά μιας γκόμενας με μαγιώ.
Είστε τόσο έξυπνοι, όσο και η Σάσα Μπάστα παρθένα.
Θα ήθελα να κλείσω με την χειρότερη freestyle-κατάρα που μπόρεσα να σκεφτώ, για τους διαφημιστές:
Ύπουλε διαφημιστή
που να σου μαραθεί!
και ποτέ ποτέ ποτέ
να μη σου κάτσει η..
...
:/
Δεν έχω έμπνευση σήμερα, πείτε ένα όνομα που να ταιριάζει με το "θεί" ρε.
kamenoi.gr
Το αντικείμενο, λοιπόν, του άρθρου είναι η διαφήμιση και οι διαφημιστές. Βλέπετε, πρόσφατα ανακάλυψα ότι είναι ό,τι πιο ύπουλο μπορεί να υπάρξει σε επάγγελμα. Αλλά ας πάρω τα πράγματα από την αρχή:
Πρόσφατα, οι σπουδαστικές-πάυλα-επαγγελματικές μου προσδοκίες άλλαξαν, κοινώς γαμήθηκαν, και αποφάσισα να δώσω Πανελλήνιες ξανά. Και ως ολοκληρωμένος πολίτης, που πληρώνει φόρους, ζει με τη μάνα του και κοιμάται αγκαλιά με λούτρινα ζωάκια, αποφάσισα να πιάσω δουλειά. Και βρήκα σε μια διαφημιστική εταιρία. Πουλούσα (ή μάλλον "μοίραζα δωρεάν") φίλτρα νερού μέσω τηλεφώνου. Η δουλειά ήταν απλή. Έπαιρνα τηλέφωνο και διάβαζα ένα κείμενο, και ανάλογα με τις απαντήσεις (όχι του τύπου "Να πας στο διάολο που παίρνεις τηλέφωνο πρωί πρωί") πήγαινα στο αντίστοιχο σημείο του κειμένου. Τι για καρκίνους έλεγα, τι για εγκεφαλοπάθειες με το νερό της βρύσης, μολύνσεις του νερού, λίμνη του Μαραθώνα. Στην ουσία τους έλεγα "Πάρε φίλτρο, ή θα πεθάνεις βασανιστικά". Και δεν ήμανε (υπερσυντέλικος) διαφημιστής από σχολή, ένας μαλάκας και μισός μεροκαματιάρης ήμανε.
Σε σχολές μαθηματικών, μαθαίνεις μαθηματικά. Σε σχολές γραφιστικής, μαθαίνεις να σχεδιάζεις. Στη σχολή "κ", μαθαίνεις να "κ"-ίζεις. Ε, σε σχολές εμπορίου και διαφήμισης μαθαίνεις να λες 1000+1 ψέμματα, να τρομοκρατείς, να εξιδανικεύεις και να πουλάς ασύστολα. Άμα βγεις, μπορείς να πείσεις τους πάντες, να κάνουν τα πάντα. Μπορείς να πείσεις τις αδερφές Όλσεν να κάνετε τρίο, και να σε πληρώσουν και από πάνω. Αλλά το σταματάω εδώ, γιατί άρχισα να σκέφτομαι να γίνω διαφημιστής.
Ο καλός ο διαφημιστής δε, μπορεί να πάρει το πιο άθλιο αντικείμενο, που δεν χρειάζεσαι ή θα χρειαστείς για όλη την υπόλοιπη ζωή σου, να σε κάνει να το αγοράσεις, και να νομίζεις ότι είναι και ευκαιρία, στο τέλος του λες και ευχαριστώ. Η μάνα μου δε, ξετρελένεται, μια φορά αγόρασε (ετοιμαστείτε)...(ετοιμαστείτε, έρχεται...).... ΜΗΧΑΝΗΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΒΓΑΖΕΙ ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΙ ΑΠΟ ΤΑ ΒΥΣΣΙΝΑ. 6 ΕΥΡΩ. ΕΞΙ! ΚΑΙ ΜΙΑ ΓΑΜΩΒΥΣΣΙΝΑΔΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ.
Ο τίτλος του άρθρου για παράδειγμα. Έτσι και ήταν "Διαφήμιση", κανείς δε θα το διάβαζε. Τώρα εξασφάλισα πως θα το διαβάσουν ΟΛΕΣ οι γυναίκες που θα το δούν, ώστε να μου την πουν, και ΟΛΟΙ οι άντρες που θα το δούν, καθώς συμφωνούν μαζί μου. Είδατε; Είδατε τι κάνουν τα λαμόγια;
Προσωπικά, πλέον απολαμβάνω να τους ακούω όταν τηλεφωνούν. Μετά από αυτή τη δουλειά, που ξέρω και τι γίνεται, κάθομαι, τους κάνω ερωτήσεις, τους μιλάω για κάνα μισάωρο, αμέ, και στο τέλος τους πετάω ένα "Δεν ενδιαφέρομαι" και το κλείνω. Όταν τους τελειώσει το κείμενο, η πλάκα είναι πως μου λένε δικά τους. Και όταν μου λένε "Μισό λεπτό να σας φωνάξω την υπεύθυνη" (a.k.a Αρχι-Διαφημίστρια (όπου το διαφημίστρια είναι προσβλητικό)) τους λέω "Όχι όχι περίμενε δεν κατάλαβα". Πολύ πλάκα λέμε. Άμα βαριέμαι κιόλας; Ουυυυ.
Άλλο ένα κλασσικό παράδειγμα, είναι αυτό με τις διαφημίσεις με βούτυρα, γάλατα, στην τηλεόραση, και η σύνδεσή τους με μια οικογένεια χαρούμενη γύρω από ένα τραπέζι, τα παιδάκια να παίζουν, τα σκυλάκια να χοροπηδάνε, σε έναν κήπο όσο είναι το σπίτι μου. Ή στις σκεπές από τα περίπτερα που συνήθως έχει διαφημίσεις από τσιγάρα, που σχεδόν πάντα το πακέτο είναι ανάμεσα στα βυζιά μιας γκόμενας με μαγιώ.
Είστε τόσο έξυπνοι, όσο και η Σάσα Μπάστα παρθένα.
Θα ήθελα να κλείσω με την χειρότερη freestyle-κατάρα που μπόρεσα να σκεφτώ, για τους διαφημιστές:
Ύπουλε διαφημιστή
που να σου μαραθεί!
και ποτέ ποτέ ποτέ
να μη σου κάτσει η..
...
:/
Δεν έχω έμπνευση σήμερα, πείτε ένα όνομα που να ταιριάζει με το "θεί" ρε.
kamenoi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου