Όλοι έχουν κάνει κι εξακολουθούν να κάνουν τα πάντα για να φοβηθώ … Να φοβηθώ την χρεοκοπία… να φοβηθώ τον –κατά μερικούς- κατακλυσμό της 21ης Δεκεμβρίου όπου τελειώνει το..
ημερολόγιο των Μάγιας να φοβηθώ την πολιτική αναταραχή και δήθεν έλλειψη σταθερότητας στη χώρα που θα οδηγήσει δήθεν στην καταστροφή.. να φοβηθώ την επαλήθευση των διαφόρων προφητειών ή των σχεδίων των όποιων υποστηρικτών της Νέας Τάξης Πραγμάτων.. να φοβηθώ την επιστροφή στη δραχμή και την έξοδο από την ευρωζώνη.. να φοβηθώ.. να φοβηθώ.. να φοβηθώ τόσο πολύ που ότι και να μου σερβίρουν να πω κι ευχαριστώ..
Έκατσα λοιπόν και σκέφτηκα τί φοβάμαι πραγματικά, και κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: λοιπόν, δεν φοβάμαι τίποτα απ’ όλα αυτά που με θέλουν να φοβηθώ.. ούτε τους κατακλυσμούς, ούτε τη χρεοκοπία, ούτε τον πόλεμο, ούτε τα βδελυρά σχέδια των όποιων για μία παγκόσμια διακυβέρνηση.. και δεν φοβάμαι για τον απλούστατο λόγο ότι είμαι Ελληνίδα.. το να είναι κανείς Έλληνας, εκτός των όσων γνωστών και μη εξαιρετέων κουσουριών που αυτό ενέχει, περιλαμβάνει και κάποια χαρακτηριστικά που εννοούμε να τα ξεχνάμε, όπως φιλότιμο, λεβεντιά και πίστη. Αυτός ο λαός ταξίδεψε στα πέρατα του κόσμου, πέρασε τις χίλιες μύριες δοκιμασίες και κατάφερε όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά και να μεγαλουργήσει ενίοτε στο πέρασμα των αιώνων, γιατί ακριβώς είχε παιδεία, φιλότιμο, λεβεντιά και πίστη.
Ας τα εξετάσουμε λοιπόν αυτά τα χαρακτηριστικά.. παιδεία, φιλότιμο, λεβεντιά, πίστη.. Το φιλότιμο κι η λεβεντιά είναι στο DNA μας.. απλά πρέπει να το ανασύρουμε διαπερνώντας το εγώ μας.. είμαι αισιόδοξη.. (σήμερα είδα ένα ζευγάρι αστέγων να προσπαθεί να τακτοποιηθεί ανάμεσα στα χαρτόκουτα και με χαρά είδα να ταΐζει ένα σκυλάκι που είχε στριμωχτεί όλο χαρά ανάμεσά τους.. μέσα στην όλη ζοφερή καθημερινότητά τους, βρήκαν δύο μπουκιές για ένα άλλο πλάσμα.. το μεγαλείο της ψυχής…) ιδού η λεβεντιά και το φιλότιμο.. άρα, εδώ είναι σχετικά απλά τα πράγματα…
Για πάμε παρακάτω στα δύσκολα.. Πίστη.. η πίστη είναι συνυφασμένη με τον Έλληνα.. και πιστεύω ότι όσο πιο δύσκολες είναι οι στιγμές τόσο αυτή θεριεύει, αν και αγώνας πολύς γίνεται για το ακριβώς αντίθετο.. όμως αυτή δεν χάθηκε ούτε στα 400 χρόνια σκλαβιάς υπό τον τουρκικό ζυγό.. θα χαθεί τώρα; Όχι, δεν θα χαθεί.. εφιάλτες και γενίτσαροι υπήρχαν σε όλες τις εποχές.. υπάρχουν και τώρα.. δεν ήταν ποτέ όμως ικανοί να υπερνικήσουν την πίστη του λαού….. γιατί, πώς να ξεριζώσεις την ιστορία; πώς να ξεριζώσεις τις ρίζες; Μόνο αν ξεριζώσεις τις ρίζες και οδηγήσεις έναν ολόκληρο λαό σε αφανισμό, σε γενοκτονία μπορείς να το επιτύχεις.. Αντίθετα, όλο και περισσότεροι έρχονται πιο κοντά στο φιλότιμο, στη λεβεντιά και στην πίστη.. Για να τα ξεριζώσεις αυτά πρέπει να ξεριζώσεις την Παιδεία, δηλαδή να ξεριζώσεις το μέλλον αυτού του λαού.. κι έτσι φτάσαμε στα πολύ δύσκολα.. Παιδεία..
Είχε πει ο Χένρι Κίσσινγκερ: «Ο ελληνικός λαός είναι ατίθασος (δυσκολοκυβέρνητος) και γι αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετιστεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει…»
Παιδεία λοιπόν.. αυτή την παιδεία που όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, εις το όνομα του εκσυγχρονισμού, την έχουν καταντήσει παραπαιδεία.. αφαίρεση των θρησκευτικών εις το όνομα της ανεξιθρησκίας, παραχάραξη της ιστορίας εις το όνομα των ομαλών εξωτερικών σχέσεων της χώρας, παραχάραξη της γλώσσας εις το όνομα επίσης του εκσυγχρονισμού, όπου τα βασικά διαμάντια της ελληνικής λογοτεχνίας είναι απόντα.. κι όλα αυτά εις το όνομα της σύγχρονης Ελλάδας του κόσμου και του σεβασμού των άλλων.. για τον σεβασμό της Ελληνικότητάς μας κουβέντα.. σεβασμός κι ελευθερία των άλλων.. για την δική μας ελευθερία τον κινέζο… κι έτσι φτάσαμε στη γενιά του φατσοβιβλίου, των greeklish, των παιδιών που δεν γνωρίζουν τι γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου κι απαντούν αφελώς το ΟΧΙ, των παιδιών που αμφισβητούν τα πάντα, αλλά δεν έχουν κριτήρια στο τι θα αποδεχτούν και τι όχι.. των παιδιών που αφήνουν την χώρα, για να βρουν ένα κομμάτι ψωμί αλλά φεύγουν χωρίς κανένα εφόδιο για να κουβαλούν την Ελλάδα μέσα τους…των παιδιών που όταν θα έρθει η λύση που του ετοιμάζουν επιμελώς, θα γίνουν ένθερμοι υποστηρικτές της νέας τάξης πραγμάτων.. γιατί φυσικά αυτή θα έρθει τόσο όμορφη κι αγγελικά πλασμένη, ώστε όλοι θα αναφωνήσουν ζήτω.. γιατί θα είναι η σωτηρία μας.. όπως ζήτω φώναξαν αρκετοί μετά από κάθε δόση που εκταμιευόταν και ξεπουλούσε τη χώρα..
Η γενιά μας ρίχνει το ανάθεμα στη γενιά του Πολυτεχνείου, γιατί αυτή η γενιά μας έφτασε εδώ που φτάσαμε, εξαργυρώνοντας τις δάφνες της … το δικό μας ανάθεμα έρχεται.. γιατί η δική μας γενιά, εμείς που είμαστε γονείς των σημερινών εικοσάχρονων, ζώντας μέσα σ ένα φρενήρη ρυθμό «ανάπτυξης» και γαλουχημένοι σ ένα κλίμα ελευθερίας δίχως όρια, σπαταλήσαμε το χρόνο μας στο να προσφέρουμε στα παιδιά μας τα πάντα, τα παρατήσαμε σε έναν υπολογιστή να σερφάρουν στο τουίτερ ώστε κι εμείς με τη σειρά μας να σερφάρουμε στο φατσοβιβλίο ώστε να υπάρχει τάξη και ασφάλεια στο σπίτι.. πότε τους δώσαμε ένα βιβλίο; Πότε τους βάλαμε οποιονδήποτε φραγμό; Πότε τους απαγορεύσαμε κάτι; Πότε τους μιλήσαμε για όλα αυτά που δεν μαθαίνουν στο σχολείο, επειδή επιμελώς δεν υπάρχουν στην διδακτική ύλη; Πότε τα διορθώσαμε; Πότε, πότε, πότε…
Ναι, η γενιά του Πολυτεχνείου έριξε το τυράκι του Κίσσινγκερ.. εμείς τι κάναμε να το πάρουμε από τη φάκα; Σκατά λοιπόν στα μούτρα μας.. γιατί τουλάχιστον η προηγούμενη γενιά κάτι μας μετέφερε, κάτι πήραμε… Εμείς πόσα μεταφέρουμε άραγε; Πως διασφαλίζουμε την παιδεία, την ιστορία, τον πολιτισμό και την πίστη μας;
400 χρόνια δεν ήταν αρκετά για να σβηστεί ο Έλληνας, να σβηστεί η πίστη κι ο πολιτισμός μας.. Και ούτε θα χαθεί… φτάνει να κάνουμε όλοι ΤΩΡΑ, πριν είναι πολύ αργά αυτό που πρέπει.. να επιστρέψουμε στις ρίζες μας.. να αναστήσουμε την πραγματική μας παιδεία.. να διαφυλάξουμε την πίστη μας.. να αποδείξουμε γιατί η λέξη φιλότιμο δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα του κόσμου και δεν μεταφράζεται..
…. Τι να φοβηθώ;;;; Δεν φοβάμαι των εχθρών τα σχέδια, όπως λέει κι ο Θουκυδίδης, παρά τα δικά μας σφάλματα.. Δεν φοβάμαι των εχθρών του ελληνισμού και της πίστης μας τα σχέδια.. φοβάμαι εμάς.. Η λύση είσαι εσύ, εγώ, εμείς..
«Όπου και να σας βρίσκει το κακό αδελφοί,
όπου και να θολώνει ο νούς σας,
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό
και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη» Ο. Ελύτης, Το Άξιον Εστί
ΣΟΦΗ
ημερολόγιο των Μάγιας να φοβηθώ την πολιτική αναταραχή και δήθεν έλλειψη σταθερότητας στη χώρα που θα οδηγήσει δήθεν στην καταστροφή.. να φοβηθώ την επαλήθευση των διαφόρων προφητειών ή των σχεδίων των όποιων υποστηρικτών της Νέας Τάξης Πραγμάτων.. να φοβηθώ την επιστροφή στη δραχμή και την έξοδο από την ευρωζώνη.. να φοβηθώ.. να φοβηθώ.. να φοβηθώ τόσο πολύ που ότι και να μου σερβίρουν να πω κι ευχαριστώ..
Έκατσα λοιπόν και σκέφτηκα τί φοβάμαι πραγματικά, και κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: λοιπόν, δεν φοβάμαι τίποτα απ’ όλα αυτά που με θέλουν να φοβηθώ.. ούτε τους κατακλυσμούς, ούτε τη χρεοκοπία, ούτε τον πόλεμο, ούτε τα βδελυρά σχέδια των όποιων για μία παγκόσμια διακυβέρνηση.. και δεν φοβάμαι για τον απλούστατο λόγο ότι είμαι Ελληνίδα.. το να είναι κανείς Έλληνας, εκτός των όσων γνωστών και μη εξαιρετέων κουσουριών που αυτό ενέχει, περιλαμβάνει και κάποια χαρακτηριστικά που εννοούμε να τα ξεχνάμε, όπως φιλότιμο, λεβεντιά και πίστη. Αυτός ο λαός ταξίδεψε στα πέρατα του κόσμου, πέρασε τις χίλιες μύριες δοκιμασίες και κατάφερε όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά και να μεγαλουργήσει ενίοτε στο πέρασμα των αιώνων, γιατί ακριβώς είχε παιδεία, φιλότιμο, λεβεντιά και πίστη.
Ας τα εξετάσουμε λοιπόν αυτά τα χαρακτηριστικά.. παιδεία, φιλότιμο, λεβεντιά, πίστη.. Το φιλότιμο κι η λεβεντιά είναι στο DNA μας.. απλά πρέπει να το ανασύρουμε διαπερνώντας το εγώ μας.. είμαι αισιόδοξη.. (σήμερα είδα ένα ζευγάρι αστέγων να προσπαθεί να τακτοποιηθεί ανάμεσα στα χαρτόκουτα και με χαρά είδα να ταΐζει ένα σκυλάκι που είχε στριμωχτεί όλο χαρά ανάμεσά τους.. μέσα στην όλη ζοφερή καθημερινότητά τους, βρήκαν δύο μπουκιές για ένα άλλο πλάσμα.. το μεγαλείο της ψυχής…) ιδού η λεβεντιά και το φιλότιμο.. άρα, εδώ είναι σχετικά απλά τα πράγματα…
Για πάμε παρακάτω στα δύσκολα.. Πίστη.. η πίστη είναι συνυφασμένη με τον Έλληνα.. και πιστεύω ότι όσο πιο δύσκολες είναι οι στιγμές τόσο αυτή θεριεύει, αν και αγώνας πολύς γίνεται για το ακριβώς αντίθετο.. όμως αυτή δεν χάθηκε ούτε στα 400 χρόνια σκλαβιάς υπό τον τουρκικό ζυγό.. θα χαθεί τώρα; Όχι, δεν θα χαθεί.. εφιάλτες και γενίτσαροι υπήρχαν σε όλες τις εποχές.. υπάρχουν και τώρα.. δεν ήταν ποτέ όμως ικανοί να υπερνικήσουν την πίστη του λαού….. γιατί, πώς να ξεριζώσεις την ιστορία; πώς να ξεριζώσεις τις ρίζες; Μόνο αν ξεριζώσεις τις ρίζες και οδηγήσεις έναν ολόκληρο λαό σε αφανισμό, σε γενοκτονία μπορείς να το επιτύχεις.. Αντίθετα, όλο και περισσότεροι έρχονται πιο κοντά στο φιλότιμο, στη λεβεντιά και στην πίστη.. Για να τα ξεριζώσεις αυτά πρέπει να ξεριζώσεις την Παιδεία, δηλαδή να ξεριζώσεις το μέλλον αυτού του λαού.. κι έτσι φτάσαμε στα πολύ δύσκολα.. Παιδεία..
Είχε πει ο Χένρι Κίσσινγκερ: «Ο ελληνικός λαός είναι ατίθασος (δυσκολοκυβέρνητος) και γι αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετιστεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει…»
Παιδεία λοιπόν.. αυτή την παιδεία που όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, εις το όνομα του εκσυγχρονισμού, την έχουν καταντήσει παραπαιδεία.. αφαίρεση των θρησκευτικών εις το όνομα της ανεξιθρησκίας, παραχάραξη της ιστορίας εις το όνομα των ομαλών εξωτερικών σχέσεων της χώρας, παραχάραξη της γλώσσας εις το όνομα επίσης του εκσυγχρονισμού, όπου τα βασικά διαμάντια της ελληνικής λογοτεχνίας είναι απόντα.. κι όλα αυτά εις το όνομα της σύγχρονης Ελλάδας του κόσμου και του σεβασμού των άλλων.. για τον σεβασμό της Ελληνικότητάς μας κουβέντα.. σεβασμός κι ελευθερία των άλλων.. για την δική μας ελευθερία τον κινέζο… κι έτσι φτάσαμε στη γενιά του φατσοβιβλίου, των greeklish, των παιδιών που δεν γνωρίζουν τι γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου κι απαντούν αφελώς το ΟΧΙ, των παιδιών που αμφισβητούν τα πάντα, αλλά δεν έχουν κριτήρια στο τι θα αποδεχτούν και τι όχι.. των παιδιών που αφήνουν την χώρα, για να βρουν ένα κομμάτι ψωμί αλλά φεύγουν χωρίς κανένα εφόδιο για να κουβαλούν την Ελλάδα μέσα τους…των παιδιών που όταν θα έρθει η λύση που του ετοιμάζουν επιμελώς, θα γίνουν ένθερμοι υποστηρικτές της νέας τάξης πραγμάτων.. γιατί φυσικά αυτή θα έρθει τόσο όμορφη κι αγγελικά πλασμένη, ώστε όλοι θα αναφωνήσουν ζήτω.. γιατί θα είναι η σωτηρία μας.. όπως ζήτω φώναξαν αρκετοί μετά από κάθε δόση που εκταμιευόταν και ξεπουλούσε τη χώρα..
Η γενιά μας ρίχνει το ανάθεμα στη γενιά του Πολυτεχνείου, γιατί αυτή η γενιά μας έφτασε εδώ που φτάσαμε, εξαργυρώνοντας τις δάφνες της … το δικό μας ανάθεμα έρχεται.. γιατί η δική μας γενιά, εμείς που είμαστε γονείς των σημερινών εικοσάχρονων, ζώντας μέσα σ ένα φρενήρη ρυθμό «ανάπτυξης» και γαλουχημένοι σ ένα κλίμα ελευθερίας δίχως όρια, σπαταλήσαμε το χρόνο μας στο να προσφέρουμε στα παιδιά μας τα πάντα, τα παρατήσαμε σε έναν υπολογιστή να σερφάρουν στο τουίτερ ώστε κι εμείς με τη σειρά μας να σερφάρουμε στο φατσοβιβλίο ώστε να υπάρχει τάξη και ασφάλεια στο σπίτι.. πότε τους δώσαμε ένα βιβλίο; Πότε τους βάλαμε οποιονδήποτε φραγμό; Πότε τους απαγορεύσαμε κάτι; Πότε τους μιλήσαμε για όλα αυτά που δεν μαθαίνουν στο σχολείο, επειδή επιμελώς δεν υπάρχουν στην διδακτική ύλη; Πότε τα διορθώσαμε; Πότε, πότε, πότε…
Ναι, η γενιά του Πολυτεχνείου έριξε το τυράκι του Κίσσινγκερ.. εμείς τι κάναμε να το πάρουμε από τη φάκα; Σκατά λοιπόν στα μούτρα μας.. γιατί τουλάχιστον η προηγούμενη γενιά κάτι μας μετέφερε, κάτι πήραμε… Εμείς πόσα μεταφέρουμε άραγε; Πως διασφαλίζουμε την παιδεία, την ιστορία, τον πολιτισμό και την πίστη μας;
400 χρόνια δεν ήταν αρκετά για να σβηστεί ο Έλληνας, να σβηστεί η πίστη κι ο πολιτισμός μας.. Και ούτε θα χαθεί… φτάνει να κάνουμε όλοι ΤΩΡΑ, πριν είναι πολύ αργά αυτό που πρέπει.. να επιστρέψουμε στις ρίζες μας.. να αναστήσουμε την πραγματική μας παιδεία.. να διαφυλάξουμε την πίστη μας.. να αποδείξουμε γιατί η λέξη φιλότιμο δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα του κόσμου και δεν μεταφράζεται..
…. Τι να φοβηθώ;;;; Δεν φοβάμαι των εχθρών τα σχέδια, όπως λέει κι ο Θουκυδίδης, παρά τα δικά μας σφάλματα.. Δεν φοβάμαι των εχθρών του ελληνισμού και της πίστης μας τα σχέδια.. φοβάμαι εμάς.. Η λύση είσαι εσύ, εγώ, εμείς..
«Όπου και να σας βρίσκει το κακό αδελφοί,
όπου και να θολώνει ο νούς σας,
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό
και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη» Ο. Ελύτης, Το Άξιον Εστί
ΣΟΦΗ
ψεκάζεσαι;
ΑπάντησηΔιαγραφή