Για μια νέα και ιδεολογικά και πολιτικά τολμηρή Κεντροδεξιά

Μοιραστείτε το στο facebook
Η αντίθεση «μνημονιακός» – «αντιμνημονιακός» σιγά – σιγά χάνει το νόημά της και φεύγει επιτέλους από το πολιτικό λεξιλόγιο (στο οποίο ποτέ δεν..
έπρεπε να εισχωρήσει εξ αρχής). Προσπαθούν να την συντηρήσουν μονάχα όσοι αναμένουν πρόσκαιρα εκλογικά οφέλη από τέτοιου είδους απλοϊκές και βαθύτατα λαϊκίστικες προσεγγίσεις του σύνθετου και δυσεπίλυτου σταυρόλεξου της ελληνικής κρίσης.
Ένα μέρος του ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ εξακολουθούν ακόμη να πιπιλίζουν την καραμέλα της «αντιμνημονιακής» ρητορικής, ενώ για τα άκρα (Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ) αυτός ο διαχωρισμός είναι και θα είναι πάντα η απαραίτητη εισαγωγή στον άλλον βαθύτερο διχασμό, όπου ονειρεύονται να οδηγηθεί κάποτε η ελληνική κοινωνία, ώστε να εξακολουθήσουν να ελπίζουν πως θα μπορέσουν οψέποτε να εγκαθιδρύσουν ο καθένας για λογαριασμό του το (εξωκοινοβουλευτικό) Σύστημα που πεισματικά και αμετανόητα ονειρεύονται. Οι «αντιμνημονιακές» φωνές ωστόσο στον ΣΥΡΙΖΑ μοιάζουν να περιορίζονται δραστικά, ενώ οι ΑΝΕΛ χάνοντας αυτό το προνομιακό πεδίο άσκησης λαϊκισμού και αερολογίας, «φυλλορροούν» θανάσιμα μέρα την μέρα.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως το πολιτικό πρόβλημα της χώρας έχει λυθεί! Αντιθέτως, όλη αυτή η κινητικότητα του πολιτικού προσωπικού, η βουβή αναμονή στα υπάρχοντα κόμματα, η ολοφάνερη ποιοτική υποβάθμιση του Κοινοβουλίου (ίσως το υποδεέστερο από άποψης πολιτικού προσωπικού που είχαμε ποτέ) και η περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα με μάχες «οπισθοφυλακών» και αψιμαχίες «ανιχνευτών», προδίδουν την αγωνιώδη, αγχωτική και νομοτελειακή ανάγκη για την γέννηση του ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ. Δεν γνωρίζω πόσον καιρό θα πάρει για την «μαμή» Ιστορία τούτη η δύσκολη «γέννα» αλλά είμαι βέβαιος πως κυοφορούνται ΔΙΔΥΜΑ και το πρώτο ελπιδοφόρο «κλάμα» θα ακουστεί τελικά από την πλευρά της Κεντροδεξιάς.
Ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο μόνος πολιτικός που μπορεί να βλαστήσει καινούριο φύτρο αυτή την ώρα, τώρα που πέρασε η μπόρα της εξασφάλισης της θέσης της χώρας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και έχοντας ηγεμονικό ρόλο στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα, θα ανοίξει αργά ή γρήγορα την διαδικασία γέννησης του ΝΕΟΥ που κυοφορείται. Ο καιρός (το timing στην καθομιλουμένη), ποτέ δεν ήταν ευνοϊκότερος! Καθώς το «δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού», η νέα ευκαιρία για αυτοκάθαρση, ανασυγκρότηση, ανανέωση και ιδεολογική – πολιτική οριοθέτηση μιας καινούριας ελκυστικής και αποτελεσματικής Παράταξης της καθ’ ημάς Κεντροδεξιάς δεν είναι δυνατόν να περάσει ανεκμετάλλευτη. Ο πολιτικός χώρος χάσκει κενός και κατακερματισμένος από τις παρυφές του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ, μέχρι τα όρια της αποθρασυνόμενης Χρυσής Αυγής.
Μια καινούρια, σφριγηλή και ιδεολογικά και πολιτικά τολμηρή Κεντροδεξιά με ηγέτη τον Α. Σαμαρά καλείται σύντομα να τον καταλάβει και να ηγεμονεύσει πολιτικά για τα επόμενα χρόνια, μέχρι να συντονιστούν τα κατάλοιπα μιας ηττημένης και στρεβλής Σοσιαλδημοκρατίας και να διεκδικήσουν το δικό τους μερίδιο στην πολιτική σκηνή. Ο χώρος στο δημοκρατικό φάσμα θα συμπληρωθεί αργότερα από ένα αριστερό μετριοπαθές κόμμα τύπου «Πρασίνων» που θα ενσωματώσει τις ήπιες συνιστώσες του «τρομπαρισμένου» με πολιτικό «αέρα»  ΣΥΡΙΖΑ και ένα δεξιό φιλελεύθερο μόρφωμα που θα εκφράσει τους οπαδούς των ακραιφνών Τζημερομάνων. Με αυτόν τον τρόπο, τα άκρα θα περιοριστούν στα γνωστά μονοψήφια «κυβικά» τους, η πολιτική θα ξαναπάρει τα ηνία από τους «μπαχαλάκηδες» και τους «μαυροντυμένους ρέηντζερ» του Μιχαλολιάκου και ίσως σε κάποια άκρη επιβιώσει και το τελευταίο απολίθωμα του «υπαρκτού», το «τιμημένο ΚΚΕ» της Αλέκας και των ορφανών του Στάλιν.
Ένα τέτοιο πολιτικό σύστημα φυσικά, το τελευταίο που έχει ανάγκη είναι η «απλή και άδολη αναλογική». Θεσμικές αλλαγές θα πρέπει να συμβούν αναμφίβολα αλλά το εκλογικό σύστημα θα πρέπει να είναι: συμφωνημένο, σταθερό για δεκαετίες, με κατώφλι εισόδου στην Βουλή οπωσδήποτε και προσανατολισμένο στην κυβερνησιμότητα. Θα πρέπει όθεν, να ευνοεί τον σχηματισμό κυβερνήσεων συνασπισμού δύο (το πολύ) κομμάτων στην βάση προγραμματικών συγκλίσεων και κυβερνητικών εξαγγελιών. Μια ματιά στο Γερμανικό σύστημα με κάποιες διευθετήσεις μπορεί να μας δώσει την απάντηση στον γρίφο. Οπωσδήποτε πάντως θα πρέπει να θεσπισθούν τα εξής: μείωση του αριθμού των βουλευτών (200;) – ασυμβίβαστο υπουργού και βουλευτή και συνταγματική μεταρρύθμιση.
Akenaton
Υ.Γ Να ευχηθώ στον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, καλό βόλι και λυτρωτικά για το Έθνος πολιτικά αποτελέσματα στην κατεύθυνση της Νέας Μεταπολίτευσης που έχει ήδη αρχίσει!