Η μοναξιά του Α. Σαμαρά και η σιωπή των “κυανόκρανων” υπυργών

Μοιραστείτε το στο facebook
Τις τελευταίες ημέρες, άκρα του…τάφου σιωπή στον κυβερνητικό κάμπο βασιλεύει. Τη στιγμή που ο Αντώνης Σαμαράς ετοιμάζει την..
«επίθεση στο μέλλον», θέλοντας να ξεβαλτώσει την κυβέρνηση που πιέζεται από την κοινωνία, κάποια μισόλογα κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών που αποφεύγουν να στηρίξουν δημόσια τον Πρωθυπουργό, ήταν αρκετά για να ανοίξουν τη συζήτηση για το τι αναζητούν ορισμένοι και τι στόχους έχουν.
Ο Πρωθυπουργός θα μπορούσε εύκολα να επιβάλει το «ιμπέριουμ» που απέκτησε μετά τις εκλογές του περασμένου Ιουνίου και τα θετικά αποτελέσματα της συνόδου του Eurogroup, αν δεν είχε αυτή τη φορά να αντιμετωπίσει ένα νέο είδος στελεχών: τους «κυανόκρανους» του κόμματος και της κυβέρνησης που παρατηρούν απαθείς τις «εχθροπραξίες» και αποφεύγουν να πέσουν στη φωτιά.
Η έκκληση προς τα κορυφαία στελέχη της Ν.Δ. να βγουν από τα χαρακώματα της απραξίας και να στηρίξουν την κυβέρνηση σε αυτή τη δύσκολη στιγμή ήταν εκ των πραγμάτων επιβεβλημένη.
Μόλις τα ΜΜΕ άνοιξαν πυρ κατά της κυβέρνησης για το φορολογικό νομοσχέδιο, η συντριπτική πλειοψηφία των υπουργών, λούφαξε και επέλεξε τη σιωπή, ακολουθώντας την ασφαλή μέθοδο: «άσε τους άλλους να καούν, όσο λιγότερο μιλάς, τόσο το καλύτερο».
Ακόμα και τη Βουλή ξέχασαν οι περισσότεροι υπουργοί που την Πέμπτη φρόντισαν να ξεφτιλίσουν και τον κοινοβουλευτικό έλεγχο. Ενδεικτικά, μόνο μία από τις 12 ερωτήσεις, απαντήθηκε χθες και χρειάστηκε να παρέμβει ο Πρόεδρος της Βουλής Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Ο οποίος θα διαμηνύσει στο Μέγαρο Μαξίμου ότι χρειάζεται να υπάρχει παρουσία των υπουργών, έστω και στη συζήτηση των ερωτήσεων, ενώ κανείς δεν αναφέρεται και στα νομοσχέδια που έχουν να έρθουν στη Βουλή, τουλάχιστον ένα μήνα.
Χθες γράφαμε επίσης ότι κανείς από τους παρευρισκόμενους στην Βουλή υπουργούς της ΝΔ και βουλευτές δεν σηκώθηκε να απαντήσει στο απίστευτο παραλήρημα του Α. Τσίπρα εναντίον των επενδύσεων και τον άφησαν να κάνει παιχνίδι;
Η στάση των υπουργών είναι αντίστοιχη και στο πώς συμπεριφέρονται έναντι του Πρωθυπουργού. Υπερτερούν τα ένστικτα αυτοσυντήρησης στην κορυφή της κομματικής πυραμίδας και όσοι διαισθάνονταν ότι κινδυνεύουν κήρυξαν ένα είδος λευκής απεργίας.
Σε αυτό το θολό τοπίο το μόνο σαφές είναι οι «στρατηγικές των βαρόνων», αν πρέπει να συνεχίσουμε να αποκαλούμε έτσι γιατί οι βαρωνείες τέλειωσαν με τον Σαμαρά στη ΝΔ. “Κυανόκρανους υπυργούς” πρέπει να τους λέμε επειδή είτε παίζουν τους ειρηνόφιλους, είτε “Μικόγιαν” σαν τον παλιό υπουργό της ΕΣΣΔ που όπως έλεγε ο Χρουστσώφ , “πήγαινε πάντα κάτω από τα υπόστεγα για να μην βραχεί“. Οι “κυανόκρανοι” της “ΝΔ” κρατούν αποστάσεις από τις εξελίξεις, παρεμβαίνουν κατά περίπτωση και εφόσον εξυπηρετούνται οι επί μέρους επιδιώξεις τους και φορούν και ένα κράνος για να την μην τους παίρνει η μπάλλα.
Δεν είναι της ώρας να αναφερθούμε ονομαστικά σε υπουργούς, κάτι που θα γίνει εάν συνεχιστεί αυτή η άθλια κατάσταση. Απλά, κάποιος από το Μαξίμου θα πρέπει να τους τραβήξει το αυτί και να τους πει: «στο ίδιο καράβι είμαστε όλοι και όλοι μαζί θα βουλιάξουμε».
Ο Πρωθυπουργός θα αναζητήσει τρόπους να επιβεβαιώσει την ηγεμονία του, όχι γιατί αμφισβητείται ευθέως από κανέναν αλλά ως αναγκαία και ικανή συνθήκη ενίσχυσης της κομματικής και κυβερνητικής εικόνας που θολώνει διαρκώς περισσότερο για εσωτερικούς λόγους παρά υπό την πίεση των προβλημάτων που καλείται να αντιμετωπίσει.
Ο Σαμαράς θα επιλέξει το χώρο και τη στιγμή για να επιβεβαιώσει το προσωπικό του ιμπέριουμ που είναι αδιαμφισβήτητο. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι υπάρχει η απειλή της λίστας που ισχύει έως το Νοέμβριο του 2013.
Αν για τους υπουργούς το ενδεχόμενο ενός ανασχηματισμού είναι αρκετό για να τους κρατήσει στη «γραμμή της νομιμότητας», για τους βουλευτές η επιστροφή στη λίστα ­είναι γκιλοτίνα.
Το ενδιαφέρον για το επόμενο διάστημα είναι κατά πόσο θα φανεί πιο ενισχυμένη η τάση των στελεχών που στήριξε τον Σαμαρά το Νοέμβριο του 2009, στις εσωκομματικές εκλογές. Πέρασαν τρία χρόνια από εκείνη τη σκληρή αναμέτρηση και πολλά έχουν αλλάξει.
Αν άλλαξε κάτι, αυτό είναι ότι στα μπλοκ εκείνης της περιόδου εμφανίζονται τώρα υποδιαιρέσεις. Οι παλαιοί σύμμαχοι του Σαμαρά δεν είναι πλέον και τόσο ενεργοί σύμμαχοι. Είτε σιωπούν είτε εμφανίζονται επικριτικοί, όχι δημόσια, αλλά μόνο στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους.
Το πρόβλημα είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού. Υπάρχουν εκείνοι που αισθάνονταν «αδικημένοι», εκείνοι που δεν θέλουν να χάσουν τα «κεκτημένα» αλλά δεν έχουν αρκετές δυνάμεις για να αντιδράσουν και εκείνοι που «κοίταζαν το ταβάνι». Σε αυτούς τους τελευταίους μπορεί να διακρίνει κανείς και ορισμένους από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές του Σαμαρά στο παρελθόν που πρέπει και πάλι να ενεργοποιηθούν για τη στήριξη της ΝΔ και κατ’ επέκταση της κυβέρνησης.

Μάρκος Αυρήλιος
ΥΓ. Για να είμαστε δίκαιοι και αντικειμενικοί οφείλουμε να καταγράψουμε και τι λένε ορισμένοι από τους  προηγουμένους: «Μας ζητάνε να βγούμε μπροστά, αλλά κάποιοι άλλοι έχουν γνώση για τις προθέσεις του Πρωθυπουργού» είναι η απάντηση ορισμένων που θεωρούν ότι δεν ενημερώνονται για τις κινήσεις και τις θέσεις του πρωθυπουργού.