Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πολιτικό ” νερό του Καματερού”

Μοιραστείτε το στο facebook


Οι παλαιότεροι εξ υμών θα θυμούνται την μεγάλη απάτη με το «νερό του Καματερού». Ο Γεώργιος Καματερός, ένας δικηγόρος από την Κω, το 1976..
βγήκε δημόσια και υποστήριξε πως ανακάλυψε ένα θαυματουργό νερό που το έφερνε από την πατρίδα του την Κω και ισχυριζόταν πως αυτό το νερό μπορούσε να θεραπεύσει τον καρκίνο. Τεράστιος ντόρος έγινε εκείνη την εποχή και μάλιστα, τα τότε ΜΜΕ (κυρίως οι εφημερίδες και ειδικά τα ΝΕΑ) προέβαλλαν υπερβολικά το θέμα στις πρώτες σελίδες τους. Φυσικά επρόκειτο για τεράστια πλάνη αλλά πολλοί απελπισμένοι καρκινοπαθείς έσπευδαν να προμηθευτούν το «θαυματουργό» νερό, μερικοί μάλιστα αφήνοντας τις συμβατικές θεραπείες που ακολουθούσαν μέχρι τότε, με αποτέλεσμα να σημειωθεί και ένας θάνατος! Ο Γεώργιος Καματερός καταδικάστηκε ερήμην σε φυλάκιση για αυτή την υπόθεση και αργότερα αυτοκτόνησε εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων.
Κάποιοι ίσως αναρωτηθούν γιατί σας θυμίζω σήμερα αυτήν την ξεχασμένη από τον χρόνο απάτη. Υπάρχει ένας πολιτικός παραλληλισμός που με οδηγεί σε αυτή την υπενθύμιση. Η χώρα μας πάσχει από οικονομικό καρκίνο και πολλοί συνέλληνες είναι απελπισμένοι. Και πάνω στην απελπισία τους, είναι έτοιμοι να δοκιμάσουν τα πάντα, ακόμη και το πολιτικό «νερό του Καματερού» του ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη οι πλέον απελπισμένοι ψήφισαν μαζικά αυτό το «μέτωπο» στις τελευταίες εκλογές, με αποτέλεσμα να το ανεβάσουν από τα συνηθισμένα ποσοστά του 3-4% στο 27%! Φυσικά οι απελπισμένοι αυγαταίνουν συνεχώς αλλά η δημοσκοπική καθήλωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι σημάδι πως αρκετοί εξ αυτών διατηρούν την λογική και την ψυχραιμία τους και δεν είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν τις θολές και αστήρικτες συνταγές του Αλέξη. Μέχρι πότε όμως; Μα φυσικά μέχρι να βρούμε έναν τρόπο να αντιμετωπίσουμε το ουσιαστικό πρόβλημα της χώρας που είναι ο οικονομικός καρκίνος και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ!
Ο πραγματικός καρκίνος που κατατρώει την χώρα, είναι το λάθος οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης που δημιουργήσαμε μετά την μεταπολίτευση. Όλοι, πολιτικοί και πολίτες, ακόμη και η ΔΕΞΙΑ, συμπράξαμε στην δημιουργία του Λεβιάθαν του δημοσίου τομέα και του τέρατος του κρατικοδίαιτου ιδιωτικού τομέα. Δημοσιοϋπαλληλίκι και φαβοριτισμός οδήγησαν στην απίστευτη κομματοκρατία σοβιετικού τύπου, όπου οι διορισμοί και οι «δουλειές» μοιράζονταν από τα κομματικά γραφεία, αποστερώντας την οικονομία από τους ανεξάρτητους, εργατικούς και δημιουργικούς επιχειρηματίες, τον ιδιωτικό τομέα από τους καλύτερους νέους εργαζομένους που «έπιαναν στασίδι» στο δημόσιο και αλέθονταν από τις μυλόπετρες του ωχαδερφισμού και της διαφθοράς και το πολιτικό σύστημα από ικανούς και παραγωγικούς πολιτικούς, που είτε συμβιβάζονταν και ακολουθούσαν την πεπατημένη είτε δεν ασχολούνταν ποτέ με τα κοινά. Αυτό το τέρας με τα δύο κεφάλια, από την μια το διογκωμένο δημόσιο που δεκαετίες τώρα ζει με δανεικά λεφτά και τώρα απαιτεί για την επιβίωσή του τα λεφτά των φορολογουμένων, από την άλλη ο κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας με τους διαπλεκόμενους, τους νταβατζήδες, τους μιζαδόρους και τους «ευνοούμενους» που δεν θέλει με τίποτε να χάσει την κουτάλα των χαριστικών δανείων και των φωτογραφικών συμβάσεων, απειλεί πια την ίδια την ύπαρξη της πατρίδας μας. Όλοι αυτοί όχι μονάχα δεν θέλουν να αλλάξουν, όχι μονάχα δεν συμβιβάζονται με λιγότερα αλλά αναφανδόν στηρίζουν το νερό του Καματερού του ΣΥΡΙΖΑ και προσπαθούν με νύχια και με δόντια να το πλασάρουν ως την ιδανική θεραπεία για πάσα νόσο.
Όσο δεν χτυπάμε το πραγματικό πρόβλημα της οικονομίας και της χώρας, δηλαδή την σοβιετικού τύπου παραγωγική δομή της οικονομίας της, θεραπεία δεν θα δούμε. Επιπλέον, όσο στον βωμό της διατήρησης αυτού του διαρθρωτικού ανορθολογισμού, εξακολουθούμε να χτυπάμε τα ζαλισμένα θύματά του (την μικρο-μεσαία και μεσαία τάξη των ιδιοκτητών και νοικοκυραίων), με χαράτσια, φόρους επιτηδεύματος, κατάργηση αφορολόγητου, εισφορές αλληλεγγύης, φόρους πολυτελείας, θεωρώντας τους συλλήβδην φοροφυγάδες, κλέφτες, απατεώνες και ανέντιμους, κινδυνεύουμε να εξαφανίσουμε τον τελευταίο εναπομείναντα ενεργό οικονομικό πνεύμονα της χώρας, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την ικανότητά της να ανακάμψει και να αναπτυχθεί ξανά σε σύντομο χρόνο.
Αν συμβεί αυτό, πράγμα που απεύχομαι, τότε η μόνη «θεραπεία» που θα μας έχει απομείνει, θα είναι το νερό του Καματερού του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό θα έχει αυτομάτως σημάνει πως η κόντρα ανάμεσα στο παλιό κρατικοδίαιτο σύστημα και στο νέο μεταρρυθμιστικό εγχείρημα θα έχει λήξει για ακόμη μια φορά υπέρ του πρώτου. Πολύ φοβάμαι πως αυτή η φορά θα είναι και η τελευταία για την χώρα, όσα βυτία με θαυματουργό νερό και αν υπόσχεται να μοιράσει δωρεάν στο ζαλισμένο πόπολο ο «θεραπευτής» Αλέξης.
Akenaton