Ποίημα για την..παλιοκοινωνία
ΜΕ ΠΟΙΣΜΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ
Τη μέρα που γεννήθηκα, ΄
ήρθαν κοντά μου οι μοίρες
και μούπανε ψιθυριστά,
πως πρέπει νάχω ελπίδες,
έστω κι'αν βρω μεσ'τη ζωή,
μπόρες και καταιγίδες!
Στο δρόμο κομματιάστηκα,
αλλά όμως προχωρούσα,
πολλές φορές φαντάστηκα
ότι δεν θα μποροάσα,
να προχωρήσω στη ζωή
δύσκολα μονοπάτια,
πούτανε όλα αγκαθωτά
και η καρδιά μου άδεια!!
Γονάτισα πολλές φορές,
και κείνες μου μιλούσαν
μου λέγανε να προχωρώ,
και μου κρυφογελούσαν!
Ψεύτικα λόγια μούπανε,
η ζωή μόνο κακία,
εγώ συνάντησα γκρεμούς
και ψεύτρα κοινωνία!!
Με πείσμα τα κατάφερα,
να προχωρήσω μόνη.
μέσα μου πόνεσα πολύ,
μα πήρα το τιμόνι!
Γιατί είχα όνειρα πολλά,
αλλά και μια ελπίδα,
'οτι θα αλλάξει η ζωή,
και η παλιοκοινωνία!!
Περισσότερα, διαβάστε στο προσωπικό blog της κας Αγαθής Παπαδοπούλου- Λάιου ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου