Ο Αλέξης θα αυτώσει τα αυτά…

Μοιραστείτε το στο facebook


Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Πως θα ξεκολλήσουμε από δω; Με μισόλογα, διστακτικότητα, μπαίνοντας στην..
«πολιτικά ορθή» λογική των παρδαλών χλιδάτων «αντεξουσιαστών», που υποδύονται την αξιωματική αντιπολίτευση;
Στον ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ/Βίλα Αμαλία υπάρχουν διάφορα «μαγαζιά». Κάτω είναι οι συνιστώσες, οι γύρω – γύρω, οι κουλτουριαραίοι και τα τρολλ, που κάνουν διαδικτυακό και μιντιακό ανταρτοπόλεμο, συνήθως πυροβολώντας τα μούτρα τους. Γκάφα πάνω στη γκάφα. Στο ρετιρέ είναι το παρεάκι του Τσίπρα, που προσπαθεί να συμμαζέψει το ασύντακτο και ποικιλόχρωμο τσούρμο των κρατικοδίαιτων «αγωνιστών». Μια το σκίζουν, μια το ράβουν το Μνημόνιο. Το ‘χουμε ξαναγράψει, εκτός από τον Γκράμσι και την Ρόζα Λούξεμπουργκ, έχουν επιρροές και από τους Μόντυ Πάϋθονς και το Τρίο Στούτζες.
Αν έχουν αποτύχει να πείσουν ως εναλλακτική πρόταση, δεν είναι μόνο λόγω της περιθωριακής, εξαρχειώτικης νοοτροπίας τους, τον σφιχτό εναγκαλισμό τους με την ανομία και το φλερτ με την τρομοκρατία. Έχουν αποτύχει κυρίως λόγω του ότι ο λαός δεν βλέπει σε αυτούς στοιχειωδώς πειστική εναλλακτική πρόταση. Οι ίδιοι τρέμουν να κυβερνήσουν κι ο λαός δεν θέλει. Η Τσίπρας Α.Ε., η πλέον τυχοδιωκτική ομάδα πέριξ του ροκαμπιλά που διαβάζει για το profficiency, ξέρει πολύ καλά ότι είναι φούμαρα τα περί κατάργησης του Μνημονίου «μ’ ένα νόμο, ένα άρθρο» και πως η χώρα δεν χωράει στην μηχανή του χρόνου, για να αποκαταστήσουν τα εισοδήματα του 2009.
Στις τηλεοπτικές συζητήσεις όταν τους ρωτάω, «οκ, και που θα βρείτε τα λεφτά; Χρήμα από πού;», οι απαντήσεις τους μετά από σχοινοτενείς υπεκφυγές, βηξίματα, κνησμούς και χάσματα, συνοψίζεται στην αθάνατη ατάκα του αείμνηστου Λάμπρου Κωνσταντάρα: «θα αυτώσουμε τα αυτά».
Δεν θα σταθώ στην τεράστια συνενοχή τους, αφού το ρέμπελο ασκέρι τους περιλαμβάνει πλήθος από αυτούς, που μια χαρά στελέχωσαν τους μηχανισμούς λεηλασίας της χώρας, αφελληνισμού της παιδείας, ανθρωποδιώκτες επιχειρήσεων κι επενδύσεων. Τα ‘χουμε πει εκτενώς άλλες φορές.
Στο κάτω – κάτω όμως αυτοί το ραχάτι τους κάνουν. Το ‘χαν πάντα αυτό το σακατιλίκι, πολέμιοι κάθε μεταρρύθμισης, υπερασπιστές ξένων σωβινισμών, οπαδοί των «επενδύσεων χωρίς επενδυτές» και του ξεχειλωμένου κράτους, το οποίο μια ζωή αρμέγουν και που μέσω του αχανούς πελατειακού συστήματος του και της φασιστικής δικτατορίας τους στον δημόσιο λόγο, ήλεγχαν την κοινωνία. Απλά η επάρατος Δεξιά και το πασέ αληθινό Κέντρο της Ιστορίας, ενοχικά τους έκανε χώρο κι έκανε η μύγα κώλο.
Το κύριο θέμα είναι τι κάνουμε εμείς. Εμείς που με τις όποιες αποχρώσεις του εθνικού, αστικού, φιλελεύθερου χώρου, χτίσαμε την χώρα και της δώσαμε το κοινωνικό κράτος, το οποίο φαλίρισε το ΠΑΣΟΚ στην παντοδυναμία του, με την συνέργια και τις νοοτροπίες της Αριστεράς και τώρα ξεχαρβαλώνεται στα χέρια μας λόγω αφραγκίας. Κι εδώ είναι το μεγάλο στοίχημα του Αντώνη Σαμαρά και του κορμού της κυβέρνησης, της ΝΔ.
Αν δεν σπάσουμε τα τείχη της παρακμής, τα εμπόδια των μεταρρυθμίσεων, αν δεν διαλύσουμε τις συντεχνίες, αν δεν σκουπίσουμε τα παπούτσια μας πάνω στην κουρελού της «πολιτικής ορθότητας» και δεν αποκαλύψουμε και φτύσουμε τον τυχοδιωκτισμό της φασιστοειδούς πολιτικής αλητείας που εξακολουθεί και πριονίζει τα πόδια της χώρας, δεν θα κάνουμε χαΐρι.
Πρέπει να προκαλέσουμε ένα σαρωτικό κύμα αλλαγών, να νοιώσουν όλοι την πολιτική μας σαν επελαύνοντα οδοστρωτήρα, που θα διαλύσει όλα τα εμπόδια και τους καθεστωτικούς υποκριτικούς μύθους.
Ψάχνουμε για επενδυτές, όχι για μαζοχιστές, που θα εκβιάζονται από το ποικίλο πλέγμα των διεφθαρμένων λειτουργών, που δεν θα φέρουν ζωτικό για μας χρήμα, για να τους ταλαιπωρούν επί εικοσαετία οι μπατιρημένοι εγχώριοι ανταγωνιστές, μέσω «οικολόγων», προσφυγών, εκβιαστικών ΜΜΕ, τρολλ και «λαϊκών κινητοποιήσεων» εντός των ορίων της συμμοριακής τρομοκρατικής δράσης.
Το κράτος ως επιχειρηματίας απέτυχε, σχεδόν παντού και πάντα, γιατί στους «κομμισάριους» του φραπόγαλου ή του καπουτσίνο, καρφί δεν καίγεται για την παραγωγικότητα, είναι με το χέρι απλωμένο στους νταβατζήδες και στοιβάζουν υπερπληθώρα ρουσφετιών – υπαλλήλων, που τους πληρώνουν οι άλλοι, τα απόπαιδα, ο ιδιωτικός τομέας. Χρειαζόμαστε λοιπόν αποκρατικοποιήσεις ή κοινοπραξίες με ιδιώτες που θα βάζουν χρήμα και τεχνογνωσία και θα δημιουργήσουν παραγωγικές θέσεις εργασίας. Στις χώρες που έχουν ευημερία από πλούτο που δημιουργούν κι όχι από δανεικά, έτσι γίνεται. Όχι το νεράκι του Θεού, αυτό πρέπει να μείνει στο κράτος και να ‘ναι πάμφθηνο για όλους, το λέω και το υπογραμμίζω. Είναι η πηγή της ζωής. Αλλά σε πλήθος άλλων δραστηριοτήτων, αγαθών και υπηρεσιών, οφείλουμε, όχι αύριο, χθες, να δημιουργήσουμε αληθινό ανταγωνισμό, να εκχωρήσουμε με γενναίο κρατικό αντάλλαγμα δικαιώματα, και να εκμεταλλευτούμε τον εθνικό πλούτο και την περιουσία, κερδίζοντας από το κρατικό ποσοστό και την φορολογία. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΜΕ, το φύγε, το έλα, δεν θέλουν τίποτε από αυτά. Θέλουν να παγώσει η χώρα, να μείνουμε στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα. Θα γίνουμε όλοι μελλισοκόμοι, θα φυτέψουμε ελιές και ραπανάκια στο Ελληνικό, δεν θα εκμεταλλευτούμε την ΑΟΖ, για να μην ενοχληθούν τ’  «αδέρφια» μας οι Τούρκοι, που τώρα βγήκαν παγανιά κι απειλούν και σκοτώνουν Κούρδους και στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Με σιγαστήρα πλέον. Οι γιοι του Ερτογρούλ εκσυγχρονίζονται, όχι μόνο χατζάρια πια, ε; Κατά τα γούστα της ανακυκλωμένης προοδευτικάντζας, που διαμορφώνονται μετά τις 11 που ξυπνά η κρεμ ντε λα κρεμ της «διανόησης» και των κουμουνδουραίων ινστρουκτόρων, θα γίνουμε όλοι μια ζαπατίστικη κολλεκτίβα και θα χεστούμε στο τάληρο και στην χλίδα. Αυτά πιστεύουν.
Όσο όμως αυτοί θεωρητικώς θα «αυτώνουν τα αυτά», ας δούμε εμείς πχ την γεωθερμία, την δημιουργία χιλιάδων κτηνοτροφικών και γεωργικών σύγχρονων εκμεταλλεύσεων στο καλύτερο οικόπεδο του Θεού, ας αφήσουμε, υγιώς κι ανταγωνιστικά, ελεύθερες τις αστείρευτες δυνάμεις του Έθνους στις νέες τεχνολογίες και να τις δούμε να δημιουργούν πράγματα υψηλής ποιότητας, που μπορείς να τα φας, να τα πιεις, να τα χρησιμοποιήσεις. Ας δημιουργήσουμε τρία πράγματα συν ένα: παραγωγή, παραγωγή, παραγωγή και παραγωγή!