Τελικά, επιβεβαιώνεται το ρητό ότι πρώτα φεύγεις από τούτον τον μάταιο ντουνιά, και μετά σου φεύγει το χούϊ σου...
Και στην περίπτωση του ΚΚΕ ισχύει απόλυτα. Διότι πως αλλιώς να ερμηνευτεί η αυτοματοποιημένη -ιστορικά πλέον- τακτική του κόμματος να προσπαθεί να διαβάλλει στους οπαδούς, τα μέλη και τους ψηφοφόρους του, πρόσωπα με τα οποία διαφωνεί η ηγεσία του.
Στην προκειμένη περίπτωση, δημοσιογράφους του Ριζοσπάστη. Οι τελευταίοι, απλά πράττοντας το αυτονόητο, ζήτησαν συνδικαλιστική κάλυψη από το σωματείο τους, για τις απολύσεις και τις μεγάλες καθυστερήσεις στην καταβολή των μισθών τους. Στην πραγματικότητα, ούτε καν αυτό δεν ζήτησαν. Ουσιαστικά, αιτήθηκαν τη διαμεσολάβηση της ΕΣΗΕΑ για να ανοίξει διάλογο ο Περισσός με τους εργαζόμενους στον “Ρ”.
Και ο Περισσός τι έκανε; Με δημοσίευμα προ ημερών στο Ριζοσπάστη, ούτε λίγο ούτε πολύ τους κατηγόρησε ότι λειτουργούν κατά του κόμματος και δίνουν τροφή στον “αστικό Τύπο” για να χτυπάει το ΚΚΕ. Πάλι καλά που δεν τους κατήγγειλαν ως υπεύθυνους για τη διάλυση της ΕΣΣΔ, και -ίσως- και για το προπατορικό αμάρτημα.
Το χειρότερο όμως, δεν είναι αυτό. Στο ίδιο δημοσίευμα, “έβγαλαν στη σέντρα” τα ονόματα των 14 δημοσιογράφων του Ριζοσπάστη, οι οποίοι υπέγραψαν το κείμενο προς την ΕΣΗΕΑ. Κάποιοι εξ’ αυτών γνωστοί δημοσιογράφοι, με περγαμηνές στους χώρους του ρεπορτάζ τους.
Προφανώς, δεν ήταν κάποιο “μυστικό” έγγραφο αυτό που υπέγραψαν οι δημοσιογράφοι. Σιγά το “απόρρητο”! Οποιοσδήποτε συνδικαλιστής στην ΕΣΗΕΑ, περιλαμβανομένων βεβαίως και κάποιων “υπερεπαναστατών” συνδικαλισταράδων εκ του Περισσού, θα μπορούσαν να το πάρουν στην πρώτη συνεδρίαση κιόλας του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ.
Ποιος ο λόγος λοιπόν, να τους στήσει η ηγεσία του ΚΚΕ στο εδώλιο, και μέσα από τον Ριζοσπάστη που διαβάζεται κυρίως από τα μέλη του κόμματος, να τους εκθέσει στα μάτια τους; Μάλλον, για να δικαιολογήσει τις αδικαιολόγητες καταστάσεις που επικρατούν στις επιχειρήσεις του.
Πρόκειται για απαράδεκτες λογικές που παραπέμπουν σε θλιβερές εποχές, οπότε κάθε ένας που είχε άλλη άποψη χαρακτηριζόταν εχθρός του λαού και του κόμματος, τον έδειχναν με το δάκτυλο και έκαναν τα πάντα για να τον δυσφημίσουν, ανεξάρτητα μάλιστα αν είχε περάσει όλη του τη ζωή στις φυλακές και στα ξερονήσια.
Όπως και να’ χει, μπορεί να είναι κατανοητό ότι το ΚΚΕ, όπως άλλωστε και όλη η ελληνική κοινωνία, έχει σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Και έχει. Από αυτού του σημείου όμως, μέχρι να καταγγέλλει -ουσιαστικά- τους εργαζόμενούς του, επειδή ζητούν το στοιχειώδες δικαίωμα του συνδικαλισμού, η απόσταση είναι κολοσσιαία.
Άραγε, οι “σύντροφοι” του Περισσού δεν καταλαβαίνουν ότι εάν πάει, για παράδειγμα, ο συνδικαλιστής του ΚΚΕ στη ΕΣΗΕΑ, κ.Ράμμος, στους εργασιακούς χώρους, οι εργαζόμενοι εύλογα θα του θέσουν το ερώτημα, πως είναι δυνατόν να μιλάει για συνδικαλισμό σε αυτούς, τη στιγμή που στις επιχειρήσεις του ΚΚΕ δεν ισχύει;
Εν κατακλείδι, μπορεί ο Βρούτσης να ρίχνει ιδέες για απαγορεύσεις στο συνδικαλισμό, αλλά φαίνεται ότι το ΚΚΕ μάλλον τον έχει ξεπεράσει.
Antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου