Τα πράγματα αγριεύουν, αδέρφια. Γύρω απ’ τον Ελληνισμό συντρίμμια η «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη» κι η ίδια η..
ευρωπαϊκή ιδέα ένα γερμανικό κουρέλι. Εκεί σκουπίσανε τα πόδια τους πριν μαχαιρώσουν την Κύπρο οι εταίροι μας κι υπόσχομαι να ματώσω το πρώτο χαιρέκακο ηλίθιο χαμόγελο ημετέρου. Το να βλέπω τους τσανακογλείφτες του Σχεδίου Ανάν στην Κουμουνδούρου να παριστάνουν τους Κολοκοτρωναίους για το αρχικό ΟΧΙ στο «κούρεμα», τους κάνει απλώς ακόμη πιο ανυπόληπτους στα μάτια μου. Όταν όμως βλέπω τάχα «κεντροδεξιούς» να επιχαίρουν, για την ταπείνωση και την ισοπεδωτική επιδρομή στην Κύπρο Γερμανών και άλλων, τότε το μάτι μου γυρίζει ανάποδα. Γιατί τις απαιτήσεις μου δεν τις έχω από μηδενιστές τυχοδιώκτες.
Οφείλαμε ως κυβέρνηση του έρμου του «Εθνικού Κέντρου» να απαντήσουμε στις βαρύτατες συκοφαντίες, να θυμίσουμε ότι το Λουξεμβούργο έχει πολύ μεγαλύτερο τραπεζικό τομέα από την Κύπρο, κι εκεί, όπως και στον Παναμά, την Ελβετία κι αλλού, οι μιξοπαρθένες των γερμανικών χωρών όχι μόνο ξεπλένουν χρήμα αλλά το σιδερώνουν κιόλας. Χρήμα από διαφθορεία όπως SIEMENS, όπλα, φοροδιαφυγή, απάτες κι άλλες έντιμες δραστηριότητες.
Δεν θα άλλαζαν και πολλά αλλά η αλήθεια ποτέ δεν βλάπτει και σίγουρα κάνει καλό στο ηθικό.
Δεν έχω πια καμιά ψευδαίσθηση για την «Ενωμένη» Ευρώπη. Ένα γδαρμένο τομάρι που το σέρνουν πίσω τους οι Γερμανοί είναι. Όλοι οι μηχανισμοί της τάχα αλληλεγγύης στην υπηρεσία των συμφερόντων της. Μας ξέσκισε την οικονομία και τώρα δημιουργεί και κινδύνους στην εθνική μας ασφάλεια απειλώντας την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Διότι οι Τούρκοι τώρα θ’ αρχίσουν το χορό…
Γιατί, OK, εμείς ήμασταν διεφθαρμένοι, φοροφυγάδες, γραφειοκράτες κλπ, και φτάσαμε σε αυτά τα χάλια. Οι Ιταλοί, από τις, μεγάλες βιομηχανικές δυνάμεις του κόσμου; Η εκβιομηχανισμένη Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η «κελτική τίγρης»; Όλοι μαλάκες είμαστε, τεμπέληδες, σπάταλοι κι οι τύποι με τα δερμάτινα κοντοβράκια, που πίνουν σαν νεροφίδες είναι το άλας της οικονομικής διαχείρισης; Δεν νομίζω. Οι Άγγλοι απέξω κι οι Γάλλοι, όπως πάντα, υποδύονται πως αντιστέκονται. Σαν γκόμενες, «μη, μα για ποια με πέρασες» κλπ». Ελπίζω να έχουν πρόχειρο στο μουσείο εκείνο το βαγόνι, γιατί βλέπω να το ξαναβγάζουν στο δάσος της Κομπιένης για να πέσουν για δεύτερη φορά οι τζίφρες, αν συνεχίσουν έτσι. Μην υπογράφουν έξω, στο αγιάζι.
Το ότι δεν έχουμε ορατή οδό και πεδίο διαφυγής, δεν σημαίνει ότι πρέπει να παραμυθιαζομαστε, να φτιάχνουμε φαντασιακούς δωσιλογικούς «παραδείσους» γερμανικών προδιαγραφών. Το ότι μας ξεσκίζουν δεν σημαίνει πως πρέπει να υποκρινόμαστε ότι μας αρέσει.
Τελικά το κοινό νόμισμα ήταν το συρματόπλεγμα, όπου έκλεισαν οι Ευρωπαίοι όλη σχεδόν την Ευρώπη. Ένα απέραντο Lager, με βελτιωμένες τις προδιαγραφές του Άουσβιτς. Στο Άουσβιτς μπαίνοντας σου μύριζε η τσίκνα της ανθρώπινης σάρκας, έβλεπες τους πύργους με τα πολυβόλα, τους μαυροντυμένους με τα αυτόματα και το βούρδουλα στο χέρι. Ήξερες που μπήκες. Εδώ, όταν μας έβαλε μέσα ο μαρτυριάρης του Οτσαλάν, το γιορτάσαμε κιόλας!
Η νέα Βέρμαχτ, που παίρνει ρεβάνς για την παλιά, φοράει κουστούμια και γυαλάκια με χρυσό σκελετό. Ελέγξανε το χρήμα και τώρα πάνε όλη την ήπειρο καρότσι.
Και για να μην υπάρχουν πολιτικές παρεξηγήσεις, δεν μπορούμε πλέον να φύγουμε, εδώ που μας φέρανε. Δεν είναι λύση η ηρωική έξοδος του Ελληνισμού, με δραχμή και λίρα, το άλμα προς τα πίσω. Που να πάμε και με ποιους; Μέσα θα «χορέψουμε» ώσπου να βρούμε διέξοδο. Αλλά μην λέμε ψέματα στο λαό μας και στον εαυτό μας.
Δεν είναι πατρίδα μου η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους, που υποδύεται την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εδώ είναι η Πατρίδα μου κι όπου ζουν κι αγωνίζονται Έλληνες. Δεν είναι Πατρίδα μου αυτό το πράγμα με την σημαία που θυμίζει αντιπροσωπεία αυτοκινήτων και που κανείς δεν είναι διατεθειμένος να πεθάνει γι’ αυτήν. Δεν είναι Πατρίδα μου ο δαιδαλώδης γραφειοκρατικός αχταρμάς, που δεν έχει εκλεγμένη κυβέρνηση, αληθινό κοινοβούλιο που να ψηφίζει νόμους. Δεν είναι χώρα, δεν έχει δικό της στρατό, ενιαίο φρόνημα, αληθινή αλληλεγγύη. Μια τρίχα Έλληνα δεν θα χαράμιζα, ακόμη και του…Σκουρλέτη, για όλη την Βαυαρία τους ή τα λασποχώραφα της Φλάνδρας.
Όμως είμαστε εδώ. Δεν μπορούμε να φύγουμε. Θα ‘ταν μια λύση χειρότερη απ’ το πρόβλημα. Γερή η παγίδα τους κι η κρίση τους έδωσε την ευκαιρία για μια ιστορική ρεβάνς.
Τι δέον γενέσθαι λοιπόν;
Από τη μια θα υπάρχουν οι φωνές που θα θέλουν πλήρη υποταγή, να χαλαρώσουμε και να το …απολαύσουμε. Θα φάμε στην μάπα «σωφροσύνη», νεοφιλελεύθερες και κολωνακιώτικες σκυφτές παραινέσεις, ενίοτε με προοδευτικό φουλάρι, που θα πάει σύννεφο.
Από την άλλη θα υπάρχουν οι φωνές των γνωστών τυχοδιωκτών και παλαβών, που μπροστά στο να τσιμπήσουν δυο μονάδες σε δημοσκόπηση, θέλουν ν’ αυτοκτονήσουμε και παραμυθιάζουν το πόπολο με «αντιμπεριαλιστικούς αγώνες ή οιονεί Θερμοπύλες και λιακοπούλειες θεωρίες πως θα ‘ρθουν να μας σώσουν οι Ρώσοι, που μόλις μας έγραψαν κανονικά, οι Ουζμπέκοι, το ουράνιο που κρύβεται κάτω από τον τάφο του Πατρός Τάδε κι άλλες ενδημικές ασθένειες της ελαφροαλαϊκής Δεξιάς, όπου «άμα η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί σου, τόσο το χειρότερο γι’ αυτήν».
Κι από την άλλη υπάρχει η Ανάγκη, το καθήκον που επιβάλλει η λογική, η αληθινή σωφροσύνη κι η Ιστορία. Είναι μονόδρομος. Οφείλουμε να ανασυγκροτήσουμε τους παράγοντες της εθνικής μας ισχύος μας, τους οποίους αποδομούμε σαράντα σχεδόν χρόνια. Επιστροφή στα βασικά, ζωτικά και αναγκαία.
Με ρυθμούς γοργούς να ανασυγκροτήσουμε πρώτα απ’ όλα το φρόνημα μας, επανελληνίζοντας την Παιδεία μας, τον δημόσιο λόγο, τιθασεύοντας και τιμωρώντας την διαβρωτική λειτουργία των ΜΜΕ και της μηδενιστικής κλίκας στην Παιδεία, που πρέπει ν’ απολυθεί χτες!. Δεν μπορείς να δώσεις αγώνα για την Ελλάδα χωρίς Έλληνες στο φρόνημα. Ας αποφασίσουμε λοιπόν ότι πρέπει να ανατρέφουμε Έλληνες, ξανά, κι όχι ψευτοπροοδευτικά ανδράποδα ή νεοφιλελεύθερους φραγκοφονιάδες.
Να αποκαταστήσουμε την τάξη και τον σεβασμό στους Νόμους απ’ άκρου εις άκρον στην χώρα μας. Με την αυτονόητη επανάσταση του να κάνει ο καθένας σωστά την δουλειά του, από τον κλητήρα και τον αστυφύλακα ως τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Από τον απλό πολίτη που θα σέβεται το περιβάλλον, τον συμπολίτη του, τους Νόμους και τα σύμβολα της Πολιτείας, ως τους ισχυρούς που θα μάθουν ακόμη και με τον βούρδουλα του Νόμου, πως υπάρχουν κανόνες κι υποχρέωση ανταπόδοσης στο κοινωνικό σύνολο.
Η δημιουργία ενός αστικού και περιφερειακού περιβάλλοντος όπου θα βασιλεύει η ασφάλεια, εσωτερική κι εξωτερική είναι η πρώτη προϋπόθεση της οικονομικής δράσης και ζωής. Χωρίς λαθρομετανάστες, με συντριμμένη την εγκληματικότητα, με αστικό τοπίο που θα έχει καθαριότητα, καλαισθησία, ευταξία.
Κι αυτό προϋποθέτει ανασυγκρότηση του σκληρού πυρήνα της εθνικής μας ύπαρξης, ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις με αυξημένη καθολική θητεία, αδιαφορώντας για την μικροπολιτική βούληση των πολιτικών νεολαιών, με κύρος και σεβασμό από την πολιτική ηγεσία. Να ξέρουν οι επίδοξοι λύκοι, πως αυτός ο Λαός φυλάει τον τόπο του με πείσμα και ικανότητα. Το ξέρανε ιστορικά. Να τους το θυμίσουμε.
Δημιουργία πολυποίκιλης εθνικής παραγωγής χωρίς λογική επιδοτήσεων, άρα απάτης, εξάρτησης κι οκνηρίας. Απλά ας καταργήσουμε τους εκβιαστικούς γραφειοκρατικούς φραγμούς, ας δημιουργήσουμε συνθήκες σταθερότητας κι υγιούς ανταγωνισμού κι ο Έλληνας θα βρει τον δρόμο του στις νέες τεχνολογίες, στις νέες καλλιέργειες, σε μια βιοτεχνία και βιομηχανία σε άλλες βάσεις. Σε σύγχρονες υπηρεσίες χωρίς τις αγκυλώσεις και τις στρεβλώσεις δεκαετιών. Τότε, για τους ίδιους λόγους που θριαμβεύει έξω, θα θριαμβεύσει κι εδώ.
Υγιές, ασφαλές περιβάλλον για την πυρηνική δύναμη μας: τους ανθρώπους μας, τους Έλληνες και με κάθε μέσο σφυρηλάτηση του εθνικού φρονήματος τους. Σοβαρό κράτος για να το σέβονται εγχώριοι και ξένοι.
Ανασυγκρότηση, καρτερία με το δάχτυλο στη σκανδάλη κι αναζήτηση συμμαχιών και συντονισμένης δράσης. Όλος ο Νότος κι όχι μόνο, καταλαβαίνει που πάει το πράγμα, υποψιάζονται πια πως απλά περιμένουν στην σειρά μπροστά στον πάγκο του μακελάρη.
Και για να μην έχετε καμιά αμφιβολία γι’ αυτό που συμβαίνει, τις αιτίες και τους στόχους και ποιος είναι ο εχθρός, ξέρετε τι κυκλοφορούν ενθουσιασμένοι μεταξύ τους, μετά το οικονομικό Blitzkrieg σε βάρος της Κύπρου, οι Γερμανοί τραπεζίτες, στελέχη επιχειρήσεων και κυβερνητικοί; Το’ πε γερμανίδα στέλεχος επιχειρηματικού κολοσσού σε φίλο μου: «Αυτή τη φορά και με την Ρωσία να τα βάλουμε, τα κεφάλαια κι οι εντολές μέσω υπολογιστή δεν παθαίνουν κρυοπαγήματα»! Χρόνια Πολλά, ευτυχής η 25η Μαρτίου 1939, αδέρφια…
Μοιραστείτε το στο facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου