Κοινή εκλογική κάθοδο με την ΔΗΜΑΡ προτείνει ο Βενιζέλος

Μοιραστείτε το στο facebook


To ΠΑΣΟΚ ευτύχησε να έχει στην ιστορία του τρεις πρωθυπουργούς. Τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κώστα Σημίτη και..
τον Γιώργο Παπανδρέου. Αλλά βρίσκεται σε τέτοια κρίση που κάνει ένα συνέδριο, το κρισιμότερο στην ιστορία του, και κανείς από τους τρεις πρώην πρωθυπουργούς δεν είναι εκεί ή τουλάχιστον δεν εκφράζει την συμπαράστασή του. Ο Ανδρέας για λόγους… φυσικούς. Να νεκραστανηθεί και να ηγηθεί του κόμματος είναι αδύνατο. Αν και θα ταίριαζε αφού το ΠΑΣΟΚ μοιάζει περισσότερο κόμμα ζόμπι.
Ο Κώστας Σημίτης είναι διαγραμμένος εδώ και πολύ καιρό και τους έχει «γράψει» κανονικά. Ο δε Γ. Παπανδρέου λείπει συνεχώς ταξίδι για… δουλειές της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Άλλωστε, αυτόν τον έχουν τώρα όλοι «γραμμένο».
Έμεινε λοιπόν ο Βενιζέλος, κάτι νεολαίοι που τσακώνονται μεταξύ τους και ορισμένες γνωστές φάτσες που βγήκαν από τη ναφθαλίνη. Όπως η Β. Παπανδρέου, ο Μ. Παπαϊωάννου, ο Φ. Πετσάλνικος , ο Κ. Λαλιώτης και ορισμένοι που ακόμη πιστεύουν ότι υπάρχει ΠΑΣΟΚ ή ότι δεν πρέπει να αλλάξει τίποτε.
Ετσι, λοιπόν, ο κ. Βενιζέλος άρχισε να μιλά για όλους και για όλα, μόνο που έκανε αυτό που συνηθίζει. Δηλαδή δεν έκανε αυτοκριτική ή τουλάχιστον δεν έβαλε το δάχτυλο στον… ήλιο του ΠΑΣΟΚ. Κάτι μισόλογα και αιχμές για τον προκάτοχό του, αλλά για τα δικά του λάθη τίποτε.
«Από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, υπήρξε ένας ισχυρός κοινωνικός σχηματισμός, ο οποίος, όμως, κάποια στιγμή έπεσε στον τοίχο της κρίσης», είπε και πρόσθεσε ότι «σήμερα είναι αναγκαίο να δημιουργηθεί ένας νέος κοινωνικοπολιτικός συνασπισμός που θα εκφραστεί μέσα από ένα πλειοψηφικό ρεύμα της Κεντροαριστεράς». Κι εκεί έριξε και την ιδέα της κοινής καθόδου με τη ΔΗΜΑΡ, λες και ο κυρ Φώτης είναι κορόϊδο να νεκραναστήσει το πτώμα.
«Στην ιστορική του διαδρομή το ΠΑΣΟΚ», τόνισε ο κ. Βενιζέλος, «είχε και καλή και κακή όψη, αλλά δυστυχώς κλωνοποιήθηκε πολιτικά το κακό ΠΑΣΟΚ την περίοδο 2004-2009». Ω του θαύματος, την εποχή που ήταν ο Παπανδρέου πρόεδρος.
Ως προς την κρίση, ο κ. Βενιζέλος τόνισε ότι τα αίτιά της βρίσκονται στο γενετικό υλικό του σύγχρονου ελληνικού κράτους και την έλλειψη κανονικότητας που παρουσιάζει, έχοντας από τη μια πλευρά ένα δυτικό πρότυπο και από την άλλη ανατολική προδιάθεση. Τόνισε ότι την περίοδο 2004 – 2009 δημιουργήθηκε στρατηγικό κενό στη χώρα, αποδίδοντας ευθύνες στην κυβέρνηση Καραμανλή, με συνέπεια η κυβερνητική αλλαγή του 2009 να γίνει ως εάν να ήταν όλα κανονικά, ενώ υπήρξε και άγνοια κινδύνου στην κοινωνία.
Σημείωσε ότι αμέσως μετά τις εκλογές του 2009 θα έπρεπε να διασφαλιστούν οι ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις, να υπάρξει δίκαιη κατανομή των πολιτικών ευθυνών και να μη σηκώσει όλο το βάρος το ΠΑΣΟΚ. «Αν αυτό είχε γίνει, θα είχαμε αποφύγει τις θεωρίες συνωμοσίας για το πώς ήρθε το ΔΝΤ», είπε και επισήμανε ότι «αυτό το έφεραν η Γερμανία και οι “ενάρετες δημοσιονομικά χώρες των 3Α”». Υποστήριξε, πάντως, ότι παρά την προφανή καθυστέρηση της Ευρώπης, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να είχε κινηθεί πιο γρήγορα και αποφασιστικά, λαμβάνοντας μόνη της τα αναγκαία μέτρα.
Ως εκεί η κριτική, μην το παρακάνουμε. Μετά έκανε κάτι αναφορές σε φαντάσματα. Στις ιστορικές ρίζες του ΠΑΣΟΚ λέει μνημονεύοντας τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου, τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου αλλά και στελέχη όπως η Μελίνα Μερκούρη, ο Γιώργος Γεννηματάς και ο Αντώνης Τρίτσης.
Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Αναφέρθηκε στην ανάληψη από τον ίδιο, του υπουργείου Οικονομικών, στην κόντρα του με την τρόικα και στην πρόταση που δέχτηκε, όπως είπε, η Ελλάδα για «βελούδινη έξοδο από τη ζώνη του Ευρώ», η οποία αποφεύχθηκε, με τη λήψη μέτρων, όπως το «χαράτσι» της ΔΕΗ και πρόσθεσε ότι κάπως έτσι φτάσαμε στην αναγνώριση από την πλευρά των εταίρων του ενδεχόμενου λάθους στο σχέδιό τους και την αποτύπωση της ρήτρας της βαθύτερης ύφεσης.
Το χαράτσι της ΔΕΗ μας γλίτωσε δηλαδή κι αυτός ως αρχιτέκτονας του χαρατσιού πρέπει να πάρει τα μπράβο.
Ο κ. Βενιζέλος αναφέρθηκε και στην «επικαιροποίηση, βελτίωση και συμπλήρωση» της προγραμματικής συμφωνίας των τριών κυβερνητικών εταίρων, λέγοντας ότι θα πρέπει να βασίζεται σε πέντε σημεία:
Πρώτον, ένα πολύ καθαρό μήνυμα στους εταίρους: Όχι νέα δημοσιονομικά και εισοδηματικά μέτρα, δεν τα αντέχει η οικονομία και η κοινωνία, δεν είναι βούληση του πολιτικού συστήματος.
Δεύτερον, πραγματικό εθνικό φορολογικό σύστημα στρατηγικής στόχευσης και όχι τμήμα φορολογικών μέτρων μικρής διάρκειας.
Τρίτον, μέτρα κοινωνικής συνοχής, που είναι φυσικά και ηθικά αναγκαία.
Τέταρτον, καθαρό, σαφές Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης και,
Πέμπτον, καθαροί λειτουργικοί κανόνες στη Βουλή και στην κυβέρνηση και ειδικά για το νομοθετικό έργο.
Και κατέληξε στην εσωκομματική κριτική που του ασκείται, είπε ότι υφίσταται «πρόκληση αντιφατικών συμπεριφορών από πρόσωπα που έχουν σημαντική ευθύνη, για την πορεία της παράταξης».
«Κάποιοι», πρόσθεσε, «κάνουν λόγο για ηχηρές απουσίες από το Συνέδριο, όταν εδώ υπάρχει η ηχηρή παρουσία των συνέδρων και όσων ψήφισαν στη διαδικασία ανάδειξής τους».
Το ΠΑΣΟΚ και ο κ. Βενιζέλος διακατέχονται από το αντίθετο σύνδρομο του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή ο κ. Τσίπρας πάσχει από μικρομεγαλισμό ο δε Βενιζέλος από… μεγαλομικρισμό, αν μας επιτρέπεται η λέξη. Νομίζει ότι είναι ακόμη μεγάλος αλλά είναι πολύ μικρός. Και πιστεύει ότι διατηρώντας τα πάντα στην ίδια κατάσταση θα συνεχίσει να επιβιώνει. Θα ξαναψηφίσει ο λαός το ΠΑΣΟΚ και θα ξεχαστούν όλα.
Αμ δε κ. Βενιζέλε. Κι αυτό είναι μήνυμα για όλους. Η κοινωνία αλλάζει ραγδαία κι όποιος δεν το καταλάβει χάθηκε.
Antinews.gr