«Νάτος, νάτος ο Πρωθυπουργός»

Μοιραστείτε το στο facebook



Ο ΓΑΠ επιτέλους αποθεώθηκε, επιτέλους ξαναγύρισε στις στιγμές δόξας, επιτέλους ο λαός αποδίδει τα του Καίσαρος τω Γιωργάκη...
Δεν έχει γίνει ακόμη  γνωστό αν οι επευφημούντες είχαν προσέλθει για το Συνέδριο Αλτσχάιμερ, αν πάσχουν από επιλεκτική μνήμη, αν ήταν στρατολογημένοι ή απλά κραυγαλέα ευνοημένοι της  ένδοξης πρωθυπουργίας του…
Το καλό με τον ΓΑΠ είναι ότι θα τον κρίνει η ιστορία και όχι η γεωγραφία.
Παρέδωσε τα ίδια χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα με αυτά που παρέλαβε…
«Νάτος, νάτος ο Πρωθυπουργός» φώναζε αυθόρμητα ο λαός, στον ηγέτη που έδωσε ένα άλλο νόημα στη ζωή εκατομμυρίων Ελλήνων, οι οποίοι άρχισαν φαίνεται να συνειδητοποιούν ότι τα καλύτερα πράγματα στη ζωή, δεν αφορούν την παρούσα ζωή…
Είναι μοναδική περίπτωση ηγέτη ο Γιώργος. Γνωρίζει τη λατρεία του κόσμου μακριά από την εξουσία, ως αντιεξουσιαστής πεντάστερος σοσιαλιστής…
Είχαν ετοιμαστεί και άλλα συνθήματα, αλλά τους συνεπήρε η παρουσία του «ιπτάμενου ηγέτη» και δεν τα βροντοφώναξαν:
«Έλα πίσω αρχηγέ», «το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, 11 τοις εκατό», «Μάκη, Μάκη, Καρχιμάκη», «Γιώργο σε θέλω, διώξ’ τον Βενιζέλο»…
Αν το καλοσκεφτούμε ο Γιώργος έκανε πράξη την προ ετών προτροπή. Τα άλλαξε όλα, αλλά τόσο πολύ, που τίποτα δεν θυμίζει την Ελλάδα του 2008…
Το παραληρούν πλήθος θα επιθυμούσε τη συνένωση της ιστορικής Κυβέρνησης για μία και μόνο εμφάνιση, αλλά θα περιμένουν γιατί στην επανένωση της μπάντας «ΓΑΠ & Κηπουροί» εναντιώθηκε σφόδρα ο κ. Πάγκαλος…
Αυτό που μένει είναι ότι ο Γιώργος παραμένει όχι μόνο εθνικό αλλά και υπερεθνικό κεφάλαιο.
Στην Ιταλία σκέπτονται να του αναθέσουν το σχηματισμό Κυβέρνησης. Οι δυνάμεις του κατακερματισμού της χώρας πιέζουν για αυτό.
Και ως μόνιμος Υπουργός Εξωτερικών της ΕΕ θα έκανε θραύση…
Αλλά και τίποτα από όλα αυτά να μην συμβεί, οι καλοί ποτέ δεν χάνονται. Έστω κι αν ταλαιπωρηθούν, έστω κι αν λοιδορηθούν, θα βρουν εκ νέου το δρόμο προς τη δόξα:
«Στου ΣΕΦ την καταπράσινη ράχη, περπατώντας ο ΓΑΠ πριν τη μάχη, μελετά τα λαμπρά παλικάρια και στην κώμη στεφάνι φορεί, γινωμένο από λίγους συντρόφους που ψηφίζουν Κεντρική Επιτροπή»
Μ.Ο.