Ποιος είναι ο Πατριώτης τελικά;

Μοιραστείτε το στο facebook


Έχω δυο φίλους, καλά παιδιά που τους αγαπώ πολύ και τους δύο.
Ο πρώτος, είναι χριστιανός ορθόδοξος..
μαχητικά και πλήρως μετέχων στο εκκλησιαστικό γεγονός, που θα έλεγε και ο φίλος Μητραλέξης. Στις πορείες για το Μακεδονικό ήταν στην πρώτη γραμμή. Εξακολουθεί να μην δέχεται ονομασία των Σκοπίων που να περιέχει με οποιονδήποτε τρόπο την λέξη «Μακεδονία» ή παράγωγά της. Υπέρμαχος της αύξησης της θητείας, των ισχυρών ενόπλων δυνάμεων, πάντα τον συγκινούσε και τον συγκινεί ακόμη ο ακροτελεύτιος στίχος «πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα’ ναι», του γνωστού δημώδους άσματος. Παραμένει σκληρά ενάντιος σε κάθε σκέψη για ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα. Σε κάθε εκδήλωση εθνικού ή πατριωτικού ενδιαφέροντος θα τον δεις στην πρώτη σειρά. Γεμίζει τα ηλεκτρονικά ταχυδρομεία των φίλων με μηνύματα, φωτογραφίες και ύμνους τις ημέρες των εθνικών επετείων και των μεγάλων εορτών. Στο μπαλκόνι του κυματίζουν περήφανες ΔΥΟ υπερμεγέθεις ελληνικές σημαίες εκείνες τις μέρες. Την Σαρακοστή νηστεύει αυστηρά 40 μέρες, Τετάρτες και Παρασκευές ομοίως.
Ο δεύτερος, μάλλον αγνωστικιστής, απέχει εντελώς από την Εκκλησία και την εκκλησιαστική ζωή. Στο θέμα των Σκοπίων οι απόψεις του είναι μετριοπαθείς και τάσσεται υπέρ της σύνθετης ονομασίας χωρίς να αποκλείει ως πρώτο συνθετικό, παράγωγο της λέξης «Μακεδονία» ή και την λέξη την ίδια. Δεν μετείχε σε κανένα συλλαλητήριο για το εν λόγω θέμα. Πιστεύει στον επαγγελματικό στρατό, δέχεται όμως εξάμηνη υποχρεωτική θητεία και εύλογο χρόνο μετεκπαίδευσης για όλους τους Έλληνες που μπορούν να φέρουν όπλα. Είναι αναφανδόν ενάντιος σε οποιαδήποτε σκέψη επιθετικού πολέμου. Δεν θα έλεγε όχι στην ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα. Είναι υπέρμαχος των καλών σχέσεων γειτονίας με όλους τους λαούς της περιοχής και πιστεύει περισσότερο στην δύναμη της διπλωματίας παρά σε αυτή των όπλων. Δεν τρελαίνεται για παρελάσεις και εθνικές γιορτές. Καμιά φορά μπορεί να ξεχάσει να κρεμάσει την σημαία στο μπαλκόνι τις ημέρες των εθνικών επετείων. Φυσικά δεν νηστεύει ποτέ και η επίσκεψή του στην εκκλησία έχει την μορφή φολκλορικής εκδήλωσης.
Ο πρώτος φίλος μου, δεν έχει δηλώσει μέχρι στιγμής στην Εφορία ούτε ένα ευρώ εισοδήματος! Το επάγγελμα που ασκεί του επιτρέπει (παρανόμως φυσικά) να διατηρεί όλα τα εισοδήματά του «μαύρα» και αφορολόγητα. Το γεγονός πως η σύζυγός του είναι ΔΥ καλύπτει εντελώς την παρανομία. Μέχρι στιγμής, ο φίλος μου αυτός έχει περάσει 25 χρόνια πλήρους επαγγελματικής ανάπτυξης, άγνωστος μεταξύ αγνώστων για τον τοπικό μας έφορο. Έννοιες όπως: έναρξη επαγγέλματος, απόδειξη, τιμολόγιο, λογιστικά βιβλία, φόρος εισοδήματος, περαίωση, τέλος επιτηδεύματος, ασφαλιστικές εισφορές,  είναι παντελώς άγνωστες για τον όλβιο τούτο ελεύθερο επαγγελματία. Και δεν φτάνει αυτό! Ο εν λόγω φίλος μου είναι πάντα στην πρώτη γραμμή των «αγώνων» όταν πρόκειται να εκμεταλλευτεί την παραμικρή παροχή του κράτους προς τους φορολογούμενους πολίτες, έστω και αν ο ίδιος δεν υπήρξε ποτέ ένας από αυτούς. Κυκλοφορεί (φυσικά) αυτοκίνητο με κόκκινες πινακίδες (όντας πολύτεκνος), λαμβάνει αμελητί όλα τα επιδόματα (ακόμη και τα πιο «κρυφά» και απίθανα, τίποτε δεν του ξεφεύγει), εκμεταλλεύεται ασύστολα κάθε παράθυρο και κάθε χαραμάδα της νομοθεσίας που θα μπορούσε να προσπορίσει στον εαυτό του, την σύζυγό του και την οικογένειά του, έξτρα δωρεάν κρατικό χρήμα. Έχει δηλώσει δε, περισσότερες από μία φορές πως το κράτος αυτό είναι εχθρός του! Ένας εχθρός που ζητάει πολλά και προσφέρει λίγα ως ανταπόδοση. Έτσι, δεν αισθάνεται καμία τύψη για το αυθαίρετο σπίτι στο κτήμα (όπου μας καλεί συχνά-πυκνά για λουκούλλειες απολαύσεις), για τα πανωσηκώματα στο πατρικό που κληρονόμησε από τον πατέρα του ταπεινό ισόγειο και έχει αισίως καταλήξει περιφανές  τριώροφο, με παράνομο φυσικά τον μισό δεύτερο και ολάκερο τον τρίτο όροφο καθώς και για την δεκάμετρη «βάρκα» (έτσι λέει το φουσκωτό με την 200άρα εξωλέμβια) που κρύβει κάπου στην Πιερική Ριβιέρα και την βγάζει αδήλωτη για σύντομες βόλτες ως το Στόμιο, την Κασσάνδρα και την Αλόννησο.
Ο δεύτερος, είναι ως φορολογούμενος και ως πολίτης «τύπος και υπογραμμός». Ελεύθερος επαγγελματίας και λόγου του, με δηλωμένο και το τελευταίο ευρώ των εισοδημάτων του. Ό,τι έχτισε ο ίδιος και ό,τι διόρθωσε ή διεύρυνε από την κληρονομιά του, όλα με τις άδειες, τα χαρτιά και τα συμβόλαιά τους πληρωμένα. Όλα νόμιμα και καθαρά, στο φως της μέρας. Ευεργεσίες μεγάλες δεν έκανε, κερασμένα πολλά δεν πλήρωσε για την παρέα αλλά στις υποχρεώσεις του στο κράτος ήταν πάντοτε «κύριος». Και καθώς η επαγγελματική του ενασχόληση δεν είχε εκ φύσεως πολλά πάρε-δώσε με το «δοβλέτι», έχει να το λέει πως τα μόνα χρήματα που έχει πάρει μέχρι στιγμής από το ελληνικό κράτος, ήταν τα επιδόματα τοκετών για την γέννηση των παιδιών του σε ιδιωτικό μαιευτήριο! Με σύζυγο να δηλώνει «οικιακά» κατάφερε να ζήσει την οικογένειά του μέχρι τώρα με αξιοπρέπεια χωρίς να κλέψει ή να αποκρύψει ούτε δεκάρα από το κράτος. Αυτός, χωρίς να βλέπει ακριβώς το κράτος ως σύμμαχό του, δεν είχε αντίρρηση τόσα χρόνια να το υποστηρίζει ως οιονεί συνεταίρο του, πιστεύοντας ακράδαντα πως αυτό (το ίδιο το κράτος δηλαδή) οφείλει να ανταποδίδει τους φόρους του, τόσο στον ίδιο όσο και στους περισσότερο αναξιοπαθούντες, με τον τρόπο που αυτό νομίζει καλύτερο, στα πλαίσια της ευνομούμενης και οργανωμένης κοινωνίας.
Τώρα που σκιαγραφήσαμε αυτούς τους δύο (υπαρκτούς ή ανύπαρκτους αδιάφορο) τύπους νεοελλήνων, τίθεται ευθέως και το ερώτημα: ποιος από τους δύο είναι ο Έλληνας που ονειρευόμαστε να ήμασταν; Ποιος ο αριστερός, ποιος ο δεξιός; Ποιος ο Χριστιανός και ποιος ο άπιστος; Ποιος ο χρήσιμος και ποιος ο επιβλαβής; Ποιον θα θέλαμε ως πλειοψηφία σε μια καινούρια κοινωνία που θα φτιάξουμε και ποιον θα εξοστρακίζαμε από αυτήν;
Ποιος είναι ο Πατριώτης και ποιος ο εχθρός της Πατρίδας τελικά;
 
Akenaton