Στον αστερισμό της τρόικας κινείται για ακόμη μία φορά η πολιτική ζωή της χώρας: η Κυβέρνηση προσπαθεί να βρει τη χρυσή τομή σε μια..
σειρά ζητημάτων, να στείλει στις καλένδες διάφορα «προαπαιτούμενα», να εξηγήσει το πλάνο της, να θυσιάσει για μία ακόμη φορά τα λιγότερα δυνατά.
Σαν το Σίσυφο προσπαθεί να ανεβάσει το βράχο στην κορυφή του βουνού, να πάρει μία «κουτσουρεμένη» δόση και ύστερα πάλι από την αρχή, αφού ο βράχος έχει ήδη κατρακυλήσει…
Είχε προηγηθεί ένα θυελλώδες δεκαήμερο, κατά το οποίο το ΠΑΣΟΚ επεχείρησε ένα απονενοημένο ρεσάλτο: ζήτησε περισσότερη συμμετοχή στην εξουσία (σε προεπιλεγμένους τομείς βεβαίως-βεβαίως) με αντάλλαγμα τη στήριξη του στην Κυβέρνηση. Εδώ και πολλά χρόνια ο συνδετικός κρίκος στο ΠΑΣΟΚ είναι η νομή της εξουσίας. Τα περισσότερα σενάρια ανασχηματισμού προέρχονται από την Ιπποκράτους και τα διαπλέκουν γραβάτες «έτοιμες για όλα».
Ο light εκβιασμός, ή η μπλόφα για αρχάριους αν θέλετε, δεν στέφθηκε από επιτυχία, καθώς ο Πρόεδρος της Κυβέρνησης σαφώς δεν θέλει τις εκλογές με τόσα που πρέπει να γίνουν, δεν τις φοβάται όμως κιόλας.
Ο κ. Βενιζέλος προσπαθεί να πρωτοστατήσει στην «επανίδρυση της κεντροαριστεράς», αλλά οι κινήσεις του μέχρι τώρα δεν έχουν αποτέλεσμα. Μετά το άνοιγμα στη ΔημΑρ (με γνωστή εκ των προτέρων την κατάληξη) επακολούθησε σφοδρή επίθεση προς τη ΧΑ, η οποία είχε τα αντίθετα από τα αναμενόμενα αποτελέσματα, καθώς στη συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών, το ΠΑΣΟΚ είναι συνώνυμο της κακοδιαχείρισης, της διαφθοράς, του κράτους των κολλητών και εξυπηρέτησης των «νταβατζήδων» και πολλών άλλων χιλιοειπωμένων.
Βλέποντας λοιπόν η επίθεση του να «αβαντάρει» τη ΧΑ στις μετρήσεις, αντί να την «κοντύνει», άλλαξε πλεύση. Στον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε κανείς να ασκήσει δριμεία κριτική και για μια σειρά από άλλα θέματα, αλλά θα ήταν ανάρμοστο να το πράξουμε σε πολιτικό άρτι βασανισθέντα από την Επιτροπή Ζωής (της λίστας Λαγκάρντ)…
Το ευρύτερο άλλωστε πολιτικό σκηνικό δείχνει μια στασιμότητα και οι πολιτικοί που ονειρεύονταν εξελίξεις σε όλο το πολιτικό φάσμα δείχνουν να απορούν με τις δυνάμεις που συντηρούν το νέο σκηνικό (οι πολιτικές κινήσεις που φυτρώνουν σαν μανιτάρια, μόνο οίκτο προκαλούν για τους εμπνευστές τους).
Κι όμως αν είχαν μια έμμεση έστω σχέση με κανονικούς καθημερινούς ανθρώπους θα έβλεπαν ότι μετά τις «δίδυμες εκλογές» ο «κυρίαρχος λαός» πέτυχε:
1. Να υπάρχει Κυβέρνηση, η οποία και καλείται να βγάλει «τα κάστανα από τη φωτιά», να μετριάσει τις συνέπειες της κρίσης, να βγάλει την οικονομία από το τέλμα. Ακυβερνησία τύπου Ιταλίας, με τη δομή και την κουλτούρα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, θα ισοδυναμούσε με καταστροφή.
2. Να κάνει αξιωματική αντιπολίτευση, μια συνένωση ετερογενών «μη ορθόδοξων» αριστερών δυνάμεων, που αν μη τι άλλο τρομάζει το «σύστημα».
3. Να χαλάει την καθημερινότητα των κατ’ επάγγελμα πολιτικών, να κάνει το επάγγελμα του βουλευτή να ανήκει στα «βαρέα και ανθυγιεινά», βάζοντας στο Κοινοβούλιο απίθανους τύπους, που όταν δεν έχουν κάτι σε πολιτικό λόγο να αρθρώσουν, δεν «μασάνε» να φωνάξουν, να χειρονομήσουν, να βρίσουν, να φερθούν με τον χειρότερο τρόπο, θεωρώντας εαυτούς εκπροσώπους της οργής της κοινωνίας.
Ποιοι εκμεταλλεύονται το σκηνικό της πίεσης της τρόικας και του αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης με τους τσαμπουκάδες στη Βουλή;
Οι επονομαζόμενοι και «ποντικοί».
Γνωστοί και μη εξαιρετέοι, προσπαθούν να στήσουν «νέες παράγκες», να επιβάλλουν «υπάκουους» ανθρώπους και αντιλήψεις σε συγκεκριμένα Υπουργεία και Οργανισμούς ,να στήσουν «μαγαζιά» που θα συνεχίσουν να «μοιράζουν την πίτα», με τις μεταπολιτευτικές πρακτικές και τον τρικομματικό αλγόριθμο…
Θα είναι απίθανο να περάσουν οι ξεπερασμένες από την πραγματικότητα λογικές τους γιατί:
1. Το ψάρι πλέον «δεν βρωμά από το κεφάλι» και αν έχουν καταλάβει ότι η πρόθεση να μην ανοίξουν όλα τα μέτωπα μεμιάς, αποτελεί συμβιβασμό με τις πρακτικές τους, θα διαψευσθούν οικτρά.
2. Τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και όχι μέσω δημοσίων σχέσεων. Οι φελλοί μπορεί να επιπλέουν, αλλά όταν ζυγισθούν δεν θα υπάρχει αμφιβολία σε κανέναν ότι παραμένουν φελλοί που ταυτόχρονα είναι και «βαρίδια».
3. Οι ανίερες συμμαχίες, είναι τόσο κοντόφθαλμες και «ειδικού σκοπού», που πλήττονται καίρια στην πρώτη δυναμική « άνωθεν» παρέμβαση.
Παρά ταύτα, ο κίνδυνος ελλοχεύει: αν δεν αντιμετωπισθούν όλα τα φαινόμενα «παράγκας» και δυνητικής διαπλοκής εν τη γενέσει τους, η επόμενη Βουλή θα έχει μέσα εκλεγμένους «Ζουλού», «Σιού» που έχουν ξεθάψει το τσεκούρι του πολέμου, απογόνους μαχητών του Αττίλα και των Μογγόλων κατακτητών, έτοιμων να εφορμήσουν στα “αμαρτωλά” κυβερνητικά κτίρια..
Η σημερινή Κοινοβουλευτική σύνθεση θα μοιάζει με παιδική χαρά μπροστά τους.
Ενδεχομένως λοιπόν, ο ανασχηματισμός να μην είναι τόσο μακρινός και να αποτελέσει ένα πρώτο προληπτικό μέτρο…
Μικρός Οδυσσέας
Μοιραστείτε το στο facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου