δηλαδή ότι η ΝΔ προηγείται, ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί κ.λπ. που συναντά κανείς άλλωστε και στα υπόλοιπα γκάλοπ, ιδιαίτερη σημασία έχει η ερώτηση «στη δικτατορία ήταν καλύτερα τα πράγματα απ’ ότι σήμερα»; Με αφορμή προφανώς την αποφράδα επέτειο της «Επανάστασης της 21ης Απριλίου» ο κόσμος ερωτάται εμμέσως σχεδόν πενήντα χρόνια μετά, αν θα ήταν καλύτερα αν δεν είχαμε δημοκρατία. Το 30% των ερωτηθέντων συμφώνησε ότι θα ήταν καλύτερα τα πράγματα, το 63% διαφώνησε και το 7% απάντησε «δεν γνωρίζω-δεν απαντώ».
Και ύστερα ο πολιτικός κόσμος και η κοινωνία μένουν έκπληκτοι διότι η Χρυσή Αυγή χτυπά 11% στις δημοσκοπήσεις παρά το γεγονός ότι κάτι τύποι χειρότεροι και από μαϊμούδες στο Αττικό πάρκο, αναμασούν συνθήματα της 4ης Αυγούστου, των Ναζί ή της Χούντας των Συνταγματαρχών.
Η απαξίωση του πολιτικού κόσμου, τα τελευταία χρόνια είναι μεγάλη. Ξεπερνά κάθε άλλη χρονική περίοδο της Μεταπολίτευσης μόνο που μέχρι το 2009 τα «μπουκωμένα στόματα» έβλεπαν αλλά δε μιλούσαν. Όταν ήρθε η κρίση να σαρώσει τα πάντα και η φτώχεια να χτυπήσει την πόρτα κάθε οικογένειας, όλοι θυμήθηκαν τους πολιτικούς που κλέβουν και αφήνουν το λαό στην ανέχεια.
Εν πάση περιπτώσει, το θέμα δεν είναι η υποκρισία όλων μας που ενώ πηγαίνουμε στις κάλπες και ψηφίζουμε όλους εκείνους που έχουν εξευτελίσει την Ελλάδα την άλλη μέρα των εκλογών τους βρίζουμε και ζητάμε να «καεί το μπ…λο η Βουλή».
Το θέμα μας είναι τι είναι αυτό που οδηγεί έναν στους τρεις Έλληνες να πιστεύουν ότι μια από τις πιο στυγνές δικτατορίες της σύγχρονης εποχής θα μπορούσε να κάνει καλύτερα τα πράγματα.
Κατ’ αρχάς είναι σίγουρα ο χρόνος ο οποίος καθαγιάζει τα πάντα. Κάνει τους εγκληματίες καλούς πολίτες, μετατρέπει τους Χίτλερ και τους Στάλιν σε ήρωες, κάνει την καταστροφή της Σμύρνης «συνωστισμό» και την Άλωση της Πόλης, αναίμακτη συμφωνία. Ασφαλώς ο χρόνος είναι ο καλύτερος σύμμαχος όλων των κακών στον πλανήτη.
Όμως, μαζί με το χρόνο, βασική αιτία του καθαγιασμού είναι και η έλλειψη ιστορικής μνήμης. Όταν στα σχολεία κι όχι μόνο η πραγματική ιστορία δεν διδάσκεται αλλά επιλέγονται αμφιλεγόμενες πρακτικές, τι να περιμένει κανείς. Κι όταν οι σημερινοί 20άρηδες ή 30άρηδες δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει Χούντα, Παπαδόπουλος, Παττακός και Θεοφιλογιαννάκος, γιατί να μην πιστεύουν ότι και η Επταετία ήταν ο ελληνικός παράδεισος; Τους έμαθε ποτέ κανείς την ιστορία πέρα από συνθήματα και τσιτάτα;
Άλλη βασική αιτία της αποδοχής της Χούντας και των σύγχρονων Ούνων που έχουν πιάσει θέση και στη Βουλή είναι φυσικά η απαξίωση της πολιτικής, ασφαλώς όχι μόνο με την ευθύνη των πολιτών που τη στήριξε και τη στηρίζει. Το ίδιο το πολιτικό προσωπικό με τα σκάνδαλα, τις ρεμούλες, τους Άκηδες και τους Τσουκάτους, τις μίζες με τα εξοπλιστικά, τα πανάκριβα δημόσια έργα και τους εθνικούς νταβατζήδες, έβγαλε μόνο του τα μάτια του.
Αλλά πέρα από τα σκάνδαλα, εκείνο που εξοργίζει τον κόσμο είναι η ατιμωρησία, τουλάχιστον μέχρι πρότινος. Όταν φαγώθηκαν τόσα δισεκατομμύρια χωρίς ποτέ κανείς να πάει φυλακή γιατί να απορούμε με το ότι το 30% θεωρεί τους δικτάτορες καλύτερους; Είναι απλά τα πράγματα: Όταν ο πολίτης βλέπει απαξιωμένους πολιτικούς που δεν έχουν και καμιά κουλτούρα καθώς και όταν δε βλέπει πραγματικούς ηγέτες, είναι πανεύκολο να έλκεται από το άγνωστο. Διότι πώς να το κάνουμε: Οι χουντικοί, σχεδόν πενήντα χρόνια μετά είναι άγνωστοι στους περισσότερους. Κάτι σαν εξωτικά φρούτα που ευδοκίμησαν στην Ελλάδα.
Πιστεύει κανείς ότι θα ασχοληθεί κάποιος πολίτης σήμερα με τα τόσα προβλήματα που έχει, με το αν η Χούντα κατάλυσε τη δημοκρατία; Αν φυλάκισε, βασάνισε ή σκότωσε κανέναν; Αν είναι υπεύθυνη για την κατοχή της Κύπρου;
Ποιο εύκολα περνάνε οι φωτογραφίες του Παττακού με το μυστρί και οι παλαβομάρες του Παπαδόπουλου για τον κομμουνισμό και τον ασθενή που πρέπει να χειρουργηθεί, παρά το εθνικό έγκλημα και το γεγονός ότι η χώρα μπήκε στο γύψο για 7 χρόνια. Χωρίς μεγάλη αντίσταση για να λέμε την αλήθεια.
Όμως, δεν έχει κανένα νόημα να κάνουμε ιστορική ανάλυση για το τι ήταν η Χούντα και τι όχι. Ο καθένας είναι ελεύθερος να εκφράζει την άποψή του, και σίγουρα την ελευθερία αυτή του την παρέχει η δημοκρατία που έχει κατακτηθεί με αίμα και αγώνες. Μεγαλύτερη σημασία έχει να υπάρξει ανασύνταξη των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων. Να βγουν στην πολιτική και την κοινωνία έντιμοι, έξυπνοι και εργατικοί άνθρωποι, αυτοδημιούργητοι κι όχι πολιτικά τζάκια που κάνουν κουμάντο χρόνια τώρα. Υπάρχει η ευκαιρία και η κρίση που ζούμε τώρα έχει αυτό το καλό:
Πρώτον μπορεί να οδηγήσει στη φυλακή μερικά φυντάνια που πλήγωσαν τον ελληνικό λαό, έκλεψαν, κορόιδεψαν, σκύλευαν πάνω από το μεταπολιτευτικό πτώμα της χώρας.
Και δεύτερον, μπορεί να βγάλει στον αφρό υγιείς δυνάμεις της πολιτικής που θα αντιμετωπίσουν τόσο τον εφιάλτη του παρελθόντος όσο και του παρόντος. Τόσο τους πραγματικούς νοσταλγούς της Χούντας ή του ναζισμού όσο κι εκείνους που δεν ξέρουν απλά ιστορία.
Αριστερός Ψάλτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου