συμμάχων πεσόντων στην Μάχη της Βεύης, όπου αυταρχικά και χωρίς σοβαρές δικαιολογίες παρεμποδίστηκα, από το να εκφωνήσω την ομιλία μου σχετική με το ιστορικό θέμα και με την υποδοχή των Αυστραλών, οφείλω προς ενημέρωση των πολιτών, να αναπτύξω σε ένα ιστορικό, τί συνέβη.
Στις αρχές του 2012 μου τηλεφώνησε από την Αυστραλία ο Ελληνοαυστραλός δημοσιογράφος ο Θωμάς Τσαμούρας και μου ζήτησε, να βοηθήσω τον ραδιοφωνικό σταθμό Συμπαν του Σίδνευ, για μία ιστορική έρευνα σχετικά με 22 αγνοούμενους Αυστραλούς στρατιώτες από την μάχη αυτή, που βρίσκονται θαμμένoι σε ομαδικό τάφο και να παρουσιάσω σε συνέντευξη μου τα πορίσματα της έρευνας σχετικά και με την μάχη καθεαυτή όπως και έπραξα τρεις μήνες μετά στις 24 Μαρτίου του 2012. Λόγω του μεγάλου αντίκτυπου, που είχε στην Αυστραλία η συνέντευξη εκείνη, με επισκέφθηκε μετά από 10 μέρες στο γραφείο μου ο κ Γιάννης Πανταζόπουλος βουλευτής Μελβούρνης και πρόεδρος της Παγκόσμιας Διακοινοβουλετικής Συνέλευσης του Ελληνισμού, για να συζητήσουμε και να τον ενημερώσω για τα μνημεία και την ιστορία της περιοχής Αμυνταίου και Φλώρινας, που σχετίζονταν με τις μάχες, τις οποίες έδωσαν οι Αυστραλοί στην διάρκεια του Β παγκοσμίου πολέμου κατά των Γερμανών εισβολέων. Κατόπιν, αφού με ενημέρωσε και για ένα πρόγραμμα στρατιωτικού τουρισμού, που ετοιμάζει η Αυστραλία και το ονομάζει οι δρόμοι της μνήμης των ΑΝΖΑC μου ζήτησε, να τον βοηθήσω, να έρθει σε επαφή με τον προσφορότερο φορέα, για να τελείται ένα ετήσιο μνημόσυνο την άνοιξη υπέρ των πεσόντων της μάχης των Στενών Κλειδίου, που ονομάζεται και μάχη της Βεύης. Του εξήγησα, ότι το παλαιότερο μνημείο υπέρ των πεσόντων Αυστραλών και Νεοζηλανδών μαχητών του Β παγκοσμίου πολέμου στον ελλαδικό χώρο είναι το μνημείο, το οποίο κατασκεύασαν με έρανο μεταξύ τους οι ίδιοι οι Ξινονερίτες στην είσοδο του χωριού Ξινό Νερό ήδη από τον Νοέμβριο του 1945, για τους πεσόντες της μάχης αυτής και πως για αυτό τον λόγο του ζητώ οπωσδήποτε, να ενταχθεί αυτό στο μελλοντικό πρόγραμμα δρόμοι της μνήμης των Αυστραλών μαχητών, που αφορά περίπου 12.000 τουρίστες.
Πράγματι τον έφερα σε επαφή με τον δήμαρχο Φλώρινας και με την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας και αποφασίσαμε, ότι επειδή τυπικά η πολιτεία της Βικτώρια συνεργάζεται σε επίπεδο περιφερειών καλύτερα, να οργανώσουμε το πρώτο επίσημο μνημόσυνο μετά από καιρό στο μνημείο των συμμάχων στο χωριό Ξινό Νερό το 2012 υπο την αιγίδα της περιφέρειας. Το μνημόσυνο εκείνο έγινε στα τέλη Απριλίου του 2012 και ήταν λιτό, διότι δεν υπήρχε χρόνος για κάτι επισημότερο. Φέτος μου είπε, ότι θα ήθελαν, να έρθουν στην περιοχή μας 20 Αυστραλοί βουλευτές, γερουσιαστές και δήμαρχοι όπως και 45 απόγονοι βετεράνων, έτσι θα έπρεπε, να τον φέρω ξανά σε επαφή με τους αρμόδιους, που μπορώ, για να το οργανώσουμε καλύτερα.
Να σημειώσω ,πως το ενδιαφέρον της περιφέρειας τους προηγούμενες μήνες είχε ατονήσει αδικαιολογήτως αν και επίμονα σε τακτά διαστήματα τους ζητούσα, να δραστηριοποιηθούν, για τα θέματα των Αυστραλών. Τον Μάρτιο συναντήθηκα για όλα τα παραπάνω στην Θεσσαλονίκη με την πρέσβειρα της Αυστραλίας κ Μπλούμφιλντ και με τον υπουργό Μακεδονίας –Θράκης κ Καράογλου, ο οποίος αμέσως έδειξε ειλικρινές ενδιαφέρον και υποσχέθηκε, να βοηθήσει αλλά και να παραστεί στην τελετή, όποτε αυτή γίνει, όπως και έπραξε βεβαίως.
Στα τέλη Μαρτίου συνεννοήθηκα με τον περιφερειάρχη, ο οποίος μου είπε, ότι ευχαρίστως θα μας δεχθεί, αλλά μου εξήγησε, ότι επειδή θα λείπει, πρόκειται, να τον αντικαταστήσει στην συνάντηση στα τέλη Μαρτίου ο πρόεδρος του περιφερειακού συμβουλίου κ Παπαδόπουλος Γεώργιος. Στις 27 Μαρτίου πραγματοποιήσαμε συνάντηση, στην οποία σύστησα τον κ Πανταζόπουλο, στον κ Παπαδόπουλό και στον αντιπεριφερειαρχη κ Ευαγγέλου, οι οποίοι είχαν αναλάβει, να αντικαταστήσουν τον περιφερειάρχη. Εκεί συμφωνήσαμε, ότι θα γίνει επίσημη τελετή στο μνημείο του Ξινου Νερού υπο την αιγίδα βεβαίως της περιφέρειας και κατά την συνάντηση αυτή αναφέρθηκα και σε πιθανότητα ομιλίας μου στην εκδήλωση. Ο κ Ευαγγέλου απάντησε τότε, ότι εμείς ακριβώς επειδή δεν ξέρουμε, τι ακριβώς συνέβη και ποια η ακριβής έκταση των ιστορικών γεγονότων, οπωσδήποτε θα σε θέλαμε εσένα ως συνεργάτη για την εκδήλωση. Τις αμέσως επόμενες μέρες και αφού ο κ περιφερειάρχης όρισε από πλευράς περιφέρειας αρμόδιο για την εκδήλωση τον κ Παπαδόπουλο, τους ενημέρωσα, ότι θα ήθελα μετά από επιθυμία και των Αυστραλών στην επίσημη εκδήλωση, να μιλήσω και εγώ, για να παρουσιάσω μέρος των ιστορικών στοιχείων της έρευνας μου εξαιτίας, της οποίας έδειξαν ενδιαφέρον οι Αυστραλοί για την περιοχή. Τότε σχεδόν άρχισαν οι παρελκυστικές τακτικές, οι οποίες με έβαλαν σε υποψίες. Μου είπε ο κ Παπαδόπουλος, ότι σκέφτηκαν ως οργανωτές, πως πρέπει, να μιλήσει στρατιωτικός για την μάχη και εγώ αν θέλω, να μιλήσω, θα μπορέσω, να πω δυο λόγια μόνο μπροστά στο μνημείο λες και κάνουμε ξενάγηση. Του τόνισα, πως θα πρέπει, να μιλήσω μόνο υπο αξιοπρεπείς συνθήκες στα πλαίσια της επίσημης εκδήλωσης στο χώρο, όπου θα γίνονταν οι ομιλίες και σε χρόνο κατάλληλο και αυτό είναι και επιθυμία των Αυστραλών. Έτσι σιγά σιγά άρχισε μια προσωπική μου οδύσσεια σχετικά με την ομιλία, αφού ήταν φανερό, ότι με διάφορες προσβλητικές προφάσεις επιθυμούσαν, να μην μιλήσω πραγματικά ή αν δεν μπορούσαν, να το αποφύγουν, λόγω της επιθυμίας και των Αυστραλών, να υπάρξει περιορισμένη και ελεγχόμενη ομιλία μου, να περιορίσουν το περιεχόμενο της αλλά και να το ελέγξουν με οποιονδήποτε τρόπο.
Σε διαρκείς τηλεφωνικές επικοινωνίες του προέδρου του περιφερειακού συμβουλίου με εμένα, ενώ εγώ προσπαθούσα, να βοηθήσω, για να υπάρξει συνεννόηση και έγκαιρος προγραμματισμός σχετικά με τα θέματα οργάνωσης της τελετής, αυτός με εμμονή επανέρχονταν μόνο στην ομιλία και πολλές φορές με επίμονο τρόπο προσπαθούσε, να μου υποβάλει τις απόψεις του σχετικά με αυτήν. Την μία μου ζητούσε, να μιλήσω αυστηρά για 10 λεπτά λες και αν ξέφευγα κάνα λεπτό θα προκαλούνταν το τέλος του κόσμου, την άλλη δημιουργούνταν θέμα με τον χώρο της ομιλίας, στο τέλος προφασίστηκε υποκριτικά την μετάφραση της. Έτσι και αφού κυριολεκτικά έφαγαν τα ρούχα τους για αυτήν την ομιλία, σε σημείο να σκέφτομαι την παραίτηση μου, μόλις την Δευτέρα 29 Απριλίου με το πρόσχημα της μετάφρασης της μου ζήτησαν το γραπτό κείμενο, για να το μεταφράσουν υποτίθεται, αλλά στην πραγματικότητα να το ελέγξουν, για να αρχίσουν την δεύτερη φάση αγενούς παρακώλυσης της, όπως είχαν σχεδιάσει οι οργανωτές.
Πράγματι την απέστειλα στις 17.00 μμ της 29 Απριλίου, διότι το πρωί είχα επαγγελματική υποχρέωση. Την επομένη, ενώ μου ζήτησαν και ενημερωτικό σημείωμα με όλα τα στοιχεία, που χρειαζόταν σχετικά με το ιστορικό ο περιφερειάρχης, το οποίο αμέσως απέστειλα, για να τους βοηθήσω, ξαφνικά στις 16.00μμ της 30 Απριλίου με πήρε ο κ Παπαδόπουλος τηλέφωνο, για να μου πει με ύφος, ότι δεν εγκρίνει την ομιλία μου, γιατί αναφέρεται και σε στρατιωτικά θέματα λές και η δική μου έρευνα, εξαιτίας της οποίας προκλήθηκε το ενδιαφέρον των Αυστραλών επισήμων για το μνημείο της περιοχής Ξινού Νερού και στην οποία θα στηριζόταν η ομιλία μου, αφορούσε σε κοινωνικές εκδηλώσεις άλλου τύπου άσχετες με την μάχη, που έτσι και αλλιώς δεν είχαν τότε οι Αυστραλοί και λοιποί στρατιώτες των συμμαχικών στρατευμάτων. Μάλιστα το χειρότερο ήταν, ότι μου πρότεινε πως αν δεν υπάρχει χρόνος μπορούν αυτοί, να μου γράψουν και να μου τροποποιήσουν την ομιλία. Αυτό και μόνο τα λέει όλα, αποδεικνύοντας την νοοτροπία τους. Δεν είχαν χρόνο να μεταφράσουν δήθεν, αλλά χρόνο να τροποποιήσουν, λογοκρίνουν και γράψουν ομιλία για εμένα διέθεταν. Η κατάσταση είχε εξελιχθεί σε φαρσοκωμωδία.
Έτσι απεδείχθη η δεύτερη πλάνη χειρότερη της πρώτης και κατέρρευσαν τα προσχήματα, ότι δήθεν δεν επιθυμούσαν λογοκρισία της. Κατάλαβα επειδή και η μεθοδολογία τους ήταν ακριβώς η ίδια, με άλλο μελανό περιστατικό επιδιωχθείσας λογοκρισίας μου από τον δήμο Αμυνταιου σε άλλη εκδήλωση, ότι συγκεκριμένοι καλοθελητές είχαν επηρεάσει τους οργανωτές, κάνοντας με τον ρόλο, που διακρίνει τέτοιους κατ επάγγελμα πληροφοριοδότες και υπονομευτές, της όποιας θετικής προσπάθειας, αυτό που ήξεραν καλά από το παρελθόν τους στην περιοχή Αμυνταίου. Να βάλουν εμπόδια στην συνεργασία μου με τον περιφερειάρχη και να τινάξουν στον αέρα οποιαδήποτε ανάμιξη μου, τόσο σε αυτήν την εκδήλωση όσο και οποιαδήποτε μελλοντική συνεργασία μαζί του. Δυστυχώς τέτοιοι παρασιτούντες καλοθελητές , απαίδευτοι οργανισμοί, προσκολλώνται στην εξουσία και στους εκλεγμένους τοπάρχες, παριστάνοντας τους παράγοντες, λειτουργούν όμως πάντα υπονομευτικά εις βάρος, όποιου θέλει, να προσφέρει στον τόπο και βάζουν πάνω από όλα το φθόνο και το προσωπικό τους συμφέρον. Καταγγέλλω λοιπόν στην δημοκρατική μας κοινωνία με την παρούσα επιστολή, τους ελάχιστους γνωστούς – αγνώστους ανθρώπους του παρασκηνίου από την ευρύτερη περιοχή Αμυνταίου, που δημιούργησαν ως πληροφοριοδότες-υπονομευτές το πρόβλημα.
Στις 19.00μμ με πήρε τηλέφωνο ο κ περιφερειάρχης και μου είπε, ότι δεν ήταν θέμα λογοκρισίας του κειμένου αλλά θέμα μετάφρασης, αφού δεν μπορούσε δήθεν σε 2 μέρες, να μεταφράσει 6 σελίδες η υπάλληλος τους. Μου ζήτησε, να μιλήσω μαζί της και να συνεννοηθώ για την μετάφραση. Αν και δεν καταλάβαινα, γιατί θα έπρεπε εγώ, να μιλήσω με την υπάλληλο τους και να την πείσω το έκανα, αλλά ενώ της πρότεινα, να μεταφράσει μόνο την πρώτη και την τελευταία σελίδα, αφού υποτίθεται, ότι δεν προλάβαινε, ήταν αρνητική ακόμη και σε αυτό, ζητώντας μου, να μιλήσω πάλι με τον κ Παπαδόπουλο. Της απάντησα, ότι εγώ μίλησα με τον αρμοδιότερο όλων τον περιφερειάρχη. Κατάλαβα, πως παραπέμπομαι από τον έναν στον άλλο, χωρίς να υπάρχει διάθεση λύσης από τους ορισθέντες υπεύθυνους οργάνωσης της εκδήλωσης. Στις 10.00 μμ μίλησα πάλι με τον περιφερειάρχη και του είπα, ότι αρνούνται την μετάφραση. Του τόνισα, ότι δεν χρειάζεται, να μεταφραστεί καθόλου και θα μιλήσω μόνο στα ελληνικά, πράγμα με το οποίο συμφώνησε.
Το βράδυ βρήκα τρόπο, να μεταφραστεί το κείμενο και μία ώρα πριν την εκδήλωση τον ενημέρωσα, ότι έχω και μετάφραση και θα χρειαστεί, να την μοιράσω και πάλι συμφώνησε. Ενώ λοιπόν έγινε η τελετή στο Ξινό Νερό και πήγαμε στην αίθουσα εκδηλώσεων της Φλώρινας για τις ομιλίες, αφού μίλησαν σχετικοί και άσχετοι στην εκδήλωση με άνεση χρόνου ξαφνικά, όταν πίστευα, ότι ήρθε η δική μου σειρά, ο κ Παπαδόπουλος ανακοίνωσε προκλητικά το τέλος της εκδήλωσης. Έτσι με μια έντονα αντιδημοκρατική και αχάριστη μεθόδευση του τύπου αποφασίζω και διατάσσω, αφού απέκτησαν την επαφή με τους Αυστραλούς φτάσαμε στο σημείο το 2013, επειδή κάποιοι φοβόντουσαν φαντάσματα και είχαν εμμονικές φοβίες, να παρεμποδιστούν οι πολίτες, που θα ήθελαν, να ακούσουν στοιχεία της έρευνας μου.
Είναι απίστευτο, ότι συμβαίνουν τέτοια πράγματα σε ευρωπαϊκή και δημοκρατική χώρα και όχι σε Μπανανία, αλλά φαίνεται, ότι κάποιοι προκειμένου, να επιβεβαιώσουν την δήθεν εξουσία τους αλλά και λόγω των φοβικών ανασφαλειών τους είναι ικανοί, να μην υπολογίζουν, ούτε ότι εκθέτουν την περιφέρεια, ούτε ότι παρεμποδίζουν τους νέους ανθρώπους, από το να προσφέρουν στην περιοχή τους, ούτε ότι αδιαφορούν για τους κόπους των ανθρώπων αυτών. Ας κρίνουν λοιπόν οι πολίτες της ακριτικής μας περιφέρειας και ας βγάλουν μόνοι τους τα συμπεράσματα τους. Εγώ βέβαια το χατίρι δεν θα τους το κάνω και θα συνεχίσω, να προσφέρω στους πολίτες μας, όπως μπορώ, χωρίς να πτοούμαι από τέτοιες μικροπρεπείς οπισθοδρομικές και απαράδεκτες συμπεριφορές, οι οποίες παραπέμπουν και μας γυρίζουν σε άλλες σκοτεινές εποχές για τον τόπο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου