Ο Παπακώστας… (Του Βαγγέλη Μπάκα)

Αρκετά χωριά μοιράζονται τον ίδιο παπά κατά την Κυριακάτικη λειτουργία. Ακόμα και τις μεγάλες χριστιανικές γιορτές. Κι αυτό λόγω έλλειψης ιερέων.
Κι αφού ο κοινός παπάς κάποιων όμορων χωριών της Μακεδονίας είχε πεθάνει, οι πιστοί απευθύνθηκαν στο μητροπολίτη για την πλήρωση της θέσης. Έπρεπε πάση θυσία να κάνουν Ανάσταση με παπά.

H απάντηση της Μητρόπολης ήταν τηλεφωνική, θετική και λακωνικότατη. «Σας στέλνουμε τον Παπακώστα. Ένα νέο και πολύ καλό παπά».

Έγινε η Ανάσταση. Η ημέρα συνεχίστηκε με ψήσιμο αρνιών, φαγοπότι, χορό στο όμορφο αυτό χωριό και την επομένη άρχισαν τα ευχαριστήρια στο δεσπότη για την αποστολή του παπά.

Ο δεσπότης θεώρησε περιττό να απαντήσει τα αυτονόητα. Άλλωστε, είχε παντελή άγνοια της αποστολής του παπά στο συγκεκριμένο χωριό. Κι ούτε θεώρησε απαραίτητη κάποια έρευνα για την αυθαίρετη αυτή ενέργεια εκ μέρους κάποιου υφισταμένου του, της ιεράς Μητρόπολης. Κι ακόμα, ποιος βουλευτής αρνείται τα ευχαριστώ από κάποιον που διορίστηκε στο δημόσιο, αν και δεν έχει κάνει καμιά απολύτως μεσολάβηση! Ποιος είναι αυτός που θα πετάξει τόσο φθηνές ευχαριστίες και μπράβο!...

Δε συνέβη όμως το ίδιο και με τον καπετάνιο της περιοχής. Ο αστυνόμος δεν αρκέστηκε σε ευχαριστίες δια τηλεφώνου. Ούτε γραπτές μέσω του τοπικού τύπου. Θεώρησε λοιπόν πρέπον να πάει αυτοπροσώπως να ευχαριστήσει το δεσπότη, και ταυτόχρονα να του υποβάλει ένα πολύ σοβαρό παράπονο. Να τι του είπε ακριβώς:

«Σεβασμιότατε, σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για την καλοσύνη σας να μας στείλετε ιερέα στο χωριό για την Ανάσταση, άνευ χρονοτριβής, αλλά, θέλω να σας εκφράσω και τη λύπη μου για τη βαρβαρότητα αυτού του ανθρώπου!».
«Τι έκανε τέκνον μου;».
«Πρώτον, πριν προλάβω να φιλήσω το σταυρό με χτύπησε με το ιερό αυτό κειμήλιον ως να ήτο σιδερογροθιά. Άνευ χρονοτριβής…
Δεύτερον, πριν προλάβω να ασπασθώ την χείραν του, με χτύπησε βάρβαρα με την ανάστροφην της χειρός του ως να μοι εγρονθοκόπησεν. Άνευ χρονοτριβής…
Και τρίτον, κατά την στιγμήν την οποίαν υπεκλίθην ταπεινώς, ίνα μοι καθαγιάσει με τον βασιλικόν, με εχτύπησεν ως να ήτο καμουτσίκιον…».
«Προφανώς άνευ χρονοτριβής…».
«Το κυριότερον Σεβασμιώτατε!…».
«Θα επιληφθώ δεόντως τέκνον μου… Και μάλιστα άνευ χρονοτριβής…».

Ο καπετάνιος δεν αρκέστηκε στην έρευνα του δεσπότη, αλλά πήρε το νόμο στον ώμο του. Πήγε στο εκκλησία και παίρνοντας το ευαγγέλιο με προσοχή, για να ψάξει τα δακτυλικά αποτυπώματα, βρήκε μέσα στις σελίδες εκατό κολλαριστά εκατοντάευρα και ένα σημείωμα το οποίο έγραφε: «Να κατατεθούν στο χαμόγελο του παιδιού. Αλλιώς…»

Όλα θα ήταν εύκολα εάν δεν υπήρχε αυτό το καταραμένο αλλιώς. Θα τα έκανε δικό του πλατύ χαμόγελο και ευτυχία του γιου του, ο οποίος του ζητούσε επίμονα να του αγοράσει αμάξι.

Βγήκαν τα αποτελέσματα και τα δακτυλικά αποτυπώματα ήταν καταπέλτης! Ο παπάς δε λεγότανε Παπακώστας, αλλά Παλιοκώστας!... Και μόλις έγινε η ταυτοποίηση κατ’ ευθείαν στην τράπεζα ο καπετάνιος.

Ευλογία κυρίου… Άλλη μια φοβερή γκάφα της αστυνομίας.

Κοντοστάθηκε για λίγο μπροστά από την τράπεζα, γιατί το ποσόν δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητο. Μόλις όμως θυμήθηκε εκείνο το καταραμένο «αλλιώς…» αναλογίστηκε την εκδίκηση παλιότερων ληστών και δρασκέλισε το κατώφλι άνευ χρονοτριβής….

Με το βασιλικό τον χτύπησε στο πρόσωπο και του κόστισε τόσο! Άντε τώρα να του έριχνε και τίποτα σφαλιάρες, σαν ληστής που ήταν!…

Κι αν πραγματοποιηθεί αυτή η προφητεία μου… τότε ο Παλιοκώστας δικαιούται ασυζητητί τη φήμη του Ρομπέν των φτωχών... Ανεπιφύλακτα και άνευ χρονοτριβής…

Καλό Πάσχα


polispost.com