Η χώρα καίγεται και η ΟΛΜΕ… χτενίζεται

Βαρύς και ασήκωτος ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ, τις προάλλες στην τηλοψία, δήλωσε πως μένει η διευθέτηση κάποιων..
«τεχνικών» λεπτομερειών για να οριστικοποιηθεί η απόφασή τους για απεργία των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης κατά την διάρκεια των Πανελληνίων Εξετάσεων!
Εμβρόντητοι τον άκουγαν γονείς μαθητών και μαθητές που προετοιμάζονται δύο ολόκληρα σκληρά χρόνια για αυτές τις μέρες των εξετάσεων. Γονείς που έχουν ξοδέψει σε φροντιστήρια, ιδιαίτερα και προγυμνάσεις τα μαλλιά της κεφαλής τους. Μαθητές που τα στομάχια τους είναι δεμένα κόμπο από το άγχος, τα κεφάλια τους γυρίζουν από το διάβασμα και οι καρδιές τους είναι βαριές για το αβέβαιο μέλλον που τους περιμένει. Όλοι αυτοί άκουγαν τον πρόεδρο των φυσικών τους συμμάχων τούτες τις δύσκολες ώρες, των καθηγητών τους, να τους αναγγέλλει κυνικά και απροσχημάτιστα πως οι ίδιοι οι καθηγητές τους έχουν αποφασίσει να στραφούν εναντίον τους!
Κατά την γνώμη μου, δεν υπάρχει συνδικαλιστική δικαιολογία, δεν υπάρχει εργασιακό δικαίωμα, δεν υπάρχει συντεχνιακό δίκιο που να δικαιολογεί μια τέτοια θηριωδία. Διότι περί θηριωδίας πρόκειται από όποια πλευρά και να το δει κανείς. Δεν κρίνω τους καθηγητές ως επαγγελματίες, δεν κρίνω γενικά το ελληνικό σχολείο δευτεροβάθμιας, δεν κρίνω το δίκιο ή το άδικο των αιτημάτων τους. Κρίνω μιαν εξ’ ολοκλήρου αψυχολόγητη απόφαση των συνδικαλιστών της ΟΛΜΕ, η οποία αν γίνει πράξη, θα σημαίνει πως αυτοί οι άνθρωποι έχουν τελείως αποξενωθεί και από τις τελευταίους πνευματικούς και ψυχικούς δεσμούς που τους συνδέουν με τους μαθητές τους και κατά συνέπεια με κάτι ανώτερο που ονομάζεται «λειτούργημα» και απέμειναν απλοί υπαλληλίσκοι, οι οποίοι το μόνο που βλέπουν μπροστά τους είναι το προσωπικό και συντεχνιακό τους συμφέρον.
Αν όντως έχει ολοκληρωθεί εντός τους αυτή η μετάλλαξη από εκπαιδευτικούς λειτουργούς σε απλούς υπάλληλους, ας μην κατηγορούν κατόπιν οι αγαπητοί εκπαιδευτικοί μας την κοινωνία ή έστω το μέρος αυτής που τους περιφρονεί κατά τη γνώμη τους και δεν αναγνωρίζει την σημασία της προσφοράς τους. Όταν αυτοί οι ίδιοι ρίχνουν ανενδοίαστα τα ιερά και τα όσια του λειτουργήματός τους στα σκυλιά της ιδιοτέλειας και των συντεχνιακών συμφερόντων, ας μην παραπονιούνται μετά αν η κοινωνία, οι γονείς και οι μαθητές αρνηθούν να τους αναγνωρίσουν την διάκριση και την εκτίμηση που ευλόγως προσδοκούν αλλά και δικαιούνται αυτοί που  πραγματικά προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο πολύ περισσότερα από όσα εισπράττουν ως αμοιβή για την εργασία τους.
Τελειώνοντας αυτό το σύντομο σημείωμα, θα ήθελα να ελπίζω πως η συντεταγμένη Πολιτεία έχει σχεδιάσει την απάντησή της προς την ΟΛΜΕ, στην περίπτωση που επιχειρήσει να τορπιλίσει απεργώντας την ευαίσθητη και ιερή διαδικασία των πανελλήνιων εξετάσεων. Και ελπίζω αυτή η απάντηση να είναι όσο πιο σκληρή, κάθετη και αποφασιστική επιτρέπει ο νόμος και το Σύνταγμα της χώρας. Η ΟΛΜΕ και όσοι εκπαιδευτικοί την επιδοκιμάζουν, φαίνεται πως σκοπεύει να ανοίξει «πόλεμο» με την κοινωνία και κυρίως με τους ανυπεράσπιστους μαθητές. Είναι καιρός να μάθουν οι αμετροεπείς, σκληροί και θρασείς αυτοί πρόμαχοι του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού, πως η εποχές της παντοδυναμίας τους έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η κοινωνία δια μέσω της συντεταγμένης Πολιτείας, αυτήν την φορά οφείλει να τους αναχαιτίσει οριστικά και να μην επιτρέψει την ομηρεία δεκάδων χιλιάδων αθώων θυμάτων και των οικογενειών τους στον βωμό των απάνθρωπων συνδικαλιστικών πρακτικών του παρελθόντος.
Το δικαίωμα της απεργίας είναι ιερό, ο ωμός εκβιασμός της κοινωνίας ανίερος και καταδικαστέος.
Akenaton