Βαδίζουμε προς πόλεμο;

Με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί η ανθρωπότητα τις εξελίξεις στη Συρία μετά και την εμπλοκή του..
Ισραήλ στην ήδη τεταμένη κατάσταση.

Ήδη η Συριακή κυβέρνηση διεμήνυσε ότι οι ισραηλινές επιθέσεις αφήνουν ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, ανοίγοντας έτσι τις πύλες της κολάσεως, αφού σαφώς υπαινισσόταν την έναρξη πολέμου μεταξύ των δύο γειτονικών κρατών, που δεν πρόκειται όμως να αφήσει ανεπηρέαστη ούτε την ευρύτερη περιοχή ούτε τους παραδοσιακούς συμμάχους των δύο αντίπαλων μερών.
Ήδη τον γύρο του κόσμου κάνουν οι από κοινού δηλώσεις του Σύρου προέδρου και του Υπουργού Εξωτερικών τουΙράν, Αλί Ακμπάρ Σαλεχί, ο οποίος δήλωσε ότι το Ιράν παραμένει στο πλευρό της Συρίας και πως «ήλθε η στιγμή να αποτρέψουμε τον ισραηλινό κατακτητή να πραγματοποιεί τέτοιες επιθέσεις κατά των λαών της περιοχής»[1]. Με απλά λόγια αυτό σημαίνει πως στο χορό της Συριακής κρίσης μπαίνει το Ιράν, το οποίο θέλει να αναδειχθεί με κάθε τρόπο κυρίαρχη δύναμη στην περιοχή. Επιπλέον η συγκεκριμένη δήλωση μοιάζει ουσιαστικά με διακήρυξη πολέμου από μέρους του Ιράν στο Ισραήλ με πρόσχημα τη βοήθεια προς την Συρία.

Εδώ όμως υπεισέρχεται ένας τρίτος παράγοντας, η διαμάχη των Η.Π.Α. με το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα. Πολλάκις έχουν απειλήσει οι Ηνωμένες Πολιτείες την κυβέρνηση Αχμαντινετζάντ για το θέμα αυτό αλλά χωρίς ανταπόκριση μέχρι τώρα. Και είναι αλήθεια πως πίσω από το προσωπείο για την προστασία της ανθρωπότητας από τον πυρηνικό όλεθρο – άραγε γιατί κινδυνεύουμε μόνο από το Ιράν και όχι και από τις ΗΠΑ ή τη Ρωσία που έχουν αντίστοιχα πυρηνικά προγράμματα; – κρύβεται η επιθυμία της εκμετάλλευσης των περσικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.

Από την άλλη το Ισραήλ είναι παραδοσιακός σύμμαχος των ΗΠΑ. Έτσι το οποιοδήποτε χτύπημα στο Ισραήλ ισοδυναμεί με χτύπημα στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες προς το παρόν κατά δήλωση του προέδρου Ομπάμα δεν σκέφτονται να επέμβουν στη Συρία, αλλά δεν αποσύρουν και το ενδεχόμενο από το τραπέζι. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η Αμερική περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να επέμβει, αφήνοντας προς το παρόν τους Ισραηλινούς να ‘βγάλουν το φίδι από την τρύπα’, κατά τη λαϊκή ρήση.

Αν όμως εμπλακεί σε αυτή την κρίση το Ιράν , το Ισραήλ και οι ΗΠΑ τότε ποια θέση θα κρατήσει ο άλλος πόλος, η Ρωσία; Μέχρι τώρα άτυπα φαίνεται να παίρνει το μέρος της κυβέρνησης Άσαντ ή του Ιράν, αλλά οπωσδήποτε οι ακρότητες του Συριακού καθεστώτος και οι προκλητικές ενίοτε δηλώσεις του Ιρανού προέδρου, σε συνδυασμό με την εξάπλωση του Μουσουλμανικού τόξου στην περιοχή είναι πιθανόν να ενοχλήσουν κάποια στιγμή την Ρωσική Ομοσπονδία η οποία με τη σειρά της περιμένει και αυτή την κατάλληλη στιγμή για να θέσει υπό την ‘προστασία της’ τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής.

Με μία τέτοια προοπτική η ανάφλεξη θα είναι γενικότερη και θα συμπαρασύρει πολλές χώρες στην περιοχή που έχουν συμφέροντα από αυτή την κρίση την οποία θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευθούν επ’ ωφελεία τους. Όλα αυτά τα είχαμε επισημάνει και σε παλαιότερο άρθρο μας, Μέση Ανατολή, μια επικίνδυνη πυριτιδαποθήκη στη γειτονιά μας, με την ευχή ότι δεν θα επαληθευτούν, δυστυχώς όμως φαίνεται πως θα παιχτεί το χειρότερο σενάριο για όλους .

Χρήστος Α. Κατσαρός