Και τούτο, για να διασφαλιστεί κυρίως πως κανείς από τους «εθνοπατέρες» ή τις «εθνομητέρες» μας, δεν θα εισέλθει στον ιερό χώρο της κεντρικής αιθούσης της Βουλής των Ελλήνων, «φορτωμένος» με το «σιδερικό» του, δηλαδή το πιστόλι ή περίστροφό του.
Έμαθε έτσι σύμπας ο ελληνικός λαός, ακόμη και αυτοί που δεν το γνώριζαν, πως μόλις εκλέγεσαι βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου, τα πρώτα πράγματα που σου δίνει η Πολιτεία, είναι ένα αυτοκίνητο μεγάλου κυβισμού για να κόβεις τις βόλτες σου, ένα (ή περισσότερα;) κινητά για να ρίχνεις τις κλήσεις και τα sms σου προς το πόπολο που σε σταύρωσε και μιαν άδεια οπλοφορίας (μαζί με το όπλο και την θήκη;) ώστε να μπορείς να φέρεις επαξίως επάνω σου, το κουμπούρι που σου ταιριάζει.
Στην Άγρια Δύση, το πιστόλι σου το έδινε η πόλη, όταν σε εξέλεγε σερίφη ή μάρσαλ. Σου καρφίτσωνε και το περίφημο αστέρι στο στήθος και σε ξαμολούσε να σκοτωθείς στους σκονισμένους δρόμους της για λογαριασμό της. Τότε όμως, η οπλοφορία ήταν συνήθης πρακτική και οι πιο διαβόητοι και επικίνδυνοι κακοποιοί ήταν άσσοι στο τράβηγμα του περιστρόφου. Όποιος δεν οπλοφορούσε, βρισκόταν διαρκώς σε μειονεκτική θέση και καταντούσε συχνά έρμαιο στις διαθέσεις των πιστολάδων με τα γυαλισμένα σαρανταπεντάρια και τον αψύ χαρακτήρα. Καμιά φορά, ο σερίφης ο ίδιος προέρχονταν από την ευγενή κάστα των ζωοκλεφτών και των παράνομων, όπως ο περιβόητος Πατ Γκάρετ που σκότωσε κατά τον μύθο τον διαβόητο κακοποιό Μπίλλυ δε Κιντ με μια σφαίρα ανάμεσα στα μάτια.
Έχουν καμιά σχέση οι δικοί μας «πιστολάδες» βουλευτές με την άγρια δύση; Ή φέρνουν περισσότερο προς τους αδελφούς Ντάλτον, τους θρυλικούς αντιπάλους του Λούκι Λουκ; Η προσπάθεια να φανταστώ τους βουλευτές μας με εξάσφαιρα να κρέμονται στη ζώνη ή στις μασχάλες τους με οδηγεί κάθε φορά σε ανεξέλεγκτο κύμα νευρικού γέλωτα μετά εντόνου και ακατάσχετου συνδρόμου λόξυγκα. Λέγεται πως οι εθνοπατέρες μας θα περνούν από την ηλεκτρονική αψίδα εισόδου στο κοινοβούλιο και αν οπλοφορούν, θα τους υποδεικνύεται σεμνά και όμως επιτακτικά να αφήνουν το «σιδερικό» τους στα ειδικά ερμάρια που γι αυτόν τον λόγο υπάρχουν. Το όπλο τους θα το ξαναφορούν καλή ώρα όπως ο Κλιντ Ίστγουντ στον «άνθρωπο δίχως όνομα», εξερχόμενοι του κτιρίου της Βουλής, και θα το κουβαλούν επάνω τους στα μπαρμπέρικα της Σόλωνος, στα καφέ του Κολωνακίου και στα εστιατόρια των νοτίων και βορείων προαστίων, για την περίπτωση που τους την «πέσει» η άγρια συμμορία των αδερφών Ντάλτον, παρέα με τον Ραντανπλάν.
Υπάρχει αλήθεια έστω και ένας νοήμων άνθρωπος που να πιστεύει ότι θα πρέπει να οπλοφορούν οι βουλευτές μας, ενώ φυλάσσονται από την αστυνομία σε εικοσιτετράωρη βάση; Και σε τι θα βοηθήσει το όπλο τον κ. Τραγάκη ας πούμε, τον κ. Βενιζέλο, την κ. Δούρου, τον κ. Ψαριανό, την κ. Μακρή ή την Αλέκα Παπαρήγα, αν ο, μη γένοιτο, βρεθούν σε πραγματικά δύσκολη θέση; Οι περισσότεροι από αυτούς, αν τολμήσουν να το ανασύρουν από την θήκη του, πιθανότερο είναι να αυτοπυροβοληθούν παρά να πυροβολήσουν τον τυχόντα αντίπαλό τους! Η οπλοφορία συνεπώς των βουλευτών, είναι ασύμβατη με την εποχή μας, κωμική στην βάση της και δυνητικώς επικίνδυνη στην πραγματικότητά της. Θα πρέπει λοιπόν να αναθεωρηθεί αυτή η νομοθετική διάταξη που την επιτρέπει συλλήβδην για όλους. Αν κάποιος βουλευτής αισθάνεται πως απειλείται και νιώθει την ανάγκη να κυκλοφορεί ένοπλος, να καταθέτει όπως και ο οποιοσδήποτε πολίτης αίτηση οπλοφορίας στο οικείο αστυνομικό τμήμα και να του χορηγείται άδεια οπλοφορίας με τις ίδιες προϋποθέσεις και όρους. Κυρίως όμως, όσοι αποκτούν τέτοια άδεια, βουλευτές ή πολίτες, θα πρέπει να παρέχουν στις αρχές απτά δείγματα ικανότητας χειρισμού του όπλου, κατόπιν πρακτικών εξετάσεων από αρμόδια αστυνομικά όργανα. Έτσι όπως πάνε τα πράγματα, φοβάμαι ότι κινδυνεύουμε να θρηνήσουμε θύματα από τους αλλόφρονες «πιστολέρο» της Βουλής, που οπλοφορούν «χαριτωμένα», χωρίς οι περισσότεροι να γνωρίζουν την διαφορά της λαβής του όπλου από την κάνη του.
Akenaton
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου