Κάθε χρόνο κάνουμε, όμως, ευχές να έρθει σύντομα η ημέρα που η χώρα θα έχει ξανασταθεί στα πόδια της, που θα μπορεί το κράτος να κοιτάζει στα μάτια τους πολίτες χωρίς να ντρέπεται για τις περικοπές, τις απολύσεις, την ανέχεια και την αδυναμία του να αντιμετωπίσει όλα τα σοβαρά προβλήματα.
Φέτος είναι μια πολύ δύσκολη χρονιά, η Σταύρωση του Χριστού και η Ανάστασή του, βρίσκει τον ελληνικό λαό να συνεχίζει το Γολγοθά με το σταυρό του μαρτυρίου στην πλάτη του. Πάνω από 1,5 εκατ. Έλληνες δεν έχουν δουλειά, αλλά και περισσότεροι από 2 εκατ. εργαζόμενοι δεν μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς. Το φάσμα της φτώχειας χτυπά 1 στους 3 Έλληνες με τους υπόλοιπους να αντικρίζουν το μέλλον με τρόμο.
Όλοι οι δείκτες είναι κακοί και δείχνουν ότι η χώρα έχει πιάσει πάτο. Ξύνει τον πάτο του βαρελιού που έλεγαν κάποτε στελέχη της προηγούμενης κυβέρνησης, όμως, έπεσαν τόσο έξω. Αλλά, αυτό ακριβώς να είναι και το πρώτο θετικό σημάδι.
Πόσο πιο κάτω από τον πάτο του βαρελιού μπορεί να πάει η χώρα; Σίγουρα δεν έχει πιο κάτω. Γι’ αυτή η φετινή χρονιά είναι κομβικής σημασίας. Είναι η χειρότερη διότι έχουν συσσωρευτεί θυσίες 3 ετών αλλά είναι και πιθανότατα η τελευταία με όλα τα σημάδια να είναι «μαύρα».
Κάποια στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχουν σημαντικά περιθώρια για τη χώρα. Πλεόνασμα που αυξάνεται συνεχώς, σημαντικές προσπάθειες να πληρωθούν τα χρέη του δημοσίου προς τους ιδιώτες. Ήδη έχουν δοθεί 2-3 δις ευρώ αλλά σίγουρα απέχουν από τα 7-8 δις που είναι οι κρατικές οφειλές.
Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών προχωρά και μέσα στο επόμενο δίμηνο θα φανούν τα σημάδια της αλλαγής στο τραπεζικό σύστημα. Τράπεζες πλήρως ανακεφαλαιοποιημένες μπορούν να βγουν στις αγορές να δανειστούν και μάλιστα με επιτόκια ιστορικά χαμηλά μετά και τη νέα μείωση από την ΕΚΤ.
Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να υπάρξει ξανά χρηματοδότηση της αγοράς με δάνεια σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.
Οι μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι ξεμπλόκαραν και σταδιακά θα απορροφηθούν 20.000 εργαζόμενοι. Με το ΕΣΠΑ γίνονται σοβαρές προσπάθειες να δοθεί κοινοτικό χρήμα.
Η κυβέρνηση δείχνει να σταθεροποιεί την οικονομία ενώ εμφανίζεται αποφασισμένη να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που δεν έγιναν εδώ και δεκαετίες. Κάποιοι δεν το πίστευαν ότι ο Σαμαράς θα πιάσει γερά το τιμόνι του πλοίου που είχε προσκρούσει ήδη στο παγόβουνο και ήταν έτοιμο να βουλιάξει.
Όσο για τους «καρχαρίες» που παραμονεύουν να κατασπαράξουν τους ναυαγούς Έλληνες, φαίνεται ότι έχουν πάει σε άλλες θάλασσες και με κάποιες κινήσεις μπορεί να εξαφανιστούν εντελώς.
«Ένα βήμα τη φορά» γράφαμε σε προηγούμενη ανάρτηση και το πιστεύουμε. Όπως πιστεύουμε ότι και φέτος ο σταυρός του μαρτυρίου είναι ακόμη βαρύς κι ασήκωτος. Όμως, κάπου εκεί μακριά σα να αχνοφέγγει το φως της ανάστασης. Ένα κεράκι είναι που μπορεί να το σβήσει ο άνεμος, μπορεί και όχι. Τουλάχιστον υπάρχει. Θα φτάσουμε τον Σεπτέμβριο εκεί, θα γίνει κάτι και θα φτάσουμε του χρόνου. Όμως, τουλάχιστον πατάμε σε πιο γερά πόδια και σιγά – σιγά ο σταυρός θα ζυγίζει ελαφρύτερα.
Ποτέ δεν είναι αργά, λοιπόν, να πιστέψουμε ένα νομοτελειακό φαινόμενο. Μετά από κάθε Σταύρωση έρχεται η Ανάσταση. Μπορεί να αργεί λίγο αλλά σίγουρα έρχεται. Πίστη χρειάζεται, αγώνας, θυσίες.
Antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου