Δεν ισχυρίζομαι άρα μετά βεβαιότητας πως υπάρχει κάτι άνομο, παράνομο ή έστω αυθαίρετο στον τρόπο που έχουν αυτές διαμοιρασθεί και στα εύλογα ανταλλάγματα που θα έπρεπε (κατά τη γνώμη μου πάντα) να εισπράττει το κράτος από τις άδειες νομής και εκμετάλλευσης αυτής της άυλης κρατικής περιουσίας προς όφελος ιδιωτών επιχειρηματιών και εμπορικών επιχειρήσεων.
Εκείνο που λέω (εντελώς λογικά και αφελώς καλόπιστα) είναι, πως ήρθε η ώρα να αφήσουμε πίσω μας όλα τα «δεδομένα», τα «ειωθότα», τις «εξυπηρετήσεις», τους ανομολόγητους «φόβους», τους φανερούς ή κρυφούς «εκβιασμούς» και τις επονείδιστες «δουλείες» και «διαπλοκές» του πολιτικού συστήματος με τους ισχυρούς – ανίσχυρους μιντιάρχες – εργολάβους.
Ήρθε η ώρα μετά την δημόσια ραδιοτηλεόραση και την αναδιοργάνωσή της, να ασχοληθούμε ως κυβέρνηση, ως Πολιτεία και ως κοινωνία με τις συχνότητες ραδιοφωνίας και τηλεόρασης, τον τρόπο διανομής και νομής τους, τον τρόπο αδειοδότησης με εντελώς καινούριο νομοθετικό και οικονομικό πλαίσιο των επιχειρήσεων ενημέρωσης και ψυχαγωγίας που θα επιθυμούσαν να τις χρησιμοποιούν στο μέλλον, καθώς και με το κανονιστικό πλαίσιο που θα πρέπει να διέπει μια τέτοια χρήση.
Οι συχνότητες αυτές αποτελούν περιουσία του ελληνικού λαού και άρα θα έπρεπε το κράτος να φροντίσει να αποκομίσει τις δυνατόν υψηλότερες αντιπαροχές για την χρήση τους από ιδιώτες επιχειρηματίες. Αυτό ισχύει, τόσο όσον αφορά το υλικό μέρος, όσο και το γενικότερο κοινωνικό μέρος ενός τρόπον τινά «ενοικίου» που θα έπρεπε κανονικά αυτοί να πληρώνουν. Κι αυτό, δεδομένου πως η επιχειρήσεις αυτού του είδους (ΜΜΕ) θα πρέπει εκτός του χρηματικού ανταλλάγματος για την χρήση ενός ισχυρότατου δημόσιου μέσου όπως οι ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες, να εκπληρώνουν επίσης και εύλογες απαιτήσεις εκ μέρους της κοινωνίας ως προς την τήρηση ενός είδους κοινωνικού συμβολαίου που να αφορά την ποιότητα και το είδος της χρήσης που θα επιχειρήσουν, αποδεχόμενες εκ των προτέρων τον κοινωνικό έλεγχο από ανεξάρτητη αρχή που θα έχει και την αρμοδιότητα να επιβάλλει τις αντίστοιχες κυρώσεις σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, κυρώσεις που να μπορούν να φθάνουν έως και την ανάκληση της αδείας λειτουργίας.
Οι μεγαλύτεροι «όμιλοι» που δραστηριοποιούνται τούτη την ώρα με τα αντίστοιχα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά κανάλια σε πανελλήνια κλίμακα, είναι υπερχρεωμένοι και άλλοι έχουν ήδη κλείσει, διακρατώντας όμως το δημόσιο αγαθό που λέγεται συχνότητα και θεωρώντας το (κακώς κατά την γνώμη μου) ίδιον περιουσιακό στοιχείο. Η ισχύς που τους προσδίδει η κατοχή μιας πανελλήνιας εμβέλειας τηλεοπτικής συχνότητας, καθιστά πολλούς από αυτούς τους καναλάρχες – εργολάβους «δύσκολους» αντίπαλους σε θεωρητικό επίπεδο. Από την άλλη, τα χρέη και οι δυσοίωνες προοπτικές του μέλλοντος, τους αποδυναμώνουν μπροστά σε κάποιον που είναι αποφασισμένος να ξεκαθαρίσει την «κόπρο του Αυγεία» στις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες και τους προσωρινούς «νομείς» τους, που προσομοιάζουν με κοινούς «καταληψίες» τύπου «Βίλλα Αμαλία». Μονάχα που στην συγκεκριμένη περίπτωση, το διακύβευμα για την κοινωνία και την κυβέρνηση είναι πολλαπλασίως ισχυρότερο και κρισιμότερο.
Μόλις λυθούν οι λεπτομέρειες και τα τεχνικά ζητήματα της αναμόρφωσης και αναδιοργάνωσης της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, φρονώ πως το επόμενο βήμα για την (δικομματική πλέον) κυβέρνηση είναι η «διευθέτηση» με παρόμοιο κάθετο και αποφασιστικό τρόπο του χρονίζοντος ζητήματος των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών συχνοτήτων. Μια τέτοια κίνηση, θα ολοκληρώσει την μεταρρυθμιστική παρέμβαση συνολικά στον τομέα του ηλεκτρονικού τύπου και θα ανοίξει τον δρόμο για επιπλέον μεταρρυθμίσεις και διευθετήσεις σε ένα σωρό χρονίζοντα θέματα σε άλλους τομείς του δημόσιου ή του ιδιωτικού τομέα, δικαιώνοντας κατά κάποιον τρόπο και τους χειρισμούς στο θέμα της ΕΡΤ που (κακώς κατ’ εμέ) φάνηκαν να ξενίζουν ακόμη και κάποιους εντός της ΝΔ.
Akenaton
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου