Put the -ντοματ- down!

γραφει ο αρισταρχος

“Put the –κοτ- down”. Θυμάστε; Τώρα κάπου θα επεκταθεί και θα γίνει “… and don’t touch the –ντομάτ και πέπερ-! ” ..
Ξερίζωμα και άρπαγμα απ’ την ταράτσα τις ντοματιές που τόλμησε ο παράνομος να καλλιεργήσει και βασανιστήρια να πει που κρύβει τον… παραγωγικό σπόρο. Κι αν σας φαίνεται υπερβολή θυμηθείτε πως στην Αμερική έγινε νόμος του κράτους (S-510), η Αστυνομία τροφίμων. Κοινώς, απαγορεύεται να καλλιεργεί κάποιος στο σπίτι του ή στο αγροτεμάχιό του λαχανικά.  Και ότι γίνεται στην Αμερική, όπως ξέρετε, ταξιδεύει πολύ γρήγορα και εδώθε. Τώρα θα μου πείτε “Καλά, εδώ είναι Ελλάδα. Τέτοια δεν γίνονται εδώ. Τι δηλαδή, θα πεις στον κυρ-Μήτσο και την κυρά-Στυλιανή που μεγάλωσαν και γέρασαν με τα λαχανικά τους “απαγορεύεται το σπείρειν και δώσε τον σπόρο του μπαμπά σου γιατί κινδυνεύεις από τις τοξίνες της… ντομάτας;” Σας φαίνεται τραβηγμένο;

Βλέπω το Oblivion με τον Τομ Κρουζ, και εκεί στο γκρίζο και άσπρο/μαύρο τοπίο  κάνει στην τυπική και αυστηρά αφοσιωμένη στους κανονισμούς αγαπημένη του δώρο ένα γλαστράκι με λουλούδια, χτυπητή αντίθεση χρώματος σε γκρίζο φόντο. Ωραίο, αλλά αυτή το πετάει στο άπειρο με την ατάκα πως δεν γνωρίζει τι τοξίνες κρύβονται στο φυτό και ίσως βλάψουν την υγεία της, σύμφωνα πάντα με τους κανονισμούς. Και επειδή τίποτα δεν πετάγεται τυχαία κάπου, εκεί γίνεται και η στόχευση. “Θα τρώτε ότι σας δίνουμε εμείς. Θα παίρνετε τα φάρμακα που θα σας πουλάμε εμείς. Όλα τα άλλα είναι εκτός νόμου.” Έτσι θα μπορέσουν να χαλιναγωγηθούν τα 7.5 δις του κόσμου της γης και το ποιόν του ευ ή κακώς ζειν τους!

Μπροστά σε μια τέτοια προοπτική, για τι είδους κοινωνία θα μιλάμε; Ήδη κατακλύσθηκε ο αγροτόκοσμος με μεταλλαγμένους σπόρους απ’ αυτούς που δεν αναπαράγονται. Αν δηλαδή θελήσουν κάποια στιγμή θα σταματούν την παραγωγή και εσύ δεν θα… τρως! Ή το πιο πιθανό, γενετήσια μετατροπή ώστε με την διατροφική αλυσίδα να περάσει στον κόσμο, ένας Θεός ξέρει τι. Από βλακοτοξίνες μέχρι και ασθένειες. Όλα κατ’ επιλογή!

Τα διαβάζεις και χαμογελάς βλέποντας πως έρχονται να επαληθευτούν όσα συνομωσιολογικά μάθαινες κατά καιρούς. Ακόμα και ο Πατροκοσμάς που έλεγε πως θα υπάρχουν τρόφιμα, αλλά δεν θα μπορούμε να τα πάρουμε. Το ερμηνεύαμε σαν αδυναμία λόγω έλλειψης χρημάτων. Σκέφτηκε κανένας μήπως τελικά ήταν για τα υπερ-μεταλλαγμένα που θα αναρτώνται από τις δυό τρεις διατροφικές εταιρείες  –τύπου Μονσάντο- που σε συνδυασμό με την απαγόρευση καλλιέργειας θα φέρουν στον πληθυσμό την απόλυτη εξάρτηση από ανθρώπους που κινούν τα νήματα αυτών των εταιρειών.Oι νέοι Θεοί!

Χαρακτηριστική η ομο!λογία σε κάποιο ντοκιμαντέρ για την Χιλή “δουλεύω με μισθό  πείνας στα πρώην χωράφια μου, κάθομαι με ενοίκιο στο πρώην σπίτι μου και τρώω ότι μου δίνουν” Χαμογελάτε; Αυτά δεν γίνονται εδώ; Εδώ κυβερνάει το ΠΑΣΟΚ από το 2009 ξεκινώντας με 43.92% και φτάνοντας στο…  θα μπει στην βουλή; Αλλά όμως ποτέ έξω από τις αποφάσεις, ποτέ έξω από την διακυβέρνηση. Είτε έτσι, είτε αλλιώς. Τυχαίο;

Ξέρω, ξέρω! Μας έκαναν να νιώσουμε υπεύθυνοι για την κατάσταση με την οικονομία και τα παράγωγά της  και να φορτωθούμε όλη την ζημιά εμείς. Κι εγώ σκάω γιατί δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί να φταίει το παιδί για την στραβομάρα του και όχι ο καθ’ ολοκληρίαν υπεύθυνος για την αγωγή του, ο πατέρας. Τότε τι στο διάτανο έπαιρναν στα χέρια τους τις τύχες μας. Τελείως ανεύθυνα;

Τελικά φαίνεται να είναι αλήθεια πως οι καναπέδες πωλούνται διαποτισμένοι με αποχαυνωτικό υγρό. Τους βλέπουμε στο γυαλί, στο κάθε γυαλί, να ανακατεύουν τις λέξεις ανάλογα με τις ικανότητές του ο καθένας αλλά με την ίδια θεατρινίστικη κατάληξη και τεντωμένο δείκτη “Εσείς φταίτε”. Μέχρι να το χωνέψουμε σε πιο “προχώ” κατάσταση πως “Όλοι μαζί τα φάγατε”

Προσωπικά εντοπίζω τις ευθύνες του λαού στην πολιτική του εκλογή που λόγω δημοκρατίας επηρεάζει όλους μας. Στην αέναη προσπάθεια από τον πιο εύπορο μέχρι και τον τελευταίο φουκαρά για φοροδιαφυγή. Την αήθη συμπεριφορά εργοδοτών προς τους εργαζόμενους, σαν ζώα. Και στην απάνθρωπη συμπεριφορά μας στον διπλανό. ¨Όλα αποτέλεσμα της κακιάς παιδείας από το σπίτι μέχρι τα θρανία. Ποιος ελέγχεται, ποιος τιμωρείται; Οι πάντες ανεύθυνοι και δεν πληρώνει κανείς. Γονείς και παιδαγωγοί.

Έτσι πρέπει να είναι η πολιτική. ΕΥΘΥΝΗ. Πατρική ευθύνη, για το σύνολο του λαού που εκλέγει τον πολιτικό και όχι μόνο για δεξιώσεις και αλόγιστη διακυβέρνηση. Η αποτυχία δεν συγχωρείται. Θεωρείται έγκλημα κατά του λαού και τιμωρείται.

Εδώ; Ψάχνουμε ακόμη την λίστα Λαγκάρντ. Δεν σας μοιάζει σαν το παιχνιδάκι που κρεμάμε για  να παίζουν τα μικρά γατάκια; Στο συγκεκριμένο βέβαια ρόλο το πόπολο.

Προς το παρόν παρακολουθούμε τις παραστάσεις στο σανίδι με πολύ ενδιαφέρον. Θα παίξει η ΕΡΤ δεν θα ξαναπαίξει. Δύσκολα ερωτήματα. Τάχει αυτά η αποχαύνωση.
αἰέν ἀριστεύειν