Όσοι εργάζονται μπροστά σε οθόνες, όπως είναι του ηλεκτρονικού υπολογιστή, δικαιούνται μεν έως 15 λεπτά διάλειμμα ανά δίωρο, αλλά..η χορήγησή του θα γίνεται μετά από διαβουλεύσεις μεταξύ της εργοδοσίας και των εργαζομένων, αποφάσισε το Εργατικό Τμήμα του Αρείου Πάγου!
Καταρχάς, οι αρεοπαγίτες κάνουν αναφορά στην Ευρωπαϊκή οδηγία 90/270/ΕΟΚ η οποία αναφέρει ότι οι εργοδότες πρέπει να σχεδιάζουν κατά τέτοιο τρόπο τη δραστηριότητα των εργαζομένων τους, έτσι ώστε όσοι απασχολούνται σε καθημερινή βάση μπροστά από οθόνες οπτικής απεικόνισης ή πρέπει να διακόπτουν την εργασία τους περιοδικά με διάλειμμα ή να αλλάζουν επαγγελματική δραστηριότητα (π.χ. να απασχολούνται σε άλλες εργασίες που δεν θα χρησιμοποιούν οθόνες).
Σε περίπτωση κατά την οποία οι εργαζόμενοι που απασχολούνται μπροστά από οθόνες οπτικής απεικόνισης δεν μπορούν να εναλλάσσονται σε άλλες μορφές εργασίας (εκτός οθόνης), τότε πρέπει να τους χορηγείται διάλειμμα έως 15 λεπτά ανά δίωρο, χωρίς όμως να μπορούν να λαμβάνουν το χρόνο των διαλειμμάτων συσωρευτικά.
Η επίμαχη αυτή Ευρωπαϊκή οδηγία στη συνέχεια επικυρώθηκε από την Ελλάδα με το Προεδρικό Διάταγμα 398/1994 που αφορά τις ελάχιστες προδιαγραφές ασφαλείας και υγείας κατά την εργασία με οθόνες οπτικής απεικόνισης.
Οι αρεοπαγίτες ερμηνεύοντας την ισχύουσα νομοθεσία, έκριναν ότι η χορήγηση του επίμαχου διαλείμματος «υλοποιείται μετά από διαβουλεύσεις μεταξύ της εργοδοσίας και των εργαζομένων, δεδομένου ότι η οδηγία 90/270/ΕΟΚ δεν περιέχει διατάξεις δεκτικής άμεσης εφαρμογής, παρέχει μόνο γενικές κατευθύνσεις προς τα κράτη-μέλη, υποχρεούμενα να συμμορφωθούν και να εξειδικεύσουν το περιεχόμενο της».
Στο πλαίσιο αυτό, συνεχίζει η αρεοπαγιτική απόφαση ακολούθησε το ΠΔ 398/1994 που περιέχει κατευθυντήριες οδηγίες εφαρμογής της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας, αφήνοντας σχετική ελευθερία για τον τρόπο επιλογής της συμμόρφωσης (διάλειμμα ή αλλαγή δραστηριότητας), το χρόνο του διαλείμματος, καθώς προβλέπεται μόνο ο ανώτερος χρόνος του και όχι ο ελάχιστος, κ.λπ.
Συγκεκριμένα, στον Άρειο Πάγο είχε προσφύγει εκδότης εισιτηρίων του ΚΤΕΛ Μαγνησίας ο οποίος εργαζόταν με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου και ο οποίος χρησιμοποιούσε ηλεκτρονικό υπολογιστή από το 1990.
Από τα δικαστήρια ζητούσε με βάση το επίμαχο ΠΔ 398/1994 και την διαιτητική απόφαση 9/1997 η οποία καθορίζει τις τους όρους αμοιβής και εργασίας των απασχολουμένων στα ΚΤΕΛ, να του καταβληθεί:
1) αποζημίωση για τις ώρες των διαλειμμάτων που δεν έλαβε, παρά τη νομοθετική πρόβλεψη, σε συνδυασμό με τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού του εργοδότη (ΚΤΕΛ) και
2) χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη.
Το Ανώτατο Δικαστήριο (απόφαση 85/2013) απέρριψε την αίτηση αναίρεσης του εργαζόμενου, καθώς στην επίμαχη διαιτητική απόφαση δεν αναφέρεται εάν έχει γίνει αποδοχή της υποχρέωσης του ΚΤΕΛ για τη χορήγηση του διαλείμματος, κάτι που αποτελεί προϋπόθεση για τη χορήγησή του.
To-gamato
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου