χύνουμε την καρδάρα με το γάλα; Γιατί όταν πάει κάτι να γίνει σωστά μας τρώνε οι έριδες, οι γκρίνιες, οι αντιπαραθέσεις άνευ ουσίας ή θυμόμαστε ακόμη και πώς αντιμάχονταν το Αγγλικό με το Γαλλικό κόμμα μετά την Επανάσταση του 1821;
Γιατί σε μια χώρα που κινείται τα τελευταία χρόνια στην κόψη του ξυραφιού πρέπει να λειτουργούμε με εμφυλιοπολεμικούς ρυθμούς;
Γιατί μια κυβέρνηση που εκλέγεται από τον ελληνικό λαό δεν εξαντλεί σχεδόν ποτέ την τετραετία που λέει το Σύνταγμα; Γιατί με το που ορκίζεται η εκάστοτε κυβέρνηση αρχίζουν τα σενάρια για πρόωρες εκλογές; Και γιατί όλοι εμείς οι ψηφοφόροι, μόλις βγαίνουμε από το παραβάν της εκλογικής διαδικασίας βλαστημάμε την ώρα και τη στιγμή που ψηφίσαμε το συγκεκριμένο κόμμα κι όχι κάποιο άλλο;
Επιτέλους, πότε θα πάψουμε να λειτουργούμε ως υπονομευτές της ίδιας της πατρίδας που όλοι αγαπούμε; Ειδικά το πολιτικό προσωπικό αυτής της χώρας μήπως θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικό όταν η υπέρτατη ιδεολογία είναι η σωτηρίας της Ελλάδας, που είπε κάπου και ο Αντώνης Σαμαράς;
Και τα λέω όλα αυτά διότι τις τελευταίες δυο ημέρες βαλθήκαμε να ξαναπέσουμε στα… ναρκωτικά. Να γυρίσουμε ένα χρόνο πίσω που όλα ήταν στον αέρα, μαζί και η οικονομία. Την ίδια στιγμή που η τρόικα έρχεται για έναν ακόμη… πάρτι, την ώρα που τα προβλήματα στην οικονομία και τη δημόσια διοίκηση παραμένουν μεγάλα και άλυτα, οι πολιτικοί αποφάσισαν να «φαγωθούν» μεταξύ τους ή σε άλλες περιπτώσεις να υπονομεύουν συστηματικά κάθε καλή προσπάθεια που γίνεται.
Τα παραδείγματα πολλά και δείχνουν την παθογένεια του συστήματος.
Τρεις ημέρες μετά την ορκωμοσία μας ιστορικής κυβέρνησης απ’ όλες τις απόψεις, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αποφάσισαν να λύσουν τα ζωνάρια λες και είναι κουτσαβάκια μιας άλλης εποχής που πρέπει να λύσουν και τις διαφορές τους. Ασχέτως αν ο κόσμος ανησυχεί για το μέλλον τους, κάποιοι αποφάσισαν να επαναφέρουν το… ένδοξο παρελθόν στο σήμερα. Αρκούσε μια φράση του Βορίδη για να θιγούν οι Παπανδρεϊκοί που έχουν εικόνισμα τον αρχηγό τους. Κι εδώ και δύο μέρες δεν ακούμε τίποτε άλλο παρά αλληλοκατηγορίες, ύβρεις και ακραίες συμπεριφορές που απειλούν να τινάξουν στον αέρα τη δικομματική κυβέρνηση.
Εκεί που είπαμε δόξα το Θεό, να ’σου πάλι το Βοήθα Παναγιά. Πάνω που λέγαμε ότι ξεφύγαμε τον κίνδυνο των πρόωρων εκλογών, τώρα αρχίσαμε να σκεφτόμαστε μήπως μας κάνουν καμιά εκλογική έκπληξη οι δύο εταίροι που μόλις πριν λίγες ημέρες κάθισαν μόνοι τους στο τραπέζι της συναίνεσης για χάρη της χώρας. Επιτέλους, αν είναι να γίνει ξεκαθάρισμα λογαριασμών τώρα, μετά από 30-40 χρόνια, ας μας το πουν να βγάλουμε τις… παλάσκες.
Από την άλλη, κάποιοι ασχολούνται με το πόσες φορές είπε ο Σαμαράς τη φράση «Νέα Ελλάδα» κι αν αυτό συνιστά αλλαγή ονόματος στη Νέα Δημοκρατία. Μα κύριοι επικριτές, το αυτονόητο είπε. Μια νέα Ελλάδα πρέπει να κτιστεί, αμφιβάλλει κανείς γι’ αυτό; Θα τρωγόμαστε μεταξύ μας σαν εικονολάτρες και εικονομάχοι;
Και καλά τα δύο μεγάλα κόμματα, έχουν να λύσουν διαφορές ετών. Εκείνα τα αριστερά κόμματα, είναι εικόνα αυτή που παρουσιάζουν;
Ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που ευαγγελίζεται την αλλαγή στην Ελλάδα, εκτός του ότι σκοτώνεται για τις συνιστώσες του, υπονομεύει ανοικτά τη χώρα. Τέτοιες ύβρεις κατά του πρωθυπουργού και τέτοια απαξίωση της Ελλάδας στο εξωτερικό είχαμε χρόνια να δούμε. Κάθε ανακοίνωση της Κουμουνδούρου, που αναμεταδίδεται και στο εξωτερικό, περιέχει λέξεις όπως χούντα, αντιδημοκρατικές διαδικασίες, φασίστες, ακροδεξιά, ο πρωθυπουργός του μαύρου, πολιτικά φρικιά κ.λπ. Θα νομίζουν οι ξένοι ότι ο Σαμαράς είναι ο… Ασαντ, η Ελλάδα ότι είναι η Συρία και ο λαός βρίσκεται σε εμφύλιο πόλεμο.
«Κουλάρετε» σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ, άμα το θέλει ο λαός θα γίνετε κυβέρνηση στην ώρα σας. Μέχρι τότε μην ποντάρετε στην καταστροφή της χώρας και στην καμένη γη. Αν η Ελλάδα καταστραφεί θα είστε απλά διαχειριστές μιας καθημαγμένης χώρας, διόλου τιμητικός τίτλος.
Στη δε ΔΗΜΑΡ, αφού έκαναν τη γκάφα του αιώνα που έφυγαν από την κυβέρνηση, τώρα ασχολούνται με το αν ο κολοσσός της πολιτικής, Νίκος Μπίστης, φεύγει ή δε φεύγει. Ή αν είναι επωφελής μια συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Πάτε καλά κύριοι της… ευρωπαϊκής αριστεράς; Εδώ ο κόσμος χάνεται, βαρκούλες αρμενίζουν.
Ας σοβαρευτούν, λοιπόν, όλοι (κι εμείς μαζί) πριν να είναι αργά. Η τρόικα είναι εδώ, η οικονομία δεν πάει πρίμα και τα όσα καλά γίνονται στη χώρα δε συνιστούν σε καμιά περίπτωση ακόμη success story.
Χρειάζεται ταπεινότητα απ’ όλους και σκληρή δουλειά.
Α.Ψ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου