σεx, ξέρω πως σου αρέσει αλλά υπόσχομαι πως θα αλλάξω..
τροπάριο από το επόμενο. Λοιπόν, εγώ κάποτε, πριν κερδίσω το Τζόκερ και τα παρατήσω όλα, σπούδαζα. Το πρώτο από τα 43 μεταπτυχιακά μου ήταν στην Κοινωνιολογία.
University of Birmingham. Αν μου ζητούσες να σου πω τι μου έμεινε από εκείνο το πρόγραμμα θα σου έλεγα η παραμονή μου, για έναν επιπλέον χρόνο, στο πιο υπέροχο περιβάλλον που θα μπορούσε να με φιλοξενεί. Λίμνες, πράσινο, κάστρα, Tesco, ομίχλη, μάγισσες. Δεν λογάριασα τον Αστέρα της Βουλιαγμένης, που είναι και αυτό υπερτέλειο περιβάλλον, αλλά καλά του έκανα. Αυτοί είναι πιο δήθεν και από εμένα. Μισό! Δεν το κατάλαβες αλλά όταν σου είπα «Μισό!» ήταν για να ετοιμάσω βαλίτσες και να πάρω τρένο για Πιερία.
Συνεχίζω από το βαγόνι 3, της αμαξοστοιχίας 502, θέση 78. Κρατώ ένα πλαστικό μπουκαλάκι με χυμό πορτοκάλι, αν θες να μου μιλήσεις. Πριν με πλησιάσεις γλείψε απαλά τα χείλη σου και σούφρωσέ τα. Tip. Στην αρχή μοιάζω σνομπ. Δεν μιλώ ποτέ πρώτος, εκτός και αν κάνω Cyber (σε συνδέω μέσω Καίρου με τα προηγούμενα). Λοιπόν, στο μάθημα της κοινωνιολογίας εμφανίζεται ένα απόγευμα ο σταρ καθηγητής - ίδιος ο Μικ Τζάγκερ αλλά είχε πιτσιλιές ούρων στα παπούτσια του- και λέει σε άψογα αγγλικά, που ούτε εγώ, ούτε όμως οι πέντε κινέζες συμφοιτήτριές μου καταλάβαμε: « Αν ήσουν νομοθέτης-δικτάτορας, θα επέτρεπες να συμμετέχουν ενήλικα αγόρια και κορίτσια, χωρίς πόδια και χέρια, σε ταινίες πoρvό;»
Κατόπιν ψάχνει με στυλ να βρει την πλησιέστερη καρέκλα, την αρπάζει και κάθεται πάνω της ανάποδα. Όχι , με το κεφάλι ρε Καραμήτρο! Εννοώ, δεν κάθισε με την πλάτη να ακουμπάει την καρέκλα, αλλα με την κοιλιά. Ήταν η μόνη φορά που ακόμα και οι κινεζούλες δεν γέλασαν, με τον γνωστό σε όλους μας τρόπο. Επειδή δεν μου αρέσει να αφήνω πολλά στην φαντασία, εννοώ τον τρόπο που χαζογελάμε σε κάποιον ξένο για να του δείξουμε ότι και καλά καταλάβαμε. Ξένος: Συλλαμβάνεσαι διότι δεν έχεις TV License. Zoetic: χαχαχα! Τι χαχα, ρε βόδι; Πίσω στην ερώτηση του επιφανούς κοινωνιολόγου. «Εμένα ρωτάτε», του λέω με αρβανίτικη προφορά.
« Ναι, ρε Zoetic. Μπαινείς στο γραφείο μου και με πιάνεις να παρακολουθώ πoρvό με άτομα που έχουν εμφανείς και πολλές αναπηρίες (όταν έλεγε για αναπηρίες δεν εννοούσε τον ίδιο. Κακώς, κατά τη γνώμη μου). Υπάρχει πρόβλημα; Λες, «πωπω τα καημένα ποιος τα εκμεταλλεύεται;» Έχουν ή όχι το δικαίωμα και την ελευθερία να το κάνουν, να εκφραστούν και έτσι αν το θέλουν; Εγώ, που θα απολάμβανα το θέαμα είναι νοσηρός ή ένας άνθρωπος που δεν στέκεται στην επιφάνεια και αντιλαμβάνεται την ηδονή βαθύτερα;»
«Μα τον Βούδα, πάμε να φύγουμε από εδώ», φωνάζει μια από τις κινέζες, κόρη κάποιου τύπου που είχε ανοικοδομήσει την μισή Σαγκάη. Κατόπιν λιποθυμάει. Το ίδιο και οι υπόλοιπες τέσσερις που την ακολουθούσαν σαν στρατιωτάκια. Πρώτη φορά έβλεπα ντόμινο από λιπόθυμες κινέζες. « Ma, are these things you ask, ρε γίγαντα?», του μουρμουρίζω αγανακτισμένος. «Hahaha! » ήταν η σειρά του να γελάσει αμήχανα. « Should I give them, the life kiss or am a pervant?» συνέχισε το βιολί του. Μην σας τα πολυλογώ ο τύπος ήταν περιπτωσάρα.
Από το συμβάν εκείνο και δώθε, όπου βρεθώ και όπου σταθώ, μετά τα προκαταρκτικά «Χαίρω πολύ. Είμαι ορφανός αλλά πάρα πολύ χαρισματικός. Έχω κάνει έξι εκτρώσεις,...μπλα μπλα, κάνω και διδακτορικό, θες να κάνουμε σεx στις τουαλέτες;», καταλήγω σε αυτή την ερώτηση περί ηθικού πoρvό. Όλες και όλοι μου απαντούν πως «ασφαλώς και δεν είναι παράνομο να παίζουν σε πoρvό άνθρωποι με αναπηρίες. Ακόμα και εσύ θα μπορούσες, ρε Zoetic». Στο τέλος της βραδιάς, όμως, καμία δεν μου κάθεται και νομίζω πως έχω εντοπίσει τον λόγο!
lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου