Τιμές στα ουράνια, πολίτες στα τάρταρα: Βερολίνο και Αθήνα

Σήμερα το πρωί θα ξυπνήσω στο κέντρο του Βερολίνου και θα επισκεφθώ το σούπερ-μάρκετ της περιοχής μου για να αγοράσω βασικά ήδη διατροφής..
Θα επιλέξω το «πολυτελέστερο» και «αρχοντικώτερο» της γειτονιάς, το Rewe, και όχι τα «υποδεέστερα» Aldi ή Lidl.
Θα αγοράσω δύο κουτιά του ενός λίτρου φρεσκότατο γάλα υψηλής ποιότητος, 0,55 λεπτά το λίτρο, μισό κιλό στραγγιστό γιαούρτι/Quark τοπικού παραγωγού, 0,69 Ευρώ τα 500 γραμμ., μισό κιλό γιαούρτι μάρκας, όχι του σούπερ μάρκετ- 0,79 λεπτά τα 500 γραμμ. Ένα πακέτο τυρί τύπου φιλαδέλφεια με 0% λιπαρά – 1,09 Ευρώ. Οκτώ ρολά χαρτιά υγιείας από τα μεγάλα, των διακοσίων διπλών φύλλων – 1,95 Ευρώ. Μισό κιλό φιλέτο κοτόπουλο, δύο ωραιότατα μεγάλα φιλέτα, 2,45 Ευρώ. Πράσινο υγρό για τα πιάτα, 0,65 λεπτά. Δυό κονσέρβες κονκασέ, 0,35 λεπτά η μία. Φεύγοντας, θα θυμηθώ να πάρω ένα μπουκάλι του 1,5 λίτρου αναψυκτικό τύπου κόκα-κόλα χωρίς ζάχαρη, 0,39 λεπτά/1,5 λίτρο συν το μπουκάλι που πρέπει να επιστρέψεις 0,25 λεπτά. Περίπου έτσι πάει και για τα υπόλοιπα ήδη, πλην λαχανικών που είναι λίγο πιο ακριβά. Μόλις πάω τα ψώνια σπίτι θα γευματίσω στο εξαίρετο εστιατόριο του Τούρκου στην Rosenthaler Platz, πεντακάθαρο με σταθερή και υψηλή ποιότητα. Ποτέ δεν καταφέρνω να τελειώσω αυτήν την πιατέλα, πάντα σταματάω κάπου στη μέση: μισό (sic) κοτόπουλο στη σούβλα, ένα βουνό βουτυρωμένο ρύζι με σάλτσα από κοκκινιστό και άλλο ένα βουνό σαλάτα, ντομάτα και τα ρέστα – όλο αυτό μαζί, 4,90 Ευρώ, σε πορσελάνινο πιάτο με μεταλλικά μαχαιροπήρουνα, όχι φαστ-φουντόπιατα και αηδίες.
Υποπτεύομαι ότι ο Έλληνας αναγνώστης καταλαμβάνεται από σκοτοδίνη συγκρίνοντας αυτές τις τιμές με τις αντίστοιχες της πατρίδας του.
Ο μέσος μισθός στην Γερμανία είναι 2234 Ευρώ καθαρά και 3695 Ευρώ μεικτά. Αντίστοιχα, στην Ελλάδα διαμορφώνονται στα 898 Ευρώ καθαρά και 1124 Ευρώ μεικτά. Μολαταύτα, είδατε παραδειγματικά το πώς διαμορφώνονται οι τιμές στην Γερμανία και δυστυχώς γνωρίζετε πολύ, πολύ καλά πώς διαμορφώνονται οι τιμές στην Ελλάδα*. Να σημειώσουμε ότι εδώ δεν πρόκειται για μια περίπτωση «κέρδους από την κρίση»: και οι μισθοί και οι τιμές στην Γερμανία δεν κυμαίνονταν σε πολύ διαφορετικά επίπεδα προ κρίσης.
Τον Φεβρουάριο του 2013 γράφαμε για την «ατιμία των τιμών», και παρά τις όποιες κατ’ ανάγκην μικρο-πτώσεις οι τιμές στην Ελλάδα εξακολουθούν μετά από μήνες κρίσης να είναι παντελώς, σκανδαλωδώς και εξοργιστικά αναντίστοιχες με την αγοραστική δύναμη του πολίτη, και δη του πολίτη εν κρίσει, με το δίσημον της φράσης.
Χρειάζεται έναν ειδικό τύπο αφέλειας για να θεωρήσει κανείς ότι αυτό το πρόβλημα δεν είναι αμιγώς πολιτικό. Και για να φέρω ένα παράδειγμα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία το καρτέλ των πετρελαίων κοστίζει στο Ελληνικό Δημόσιο τουλάχιστον 1 δισεκατομμύριο Ευρώ. Μόνο των καυσίμων, έ! Όσον αφορά στις τιμές των σούπερ-μάρκετ, πρόκειται για ένα σύμπλεγμα αρκετών διαφορετικών και παράλληλων καρτέλ, από τα εργοστάσια μέχρι τα ίδια τα σούπερ-μάρκετ και τις «συμφωνίες» για τις τιμές λιανικής. Καρτέλ, καρτέλ, καρτέλ, και θεωρητικό επίχρισμα της μη-παρέμβασης από την «αόρατο χείρα» του φιλελευθερισμού (της «μόνης πραγματικής Δεξιάς», σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του Antinews που μου προκάλεσε έναν σημαντικό αριθμό εν σειρά εγκεφαλικών επεισοδίων).
Οι πολιτικοί θα αποφασίσουν αν θα αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά αυτό το πρόβλημα ή όχι, αν θα το θέσουν ψηλά στην ιεράρχηση προτεραιοτήτων τους ή όχι. Και οι πολίτες θα αποφασίσουν αν θα τιμωρήσουν ή αν θα επιβραβεύσουν πολιτικούς που κατά τεκμήριο αγνοούν βασικές βιωτικές τους ανάγκες.

Σωτήρης Μητραλέξης