Του Κώστα Ροδινού
Η Ελλάδα αναλαμβάνει την Προεδρία της Ε. Ε., για το επόμενο εξάμηνο,
ενώ στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου κυοφορούνται εξελίξεις και
διαμορφώνονται νέοι συσχετισμοί,..
που ενδεχομένως θα καθορίσουν την στρατηγική σημασία της περιοχής για δεκαετίες.
-Η Τουρκία του Ερντογάν κερδίζει καθημερινά πόντους…αναξιοπιστίας. Πότε επενδύοντας σε αμυντικές συμφωνίες με την Κίνα, πότε ζητώντας από τον Πούτιν να «σώσει» την Τουρκία από την Ε. Ε. πότε παρεμβαίνοντας στα εσωτερικά της Αιγύπτου, πότε αρνούμενη την ….ύπαρξη μιας χώρας μέλους του ΟΗΕ και της Ε.Ε. , πότε ανοίγοντας τις αγκαλιές στο Ιράν και πότε παριστάνοντας τον «μάγκα» στο Ισραήλ και το Ιράκ. Το περίφημο «Δόγμα Νταβούτογλου», περί μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες, αποδείχθηκε μια τεράστια πομφόλυγα. Η Τουρκία μετατρέπεται και πάλι στο προβληματικό παιδί της περιοχής και δεν είναι η πρώτη φορά. Ειρήσθω εν παρόδω και το «οικονομικό θαύμα» του Ερντογάν αρχίζει να ξεθωριάζει. Επιπλέον, λόγω και των εμμονών του Τούρκου πρωθυπουργού με την προώθηση της ισλαμικής του ατζέντας, το υπόδειγμα της Τουρκίας, ως μοντέλου μετριοπαθούς ισλαμικής δημοκρατίας χάνει τη γοητεία του. Και τους…θαυμαστές του.
-Στην Κύπρο, και λόγω του μνημονίου, ενισχύονται οι πιέσεις για την υιοθέτηση μιας κάποιας λύσης η οποία πιθανότατα θα είναι κατά τα πρότυπα του σχεδίου Ανάν, που ουσιαστικά θα καθιστά την μαρτυρική Μεγαλόννησο «όμηρο» της Τουρκίας.
-Η Ελλάδα αναλαμβάνει την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία κορυφώνονται οι διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ για το διατλαντικό εμπόριο και τις επενδύσεις (TTIP). Μια συμφωνία, που αν επιτευχθεί, θα δώσει νέα ώθηση στις σχέσεις ΗΠΑ – Ευρώπης.
-H προσπάθεια των ΗΠΑ να περιθωριοποιήσουν την Κίνα από τις μεγάλες εμπορικές διαπραγματεύσεις, που διεξάγονται αυτήν την περίοδο, ίσως εξαναγκάσουν τους Κινέζους να αναζητήσουν στρατηγικούς εταίρους στην Ευρώπη και η Ελλάδα, λόγω της παρουσίας της COSCO στον ΟΛΠ, μπορεί να αποτελέσει έναν αξιόπιστο και δοκιμασμένο συνομιλητή.
-Στο Ισραήλ, η επάνοδος του Αβίγκντορ Λίμπερμαν στο Υπουργείο Εξωτερικών πιθανότατα θα ανακόψει τις προσπάθειες επαναπροσέγγισης με την Τουρκία, θα δυσκολέψει τις διαπραγματεύσεις των ΗΠΑ με το Ιράν για την επίτευξη συμφωνίας, ενώ θα δώσει ώθηση στην στρατηγική συνεργασίας με Κύπρο και Ελλάδα για τα ενεργειακά.
-Στην Αίγυπτο, η διάρρηξη των σχέσεων με την Τουρκία (η Άγκυρα χαρακτήρισε ως persona non grata τον πρεσβευτή του Καϊρου, ενώ η Αίγυπτος απέλασε τον Τούρκο πρεσβευτή στην Αιγυπτιακή πρωτεύουσα), ανοίγει το πεδίο για νέες προοπτικές. Πέρασαν οι εποχές που το μακρύ χέρι της Άγκυρας τορπίλιζε τις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα για την οριοθέτηση της ΑΟΖ.
-Στα Σκόπια δεν δίνεται η πολυπόθητη ημερομηνία έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ και αντιρρήσεις αρχίζει πλέον να εγείρει και η Βουλγαρία ενοχλημένη από τον αυξανόμενο αλυτρωτισμό στον οποίο επενδύει το καθεστώς Γκρουέφσκι.
Ποια είναι η ελληνική απάντηση σ’ όλα αυτά;
Η Ελλάδα, δυστυχώς, σε μια κρίσιμη φάση όπου θα μπορούσε να αναλάβει πρωτοβουλίες και να προωθήσει τα συμφέροντά της αναλίσκεται σε ατέρμονες συζητήσεις με τους χαμηλόβαθμους υπάλληλους της τρόϊκας, ενώ σπαταλάει πολύτιμο πολιτικό χρόνο σε άγονες εσωτερικές σκιαμαχίες, τόσο μακριά από τα σημαντικά που συμβαίνουν γύρω μας.
Πολύ φοβούμαι ότι η παρακολουθούμε τα πράγματα μάλλον αμήχανα και φοβισμένα. Δυστυχώς, η Χώρα έχει την ατυχία να την εκπροσωπεί ένας αδαής περί των διεθνών σχέσεων Υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος μάλιστα τον περισσότερο χρόνο του ασχολείται με την προσωπική πολιτική του διάσωση.
Ειλικρινά πιστεύει κανένας ότι όλα αυτά τα ζητήματα, καίρια για τη Χώρα, μπορεί να τα χειριστεί αποτελεσματικά, με το γνωστό μοντέλο εξουσίας και διαχείρισης που μας έχει δείξει όλα αυτά τα χρόνια, ο κ. Βενιζέλος;
Στον κ. Βενιζέλο δόθηκε το Υπουργείο Εξωτερικών ως αποτέλεσμα ενός επώδυνου συμβιβασμού. Ο ίδιος βέβαια το επεδίωξε, προφανώς, για να ενισχύσει το θρυμματισμένο προφίλ του. Όμως, καμιά σκοπιμότητα και κανένας συμβιβασμός δεν μπορεί να τεθεί υπεράνω των εθνικών συμφερόντων της χώρας.
που ενδεχομένως θα καθορίσουν την στρατηγική σημασία της περιοχής για δεκαετίες.
-Η Τουρκία του Ερντογάν κερδίζει καθημερινά πόντους…αναξιοπιστίας. Πότε επενδύοντας σε αμυντικές συμφωνίες με την Κίνα, πότε ζητώντας από τον Πούτιν να «σώσει» την Τουρκία από την Ε. Ε. πότε παρεμβαίνοντας στα εσωτερικά της Αιγύπτου, πότε αρνούμενη την ….ύπαρξη μιας χώρας μέλους του ΟΗΕ και της Ε.Ε. , πότε ανοίγοντας τις αγκαλιές στο Ιράν και πότε παριστάνοντας τον «μάγκα» στο Ισραήλ και το Ιράκ. Το περίφημο «Δόγμα Νταβούτογλου», περί μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες, αποδείχθηκε μια τεράστια πομφόλυγα. Η Τουρκία μετατρέπεται και πάλι στο προβληματικό παιδί της περιοχής και δεν είναι η πρώτη φορά. Ειρήσθω εν παρόδω και το «οικονομικό θαύμα» του Ερντογάν αρχίζει να ξεθωριάζει. Επιπλέον, λόγω και των εμμονών του Τούρκου πρωθυπουργού με την προώθηση της ισλαμικής του ατζέντας, το υπόδειγμα της Τουρκίας, ως μοντέλου μετριοπαθούς ισλαμικής δημοκρατίας χάνει τη γοητεία του. Και τους…θαυμαστές του.
-Στην Κύπρο, και λόγω του μνημονίου, ενισχύονται οι πιέσεις για την υιοθέτηση μιας κάποιας λύσης η οποία πιθανότατα θα είναι κατά τα πρότυπα του σχεδίου Ανάν, που ουσιαστικά θα καθιστά την μαρτυρική Μεγαλόννησο «όμηρο» της Τουρκίας.
-Η Ελλάδα αναλαμβάνει την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία κορυφώνονται οι διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ για το διατλαντικό εμπόριο και τις επενδύσεις (TTIP). Μια συμφωνία, που αν επιτευχθεί, θα δώσει νέα ώθηση στις σχέσεις ΗΠΑ – Ευρώπης.
-H προσπάθεια των ΗΠΑ να περιθωριοποιήσουν την Κίνα από τις μεγάλες εμπορικές διαπραγματεύσεις, που διεξάγονται αυτήν την περίοδο, ίσως εξαναγκάσουν τους Κινέζους να αναζητήσουν στρατηγικούς εταίρους στην Ευρώπη και η Ελλάδα, λόγω της παρουσίας της COSCO στον ΟΛΠ, μπορεί να αποτελέσει έναν αξιόπιστο και δοκιμασμένο συνομιλητή.
-Στο Ισραήλ, η επάνοδος του Αβίγκντορ Λίμπερμαν στο Υπουργείο Εξωτερικών πιθανότατα θα ανακόψει τις προσπάθειες επαναπροσέγγισης με την Τουρκία, θα δυσκολέψει τις διαπραγματεύσεις των ΗΠΑ με το Ιράν για την επίτευξη συμφωνίας, ενώ θα δώσει ώθηση στην στρατηγική συνεργασίας με Κύπρο και Ελλάδα για τα ενεργειακά.
-Στην Αίγυπτο, η διάρρηξη των σχέσεων με την Τουρκία (η Άγκυρα χαρακτήρισε ως persona non grata τον πρεσβευτή του Καϊρου, ενώ η Αίγυπτος απέλασε τον Τούρκο πρεσβευτή στην Αιγυπτιακή πρωτεύουσα), ανοίγει το πεδίο για νέες προοπτικές. Πέρασαν οι εποχές που το μακρύ χέρι της Άγκυρας τορπίλιζε τις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα για την οριοθέτηση της ΑΟΖ.
-Στα Σκόπια δεν δίνεται η πολυπόθητη ημερομηνία έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ και αντιρρήσεις αρχίζει πλέον να εγείρει και η Βουλγαρία ενοχλημένη από τον αυξανόμενο αλυτρωτισμό στον οποίο επενδύει το καθεστώς Γκρουέφσκι.
Ποια είναι η ελληνική απάντηση σ’ όλα αυτά;
Η Ελλάδα, δυστυχώς, σε μια κρίσιμη φάση όπου θα μπορούσε να αναλάβει πρωτοβουλίες και να προωθήσει τα συμφέροντά της αναλίσκεται σε ατέρμονες συζητήσεις με τους χαμηλόβαθμους υπάλληλους της τρόϊκας, ενώ σπαταλάει πολύτιμο πολιτικό χρόνο σε άγονες εσωτερικές σκιαμαχίες, τόσο μακριά από τα σημαντικά που συμβαίνουν γύρω μας.
Πολύ φοβούμαι ότι η παρακολουθούμε τα πράγματα μάλλον αμήχανα και φοβισμένα. Δυστυχώς, η Χώρα έχει την ατυχία να την εκπροσωπεί ένας αδαής περί των διεθνών σχέσεων Υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος μάλιστα τον περισσότερο χρόνο του ασχολείται με την προσωπική πολιτική του διάσωση.
Ειλικρινά πιστεύει κανένας ότι όλα αυτά τα ζητήματα, καίρια για τη Χώρα, μπορεί να τα χειριστεί αποτελεσματικά, με το γνωστό μοντέλο εξουσίας και διαχείρισης που μας έχει δείξει όλα αυτά τα χρόνια, ο κ. Βενιζέλος;
Στον κ. Βενιζέλο δόθηκε το Υπουργείο Εξωτερικών ως αποτέλεσμα ενός επώδυνου συμβιβασμού. Ο ίδιος βέβαια το επεδίωξε, προφανώς, για να ενισχύσει το θρυμματισμένο προφίλ του. Όμως, καμιά σκοπιμότητα και κανένας συμβιβασμός δεν μπορεί να τεθεί υπεράνω των εθνικών συμφερόντων της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου