Η ΕΕ πρέπει να παραμείνει προσηλωμένη στην ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων, υποστηρίζει το editorial των Financial Times...Ίσως περισσότερο από κάθε άλλο πολιτικό ζήτημα στη μεταπολεμική εποχή, η μετανάστευση έχει παρουσιάσει στις κυβερνώσες ελίτ του Ηνωμένου Βασιλείου ένα δίλημμα. Η Βρετανία είναι ένα έθνος μεταναστών. Η οικονομία της έχει αναπτυχτεί επειδή καλωσορίζει τα ταλέντα από το εξωτερικό. Ωστόσο, οι ψηφοφόροι φοβούνται εδώ και καιρό τις συνέπειες που μια πολιτική αδιακρίτως ανοικτών συνόρων μπορεί να επιβάλλει στους πόρους διαβίωσής τους.
Στη δεκαετία του 1950, οι πολίτες από τις πρώην αποικίες της Βρετανίας απολάμβαναν εκτεταμένα δικαιώματα για να εισέλθουν και να παραμείνουν στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αλλά η λαϊκή απαίτηση να σταματήσουν οι εισροές οδήγησε το κοινοβούλιο στο να ψηφίσει αυστηρότερους ελέγχους, με τη μορφή του νόμου για τους Μετανάστες της Κοινοπολιτείας του 1962. Τώρα, όπως και τότε, ο λαός θέλει μεγαλύτερο λόγο σχετικά με το ποιος μπορεί να διασχίσει τα σύνορα της Βρετανίας – αυτή τη φορά από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι ευρωπαϊκές συνθήκες, στις οποίες το Ηνωμένο Βασίλειο έχει δεσμευτεί, καθιερώνουν την αρχή ότι οι εργαζόμενοι θα πρέπει να είναι ελεύθεροι να κυκλοφορούν σε όλη την Ένωση. Αυτό ήταν αδιαμφισβήτητο κατά τις τρεις πρώτες δεκαετίες της ένταξης στην ΕΕ, καθώς η ένωση ήταν σε μεγάλο βαθμό μια λέσχη πλουσίων χωρών.
Αλλά από το 2004, με την εισαγωγή των φτωχότερων χωρών του πρώην σοβιετικού μπλοκ, τέθηκε και πάλι ένα ζήτημα. Σε λιγότερο από μια δεκαετία, ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι από την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη έχουν καταφύγει στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ακόμα περισσότεροι αναμένονται το επόμενο έτος, όταν λήξουν οι μεταβατικοί έλεγχοι που επιβλήθηκαν στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία μετά την ένταξή τους το 2007.
Τα μέτρα που ο Ντέιβιντ Κάμερον αποκάλυψε στην εφημερίδα Financial Times χθες είναι μια προσπάθεια να καθησυχάσει αυτές τις ανησυχίες. Ο κατάλογος περιλαμβάνει έναν περιορισμό των πληρωμών κοινωνικής πρόνοιας, έτσι ώστε, για παράδειγμα, κανένας μετανάστης να μην μπορεί να λάβει επιδόματα εκτός εργασίας, μέχρι να περάσει τουλάχιστον 12 εβδομάδες στη Βρετανία. Αυτές οι αλλαγές έχουν ελάχιστη επίδραση: το ποσοστό των μεταναστών που διεκδικούν το επίδομα που δικαιούσαι ενώ ψάχνεις για δουλειά εντός μηνών από την άφιξή τους στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι πολύ μικρό. Αλλά οι περισσότερες από τις ιδέες του πρωθυπουργού δεν είναι προσβλητικές και αντικατοπτρίζουν τις ρυθμίσεις που ισχύουν ήδη και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο βαθμό που θα βοηθήσουν ώστε να ηρεμήσει το κοινό αίσθημα είναι ευπρόσδεκτες.
Αυτό που είναι το πιο ανησυχητικό, όμως, είναι η αίσθηση ότι το άρθρο του Κάμερον υπηρετεί και έναν απώτερο σκοπό – για παράδειγμα, ισχυρίζεται ότι ήταν ένα «μνημειώδες λάθος» να μην επιβάλει μεταβατικούς ελέγχους μετανάστευσης, όταν χώρες όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία προσχώρησαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο, ο πρωθυπουργός αδυνατεί να δώσει στοιχεία για να το επιβεβαιώσει.
Στην πραγματικότητα, τα στοιχεία δείχνουν ότι η βρετανική οικονομία επωφελήθηκε από την εισροή των μεταναστών κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Το Εθνικό Ινστιτούτο Οικονομικών και Κοινωνικών Ερευνών βρήκε μια θετική και στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ της απασχόλησης των μεταναστών εργαζομένων και της αύξησης της παραγωγικότητας μεταξύ του 1997 και του 2007. Οι μετανάστες έτειναν να καλύπτουν τις ελλείψεις δεξιοτήτων αντί να εκτοπίζουν Βρετανούς εργαζόμενους. Πολλοί από αυτούς απασχολούνταν σε θέσεις εργασίας όπως η συγκομιδή φρούτων, για τις οποίες οι Βρετανοί δεν έκαναν καν αίτηση.
Ούτε υπάρχει καμιά απόδειξη για μεγάλης κλίμακας «τουρισμό για επιδόματα». Οι μετανάστες στο Ηνωμένο Βασίλειο έχουν την τάση να είναι σχετικά νέοι και ως εκ τούτου είναι λιγότερο πιθανό να χρησιμοποιήσουν την Εθνική Υπηρεσία Υγείας. Επίσης, είναι λιγότερο πιθανό να λάβουν επιδόματα σχετικά με τα όρια ηλικίας απ’ ότι οι Βρετανοί. Μια ξεχωριστή μελέτη έδειξε ότι μεταξύ του 1995 και του 2011 μετανάστες από τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο συνεισέφεραν 8,8 δις λίρες περισσότερες από όσα έλαβαν από προνόμια.
Φυσικά, υπάρχουν σημαντικά θέματα κατανομής που οι μελέτες αυτές δεν καλύπτουν. Οι μαζικές εισροές παράγουν νικητές και ηττημένους. Υπηρεσίες όπως η εκπαίδευση μπορεί να πιεστούν ιδιαίτερα και είναι λογικό οι πολιτικοί να ασχολούνται με αυτά τα προβλήματα. Η βρετανική κυβέρνηση έχει πράγματι διεξάγει τη δική της ανασκόπηση για το τι πλεονεκτήματα φέρνει η μετανάστευση στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η δημοσίευση της έκθεσης το συντομότερο δυνατόν θα ήταν ο καλύτερος τρόπος για να απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά.
Δείχνοντας ότι η Βρετανία έχει κερδίσει από το τελευταίο κύμα της μετανάστευσης της ΕΕ δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι η Ένωση δεν θα πρέπει να θεσπίσει μεταβατικούς ελέγχους στον απόηχο των μελλοντικών διευρύνσεων. Άλλες μεταβλητές, όπως το μέγεθος της ενδιάμεσης χώρας, θα είχαν σαφώς σημασία. Εάν η ΕΕ επεκταθεί στην Τουρκία ή την Ουκρανία, όπως ελπίζουν ορισμένα κράτη, η μετάβαση θα πρέπει να γίνει προσεκτικά. Ωστόσο, αυτές οι εντάξεις αργούν, στην καλύτερη περίπτωση αρκετές δεκαετίες. Στην πραγματικότητα, ίσως να μην συμβούν ποτέ. Προς το παρόν, τα στοιχεία δείχνουν ότι η ενιαία αγορά της ΕΕ υπήρξε σημαντική κινητήρια δύναμη της οικονομικής ανάπτυξης. Αυτός είναι ο λόγος που οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις και αυτή η εφημερίδα συνεχίζουν να την υποστηρίζουν.
Οι πολιτικοί έχουν δίκιο να επανεξετάζουν τον τρόπο που λειτουργούν τα εθνικά συστήματα κοινωνικής πρόνοιας σε μια εποχή μαζικών μεταναστεύσεων. Αλλά η αρχή ότι η εργασία θα πρέπει να παραμείνει ελεύθερη εντός της ΕΕ είναι σωστή και πρέπει να παραμείνει.
ft.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου