Τα τελευταία τρία χρόνια οι Έλληνες έχουν γίνει θεατές πολλών «σκληρών» παζαριών με την τρόικα. Πολλών πιστολιών στον κρόταφο, πολλών γαντιών που..
ρίχτηκαν εκατέρωθεν, πολλών αντιπαραθέσεων της κυβέρνησης με τους τροικανούς. Και πάντα η συμφωνία έκλεινε, και πάντα ο ελληνικός λαός έβγαινε πιο χαμένος, και πάντα η κυβέρνηση δεν μπορούσε να σηκώσει κεφάλι.
Έτσι συμβαίνει και τώρα για μια ακόμα φορά παρά τα θερμά λόγια που επιφύλαξε η κ. Μέρκελ στον κ. Σαμαρά κατά το πρόσφατο ταξίδι του στο Βερολίνο.
Το πρόβλημα όμως είναι πολύ μεγαλύτερο. Ακόμα και συμφωνία να υπάρξει κι αυτήν την φορά, το μεγάλο πρόβλημα είναι ο «μαύρος Απρίλης”. Η διαπραγμάτευση δηλαδή για το χρηματοδοτικό κενό και φυσικά για το χρέος. Ένα χρέος το οποίο χωρίς γενναίο κούρεμα δεν πρόκειται να μειωθεί ακόμη κι αν… υπήρχε Άγιος Βασίλης και το έπαιρνε πάνω του. Διότι με μεσοβέζικες λύσεις τύπου «μικρότερα επιτόκια, μεγαλύτερη διάρκεια αποπληρωμής» κι άλλα τέτοια τεχνοκρατικά κόλπα το μόνο που θα επιτευχθεί είναι μια μετακύλιση του επαχθούς χρέους στα παιδιά μας. Όπως έλεγε κάποτε και ο Άδωνις Γεωργιάδης «τι μας νοιάζει εμάς το χρέος για μετά το 2022; Σάμπως εμείς θα το πληρώσουμε;».
Μια μεσοβέζικη λύση προϋποθέτει μέτρα μικρής ίσως έντασης, ενώ μια γενναία λύση, όπως κούρεμα χρέους, προϋποθέτει νέο μνημόνιο. Κι αυτό ακριβώς είναι που θέλει η Γερμανία. Ένα υπερ-μνημόνιο που θα έχει την Ελλάδα υπό συνεχή κατοχή, υπό το έλεγχο μιας διαρκούς τρόικας που μονίμως θα βάζει χέρι σε κάθε προσπάθεια ανάπτυξης και ανάκαμψης. Μέχρι να ξεπουληθεί ό,τι ασημικό υπάρχει. Ο Αστέρας, το Ελληνικό και όποιο άλλο ακίνητο ή εταιρεία σε τιμή ευκαιρίας. Κοψοχρονιά.
Την ίδια στιγμή και ενώ ο κόσμος πνίγεται στα χρέη και – στην κυριολεξία – στην βροχή ακούμε για πλεονάσματα που θα μοιράσουν στους ασθενέστερους. Και τι θα λύσει άραγε αυτή η μοιρασιά όταν σύμφωνα με επίσημους υπολογισμούς η ανεργία φτάνει το 1,5 εκατομμύριο; Που σημαίνει ότι ακόμα κι αν πετύχουμε ρυθμό ανάπτυξης 3% (!!!) το χρόνο θα χρειαστούν 17 χρόνια για να απορροφηθούν οι άνεργοι. Αν εξαιρέσουμε τους συνταξιούχους και τους απόστρατους στους οποίους θα πάει υποτίθεται το πλεόνασμα, με τους άλλους τι θα γίνει; Πως θα βελτιωθεί η απασχόληση, η παραγωγή, τι θα απογίνουν τα 300 τόσα επαγγέλματα που εξαρτώνται από την οικοδομή κλπ κλπ; Πόσο επηρεάζει η βελτίωση της διεθνούς εικόνας της Ελλάδας, που αναμφισβήτητα πέτυχε η κυβέρνηση αυτόν που δεν έχει να αγοράσει γάλα για τα παιδιά του;
Το χρέος δεν βγαίνει και πιστεύω ότι αυτό το γνωρίζει καλύτερα από όλους ο ίδιος ο κ. Σαμαράς. Ο οποίος πρέπει επιτέλους να σταματήσει να ακούει τους διάφορους παρατρεχάμενους που τον διαβεβαιώνουν καθημερινά για πλεονάσματα και άλλα κουραφέξαλα και του λένε ,γονυπετείς ευλαβικά, ότι “θα σκίσουμε Πρόεδρε”. Ας σπάσει την γυάλα κι ας πάει σε κάνα δυο καφενεία και λαϊκά στέκια και να κουβεντιάσει με τον απλό κόσμο. Για να δει πόσο δύσκολο έως αδύνατο είναι να “γυρίσεις” έναν που πιστεύει στην ΧΑ ή τον ΣΥΡΙΖΑ. Για να διαπιστώσει με πόσο αδιαφορία ακούει ο κόσμος για πλεονάσματα και ανακάμψεις που ποτέ δεν έρχονται.
Μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται, ο κρατισμός θριαμβεύει καθημερινά, τα πανεπιστήμια δεν λειτουργούν, τα νοσοκομεία δεν έχουν γιατρούς, ούτε φάρμακα, τα λουκέτα μπαίνουν το ένα πίσω από το άλλο, βγαίνεις έξω και κινδυνεύεις να δηλητηριαστείς από την αιθαλομίχλη που δημιουργείται επειδή ο κοσμάκης καίει ό,τι βρει.
Κι έπειτα είναι και το ΠΑΣΟΚ. Το άγος Βενιζέλου. Οι πρασινοφρουροί που συνεχίζουν να κυριαρχούν στην κρατική μηχανή για να ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι όσων τους πληρώσαμε ακριβά. Καταστάσεις που όλοι ξέρουμε ότι θα πληρωθούν cash στην κάλπη.
Το ερώτημα λοιπόν γι αυτήν την κυβέρνηση είναι ένα: Θέλει μια τακτική ήττα, ή επιλέγει μια στρατηγική ήττα; Θέλει να διακινδυνεύσει μια μάχη που μπορεί και να την κερδίσει, ή θέλει να χάσει ολοκληρωτικά τον πόλεμο; Θέλει δηλαδή να πάει στον “μαύρο Απρίλη” σαν πρόβατο επί σφαγή, χωρίς κανένα εχέγγυο για λύση στο θέμα του χρέους και με τις διπλές (ή τριπλές εκλογές) να έρχονται αμέσως μετά; Είναι σχεδόν σίγουρο ότι σε αυτήν την περίπτωση ορισμένα κόμματα θα βλέπουν τα ποσοστά τους με το κιάλι.
Για να καταλάβετε τι ασχετοσύνη κυκλοφορεί, κάποιοι στη ΝΔ λένε “να μην πολιτικοποιηθούν οι Ευρωεκλογές”. Μα είναι αυτό ποτέ δυνατόν; Είναι ποτέ δυνατόν σε τέτοιες συνθήκες κρίσης να πάει ο Έλληνας να ψηφίσει οτιδήποτε και να μην ενεργήσει “πολιτικά”; Με αυτά τα μυαλά η ΝΔ θα πιάσει πάτο στις Ευρωεκλογές και αμέσως ο Τσίπρας θα υποβάλει νέα πρόταση μομφής και θα ζητήσει εκλογές. Και η ΝΔ θα συρθεί στις βουλευτικές εκλογές με το deficit της ήττας στις Ευρωεκλογές.
Η κοινή λογική λοιπόν, αλλά και η στοιχειώδης γνώση των κανόνων της τακτικής και της στρατηγικής , επιβάλλουν την προσφυγή στις κάλπες το ταχύτερο δυνατόν και σε κάθε περίπτωση πριν από τον “μαύρο Απρίλη” δίνοντας στον ελληνικό λαό την ευκαιρία να επιλέξει τι κυβέρνηση θέλει γι’ αυτόν τον τόπο. Μια κυβέρνηση αναβαπτισμένη που θα πάει και θα πει στους δανειστές «φτάνει πια, μας οδηγείτε στην κατάρρευση»; Ή μια «αριστερή» κυβέρνηση που θα τα κάνει μπάχαλο και θα οδηγήσει την Ελλάδα στο χάος;
Σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση ο Αντώνης Σαμαράς θα έχει κάθε δικαίωμα να πει στον λαό ότι ο ίδιος έκανε τα πάντα για να εμποδίσει την καταστροφή. Ότι υπηρέτησε 24 ώρες το εικοσιτετράωρο μια κατάσταση που ήταν αντίθετη στα προσωπικά πιστεύω του για να σωθεί η Πατρίδα. Θα μπορεί να πει ότι έκανε τα πάντα για να πείσει τους δανειστές να υποχωρήσουν. Ότι διαπραγματεύτηκε με όλους τους τρόπους και σε όλους τους τόνους, αλλά η Μέρκελ και οι δανειστές είναι αυτοί που είναι. Το μπαλάκι θα περάσει σε αυτούς. Θα θελήσουν μια Ελλάδα υπό συνεχή κοινωνική και πολιτική αναταραχή; Θα θέσουν σε κίνδυνο την «επένδυσή» τους και το μέλλον του ευρώ;
Είναι πιθανό να κερδίσει αυτές τις πρόωρες εκλογές ο κ. Σαμαράς, αν υποθέσουμε εκ τους ασφαλούς ότι ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ δεν θα είναι στη νέα Βουλή , ενώ οι ΑΝΕΛ θα μειωθούν πολύ.
Αλλά εξίσου πιθανόν είναι και να τις χάσει, δεδομένης της δυσαρέσκειας του κόσμου αλλά και της διαλυτικής κατάστασης που επικρατεί σε κόμμα και κοινοβουλευτική ομάδα. Τι θα γίνει τότε; Θα μπορέσει ο κ. Τσίπρας να σχηματίσει κυβέρνηση και με ποιόν; Mε τι πρόγραμμα και ποιους στόχους;Τότε λοιπόν θα καταλάβουν όλοι ποιος είναι στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ. Εγώ προσωπικά θα ευχόμουν να μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση, για να ξεμπερδεύουμε μια και καλή. Σε έξι μήνες το πολύ θα παρακαλάνε όλοι τον Σαμαρά να γυρίσει.
Δεν θα μπορέσει όμως να κάνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ θα ζητήσει επαναληπτικές εκλογές. Και θα το ξανακάνει αν και πάλι δεν θα μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση, μέχρι να τους … “βγει το λάδι” που λέει ο λαός.
Από την άλλη, θα το βουλώσουν κι όλοι εκείνοι οι λαϊκιστές εντός και εκτός της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που κάνουν κριτική για τα μάτια του κόσμου. Οι Μητσοτακικοί, οι Καραμανλικοί, οι Παπανδρεϊκοί, οι αντισαμαρικοί, οι «αναβαπτισμένοι» Αριστεροί, οι υπερπατριώτες, οι κάτοικοι της Εκάλης και κάθε καρυδιάς καρύδι που ξεφυτρώνει μόλις βλέπει φως. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα. Ας καταθέσουν αυτοί καλύτερες προτάσεις για το μέλλον της χώρας. Κι αν έχουν τα κότσια ας αναλάβουν το βαρύ φορτίο.
Επίσης, θα κοπεί ο βήχας και σε ορισμένα κυβερνητικά στελέχη, μεγαλοσχήμονες της κρατικής μηχανής και συμβούλους της πλάκας που «ξεμύτισαν» τελευταία και κάνουν κόλπα και προσωπικές στρατηγικές πίσω από την πλάτη του πρωθυπουργού.
Τελικά, ο Σαμαράς δεν έχει να χάσει τίποτε από την προσφυγή στις εκλογές σύντομα. Το πολύ – πολύ να παραδώσει την πρωτιά στον κ. Τσίπρα αλλά όχι και τα κλειδιά του Μαξίμου, διότι το «αριστερό αγόρι» δεν τραβάει.
Θα έχει κερδίσει, όμως, την αξιοπρέπειά του και την εκτίμηση του κόσμου ότι έκανε αυτά που μπορούσε. Και δεν έμεινε στην ιστορία ως άλλος Παπαδήμος που έλεγε «ναι» σε όλα. Ούτε θα έχει την τύχη του ΓΑΠ και του Καραμανλή που του επιφυλάσσουν κάποιοι.
Δύσκολη απόφαση, όμως στα δύσκολα αναδεικνύονται οι ηγέτες. Και ο Μεσσήνιος έχει τα κότσια. Οι υπόλοιποι που τον περιτριγυρίζουν τα έχουν;
Βασίλης Ζήσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου