Σίγουρα μπορούν να γραφτούν και επιτυχίες και αποτυχίες. Και σωστές κινήσεις και γκάφες. Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να μη χρεώσει στην κυβέρνηση Σαμαρά το γεγονός ότι κρατιέται ακόμη όρθια η χώρα, εντός ευρώ και βεβαίως ότι δεν έχουμε εικόνες… Αργεντινής ή Κύπρου.
Ωστόσο, η επιτυχία από την αποτυχία δεν έχει παρά πολύ μικρή απόσταση. Τα γέλια και οι χαρές δεν είναι παρά η μία όψη του νομίσματος γιατί στην άλλη έχει κλάματα και αποτυχίες.
Και δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να ξεχνάμε ότι η όποια επιτυχία της κυβέρνησης σε οικονομικό επίπεδο δεν είναι παρά αποτέλεσμα των θυσιών του ελληνικού λαού. Του οικονομικού στραγγαλισμού της κοινωνίας που πλέον βρίσκεται στα όριά της. Μπορεί οι τεχνοκράτες της κυβέρνησης και διάφοροι άσχετοι αλλά «αετονύχηδες» που κάνουν μπίζνες στα ερείπια της χώρας να κολακεύουν καθημερινά τον πρωθυπουργό. Να βγάζουν «δεκάρικους» για την επιτυχία της κυβέρνησης. Να λένε «πρόεδρε, συνέχισε έτσι, πάμε καλά, εμπρός και μη μασάς». Μπορεί πάλι να κάνουν τα αδύνατα – δυνατά να μην αλλάξει τίποτε, διότι έτσι τους συμφέρει. Άλλωστε, κάποιοι που έχουν «εθισμό» με την εξουσία δεν θέλουν να τη χάσουν με τίποτε, πόσο μάλλον να την παραδώσουν στο Τσίπρα.
Επειδή, όμως, εμείς δεν είμαστε γλείφτες κανενός, ούτε του πρωθυπουργού ούτε άλλου, οφείλουμε να δούμε τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση. Βεβαίως και πιστεύουμε στην εντιμότητα του κ. Σαμαρά. Βεβαίως, και ελπίζουμε ότι θα βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο. Και σίγουρα εργάζεται 24 ώρες το 24ωρο για να επιτευχθεί ο σκοπός αυτός, μαζί με 3-4 άλλους «μαύρους» στην κυβέρνηση. Όμως, η κατάσταση θα χειροτερεύσει αν δε γίνουν ορισμένες άμεσες κινήσεις.
Αν ήμουν λοιπόν πρωθυπουργός (όχι από ψώνιο ή από εξουσιομανία, αλλά από πραγματικό πόνο για την πατρίδα) θα έκανα τα εξής κι όποιον πάρει ο χάρος.
1. Θα έλεγα την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Ένα κι ένα κάνουν δύο, όχι δημιουργικές λογιστικές, πλεονάσματα για το θεαθήναι, κούφιες υποσχέσεις και διαπραγματεύσεις με τα χέρια κατεβασμένα. Αν ο κόσμος ήξερε την κατάσταση της χώρας θα μπορούσε και να επιλέξει τι θέλει. Όμως, ακόμη κάποιοι συνεχίζουν να λένε ψέματα.
2. Θα έβγαινα στους δρόμους και τις πλατείες. Αν ήμουν πρωθυπουργός μάλιστα θα έβγαζα στους δρόμους και όλους εκείνους τους χρυσοκάνθαρους της εξουσίας που έχουν στρογγυλοκαθίσει στις πολυθρόνες τους και κοιτούν τον κόσμο πίσω από τα τζάμια ή μέσα από τα social media. Ο κόσμος υποφέρει, βράζει από οργή, ετοιμάζεται να εγκαταλείψει την προσπάθεια, εξοργίζεται που του είπαν ψέματα. Πριν λοιπόν πάρει τον κόπανο ο κόσμος, ο πρωθυπουργός και οι σύμβουλοί του θα πρέπει να τον αφουγκραστούν. Να ακούσουν τι θέλει και πώς αυτό μπορεί να γίνει. Διότι απλά δεν πάει άλλο. Να είναι ο κόσμος στην πλατεία και οι κυβερνώντες να κοιτάνε από τα θεωρεία.
3. Η βασική μάχη που πρέπει να δοθεί είναι κατά της ανεργίας. Με 27% επίσημο νούμερο, αλλά πάνω από 30% ανεπίσημα, τι να λέμε για πλεονάσματα και ανάκαμψη από το 2014; Ο κόσμος πεινάει, χιλιάδες οικογένειες δεν έχουν ούτε έναν εργαζόμενο κι εμείς καθόμαστε και συζητάμε πόση θα είναι η ανάπτυξη του χρόνου. Ως πρωθυπουργός, οφείλει λοιπόν να βάλει όλο το κράτος να δουλέψει για να βρεθούν δουλειές. Αλλιώς κανείς δε μας σώζει.
4. Υπάρχει η πατριωτική πλευρά της διακυβέρνησης και των διαπραγματεύσεων. Μιλάγαμε πριν μερικούς μήνες για πολιτική διαπραγμάτευση. Που πήγε αυτή; Γιατί συνεχίζουμε να έχουμε τον Τόμσεν και την παρέα του να μας στέλνει απίστευτα e-mail και να ζητά ομαδικές απολύσεις σε μια χώρα που έχει διαλυθεί από την ανεργία; Δε λέμε να τα σπάσουμε οριστικά με τους δανειστές, κάτι τέτοιο θα έθετε τη χώρα σε κίνδυνο. Αυτό που λέμε είναι ότι πρέπει να γίνουμε πιο σκληροί. Και πραγματικά σκληροί όχι… γιαλαντζί.
5. Αν ήμουν πρωθυπουργός θα πέταγα με τις κλοτσιές υπουργούς και στελέχη που κάνουν κοπάνες από την εθνική προσπάθεια. Όπως επίσης και θα τσάκιζα όλους εκείνους που παίζουν παιχνίδια πίσω από την πλάτη του. Και είναι αρκετοί που στήνουν δουλίτσες ή μοιράζουν την εξουσία όπως θέλουν αντί να εργάζονται για τη σωτηρία της πατρίδας.
6. Τέλος, αν ήμουν πρωθυπουργός θα τηρούσα τις υποσχέσεις που έδωσα, πέρα από τα οικονομικά, στην καθημερινότητα. Τι γίνεται με τη λαθρομετανάστευση κύριοι; Τι γίνεται με την υγεία και την παιδεία που έχουν διαλυθεί; Τι γίνεται με τα εθνικά θέματα που οι Τούρκοι είναι έτοιμοι να κάνουν παρέλαση στη Θεσσαλονίκη και οι Σκοπιανοί έχουν ξεσαλώσει; Που είναι οι υποσχέσεις για την ΑΟΖ η οποία θα είχε ανακηρυχθεί στους πρώτους έξι μήνες; Τι γίνεται με την προστασία των αδύνατων και των ηλικιωμένων, που ήταν βασική υπόσχεση της ΝΔ; Και γιατί κάποιες από τις δεσμεύσεις στα Ζάππεια 1 και 2 και 3 κλειδώθηκαν στο συρτάρι;
Υπάρχουν πολλά που θα μπορούσαμε να κάνουμε αν ήμασταν… Σαμαράς. Το κυριότερο είναι ότι ο κόσμος ζητά κοινωνική δικαιοσύνη, λογοδοσία, αυτούς που έκλεψαν και κλέβουν να πάνε φυλακή, τελικό ξεκαθάρισμα με τη σάπια μεταπολίτευση, ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τους νταβατζήδες των επιχειρήσεων και των media. Αυτό είναι το πρόβλημα της κυβέρνησης. Ο συμβιβασμός με όλες τις ασθένειες του παρελθόντος. Αν το καταλάβει σύντομα, μπορεί και να αντέξει. Αν όχι, έρχεται ο απίθανος Αλέξης στο άλογο καβάλα.
Αριστερός Ψάλτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου