«Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα»

 

Τα παλιά χρόνια οι θρησκευόμενοι, νήστευαν τις ημέρες αυτές ώστε να πάνε να εξομολογηθούν και να μεταλάβουν...
Πήγαιναν στον παπά του χωριού ή στον πνευματικό για να βγάλουν τα εσώψυχά τους, να πουν τις αμαρτίες τους και να «καθαρίσουν» ενόψει της νέας χρονιάς.
Πέρασαν τα χρόνια και τα έθιμα χάθηκαν. Πολύ περισσότερο χάθηκαν στην πολιτική, εκεί που η ανάγκη για λίγη αυτοκριτική, για κάθαρση της ψυχής και για μεταμέλεια ενόψει μιας νέας αρχής, έχουν μετατραπεί σε σνομπισμό, ωχαδερφισμό και θεωρίες συνωμοσίας.
«Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα», λέει το τραγούδι, αλλά που να βρουν χρόνο στην κυβέρνηση και στα «υπόγεια» να μάθουν τους στίχους. Όχι ότι περιμέναμε να πάνε για εξομολόγηση εκείνοι που καθημερινά «πουλάνε και τη μάνα τους» για μια σταγόνα εξουσίας, για λίγη αίσθηση δύναμης.
Κανείς δεν τους έχει πει πόσο πρόσκαιρη είναι η δόξα, πόσο εύκολα περνάει η μπογιά της πολιτικής εξουσίας. Πώς από την ίντριγκα, τις εντολές στους παρατρεχάμενους, τα πληρωμένα δημοσιεύματα και τα «μηνύματα» σε πρόθυμους οσφυοκάμπτες φτάνουμε εύκολα στα γιαούρτια και τους κορνέδες.
Υπάρχουν ορισμένοι πέριξ της κεντρικής πολιτικής σκηνής, οι λεγόμενες «σκιές» γύρω από πρωθυπουργούς, υπουργούς και βασικά στελέχη της κρατικής μηχανής, οι οποίοι κάνουν μόνο μια δουλειά στη σύντομη καριέρα τους. Η δουλειά αυτή, ιδιαίτερα αποδοτική, λέγεται «πολιτική ίντριγκα». Έχει και παρακλάδια όπως «χτυπήματα κάτω από τη μέση στους αντιπάλους», απομόνωση του «αφεντικού» ώστε να μην ξέρει τίποτε και αυτοί να εμφανίζονται ως αυθεντίες. Κι επίσης, «στημένη» επικοινωνία από ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα από επικοινωνιακά κόλπα. Διότι κανείς δεν τους έμαθε ότι η επικοινωνία είναι πάνω απ’ όλα αλήθεια. Μια του κλέφτη, μια του ψεύτη τρεις και η κακιά του ώρα λοιπόν. Και σιγά μην αισθάνθηκαν την ανάγκη μέρες που ’ναι να μετανοήσουν.
Η σύγχρονη πολιτική ιστορία έχει δείξει ότι τα «περιβάλλοντα» ήταν αυτά που έριξαν τις κυβερνήσεις και τις οδήγησαν στην κοινωνική απαξία. Όλοι αυτοί οι γνωστοί – άγνωστοι που παρασιτούν γύρω από τους πολιτικούς ηγέτες, επιδεικνύουν την αμορφωσιά και την ασχετοσύνη τους παίζοντας ύπουλα παιχνίδια.
Έχουσιν γνώσιν οι φύλακες. Εμείς θα είμαστε εδώ, αυτοί να δούμε που θα είναι. Το λαδάκι στο καντηλάκι τους τελειώνει.
Α.Ψ.