Γράφει ο Γιάννης Μήτσιος, πολιτικός επιστήμων – διεθνολόγος*
O θάνατος του Νέλσον Μαντέλα και η παγκόσμια αναγνώρισή του, για άλλη μια φορά έρχεται να μας θυμίσει και να αποδείξει ότι οι ηγέτες και οι μεγάλες..
προσωπικότητες είναι αυτές που βάζουν τελικά τη σφραγίδα τους στις παγκόσμιες εξελίξεις και γράφουν την ιστορία.
Η εποχή που ζούμε κυρίως στην Ελλάδα αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο κυριαρχείται από την άχαρη και άψυχη λογική των τεχνοκρατών, των λογιστών, των τραπεζιτών κλπ. Για όλους αυτούς όμως η ιστορία θα γράψει ότι προκάλεσαν περισσότερο κακό στις κοινωνίες χωρίς να εμπνεύσουν λαούς αλλά ακόμη περισσότερο χωρίς να τους κάνουν πραγματικά ελεύθερους.
Ο Μαντέλα αποτέλεσε έναν κρίκο στην γενιά μεγάλων ηγετών του 20ου αιώνα που αγωνίστηκαν για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και τη δικαιοσύνη του λαού τους όπως ο Μαχάτμα Γκάντι, ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ και ο Φιντέλ Κάστρο.
Γεννημένος πριν 95 χρόνια σ΄ ένα φτωχικό χωριό της Νοτίου Αφρικής το Κούνου, που το μόνο έσοδο και ασχολία ήταν η εκτροφή ζώων, κυρίως αγελάδων, ο Μαντέλα (Μαντίμπα ) έζησε μια ζωή μυθιστορηματική κάνοντας πιθανό το απίθανο. Εννιά χρονών μένει ορφανός όταν χάνει τον πατέρα του και τον μεγαλώνει ο θείος του. Από μικρός έδειχνε τη φιλομάθειά του και την επιθυμία του να φύγει από τα στενά όρια της επαρχίας και να μορφωθεί και να καταξιωθεί στην μεγάλη πόλη το Γιοχάνεσμπουργκ. Μετά τις σπουδές του μπαίνει δυναμικά στο κίνημα για την ισότητα, την κατάργηση του απαρτχάιντ, της αποικιοκρατίας, των διακρίσεων και του ρατσιστικού καθεστώτος, της Νοτίου Αφρικής. Θιασώτης στην αρχή της μη βίας και στη συνέχεια του ξεσηκωμού πλήρωσε με ισόβια κάθειρξη τις επαναστατικές του ιδέες και δράσεις. Για 27 ολόκληρα χρόνια στέλνεται σε νησί-φυλακή για καταναγκαστικά έργα και η φυλάκισή του αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και αγώνα για όλο τον πλανήτη. Τη δεκαετία του ’80 αποτέλεσε το σύμβολο της αντίστασης και τον πιο διάσημο πολιτικό κρατούμενο. Στη φυλακή έβλεπε τη γυναίκα του μια φορά το εξάμηνο, δεν του επετράπη να παραστεί στην κηδεία της μητέρας του και του γιού του που τον έχασε από τροχαίο και οι σχέσεις του με τον έξω κόσμο μέσω αλληλογραφίας και επισκέψεων ήταν ελάχιστες.
Ο Μαντέλα, εκεί που θα περίμενε κανείς να σπάσει το φρόνημά του, αυτό θέριευε περισσότερο αποκτώντας το σεβασμό τόσο των φυλάκων αλλά και τον φυλακισμένων, καθιστώντας τον εμβληματική φυσιογνωμία του αγώνα για την κατάργηση του απαρτχάιντ. Αποφυλακίζεται το ’90, χαράζει την πορεία για την ισότητα και το τέλος του άπαρτχαιντ στη Νότιο Αφρική κερδίζοντας το Νομπέλ Ειρήνης το 1993 και ορκίζεται πρώτος μαύρος πρόεδρος της νέας ουσιαστικά Νοτίου Αφρικής την επόμενη χρονιά.
Τα βήματά του βαριά στην ιστορία. Η αποφασιστικότητά του και το αίσθημα της θυσίας ακόμη και της ζωής του, χωρίς να υπολογίζει ότι έχει πίσω του τις συζύγους του και τα πέντε παιδιά του, για κάτι υψηλότερο, για τις ιδέες και τους αγώνες για το λαό του, τον δικαίωσαν πλήρως.
Οδήγησε ένα λαό μέσα από αγώνα, πίστη και επιμονή το ακατόρθωτο να γίνει εφικτό, συγκρουόμενος με πανίσχυρα συμφέροντα, ερχόμενος αντιμέτωπος με κινδύνους όχι μόνο με την δύναμη των δράσεών του αλλά και των ιδεών του, για τις οποίες ήταν έτοιμος να πεθάνει.
Το προσκύνημα πάνω από 90 αρχηγών κρατών και εκπροσώπων όλης της υφηλίου στην νεκρώσιμη ακολουθία του αποτέλεσε και ένα προσκύνημα στις ιδέες του, στους αγώνες και στην κληρονομιά που άφησε στους σημερινούς και αυριανούς ηγέτες. Στον εμπνευσμένο λόγο του ο αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα, ( ο πρώτος μαύρος και αυτός πρόεδρος στις ΗΠΑ) τον χαρακτήρισε ως ένα γίγαντα της ιστορίας που ενέπνευσε και τον ίδιο όταν ήταν φοιτητής πριν τριάντα χρόνια, τονίζοντας ακόμη ότι η ελευθερία των τυράννων του Μαντέλα εξαρτιόνταν από τη δική του ελευθερία. Ο αγώνας, είπε ο Ομπάμα, και ο θρίαμβος περνάν από την αξιοπρέπεια και την ελπίδα. Λόγια, που θα μπορούσαν να δανειστούν και οι δικοί μας ηγέτες σήμερα.
Για τον ελληνισμό (Ελλάδα και Κύπρο) δυστυχώς, οι σύγχρονοι κυβερνώντες δεν μπορεί να αποκαλεστούν ηγέτες. Απεδείχθησαν μικροί σε μεγάλες στιγμές για το λαό τους και το έθνος τους. Μακάρι να βρεθούν νέοι άνθρωποι, αυριανοί ηγέτες που θα εμπνευσθούν από σύγχρονες μεγάλες μορφές όπως ο Μαντέλα, που θα οδηγήσουν τον τόπο στην ανασυγκρότηση και την αναγέννησή του, μέσα από πόνους, δάκρυα και αίμα.
ymitsios@otenet.gr
*Συγγραφέας του βιβλίου «Το στοίχημα της Αναγέννησης, το διεθνές περιβάλλον, η Ευρώπη και το μέλλον της Ελλάδας»
O θάνατος του Νέλσον Μαντέλα και η παγκόσμια αναγνώρισή του, για άλλη μια φορά έρχεται να μας θυμίσει και να αποδείξει ότι οι ηγέτες και οι μεγάλες..
προσωπικότητες είναι αυτές που βάζουν τελικά τη σφραγίδα τους στις παγκόσμιες εξελίξεις και γράφουν την ιστορία.
Η εποχή που ζούμε κυρίως στην Ελλάδα αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο κυριαρχείται από την άχαρη και άψυχη λογική των τεχνοκρατών, των λογιστών, των τραπεζιτών κλπ. Για όλους αυτούς όμως η ιστορία θα γράψει ότι προκάλεσαν περισσότερο κακό στις κοινωνίες χωρίς να εμπνεύσουν λαούς αλλά ακόμη περισσότερο χωρίς να τους κάνουν πραγματικά ελεύθερους.
Ο Μαντέλα αποτέλεσε έναν κρίκο στην γενιά μεγάλων ηγετών του 20ου αιώνα που αγωνίστηκαν για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και τη δικαιοσύνη του λαού τους όπως ο Μαχάτμα Γκάντι, ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ και ο Φιντέλ Κάστρο.
Γεννημένος πριν 95 χρόνια σ΄ ένα φτωχικό χωριό της Νοτίου Αφρικής το Κούνου, που το μόνο έσοδο και ασχολία ήταν η εκτροφή ζώων, κυρίως αγελάδων, ο Μαντέλα (Μαντίμπα ) έζησε μια ζωή μυθιστορηματική κάνοντας πιθανό το απίθανο. Εννιά χρονών μένει ορφανός όταν χάνει τον πατέρα του και τον μεγαλώνει ο θείος του. Από μικρός έδειχνε τη φιλομάθειά του και την επιθυμία του να φύγει από τα στενά όρια της επαρχίας και να μορφωθεί και να καταξιωθεί στην μεγάλη πόλη το Γιοχάνεσμπουργκ. Μετά τις σπουδές του μπαίνει δυναμικά στο κίνημα για την ισότητα, την κατάργηση του απαρτχάιντ, της αποικιοκρατίας, των διακρίσεων και του ρατσιστικού καθεστώτος, της Νοτίου Αφρικής. Θιασώτης στην αρχή της μη βίας και στη συνέχεια του ξεσηκωμού πλήρωσε με ισόβια κάθειρξη τις επαναστατικές του ιδέες και δράσεις. Για 27 ολόκληρα χρόνια στέλνεται σε νησί-φυλακή για καταναγκαστικά έργα και η φυλάκισή του αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και αγώνα για όλο τον πλανήτη. Τη δεκαετία του ’80 αποτέλεσε το σύμβολο της αντίστασης και τον πιο διάσημο πολιτικό κρατούμενο. Στη φυλακή έβλεπε τη γυναίκα του μια φορά το εξάμηνο, δεν του επετράπη να παραστεί στην κηδεία της μητέρας του και του γιού του που τον έχασε από τροχαίο και οι σχέσεις του με τον έξω κόσμο μέσω αλληλογραφίας και επισκέψεων ήταν ελάχιστες.
Ο Μαντέλα, εκεί που θα περίμενε κανείς να σπάσει το φρόνημά του, αυτό θέριευε περισσότερο αποκτώντας το σεβασμό τόσο των φυλάκων αλλά και τον φυλακισμένων, καθιστώντας τον εμβληματική φυσιογνωμία του αγώνα για την κατάργηση του απαρτχάιντ. Αποφυλακίζεται το ’90, χαράζει την πορεία για την ισότητα και το τέλος του άπαρτχαιντ στη Νότιο Αφρική κερδίζοντας το Νομπέλ Ειρήνης το 1993 και ορκίζεται πρώτος μαύρος πρόεδρος της νέας ουσιαστικά Νοτίου Αφρικής την επόμενη χρονιά.
Τα βήματά του βαριά στην ιστορία. Η αποφασιστικότητά του και το αίσθημα της θυσίας ακόμη και της ζωής του, χωρίς να υπολογίζει ότι έχει πίσω του τις συζύγους του και τα πέντε παιδιά του, για κάτι υψηλότερο, για τις ιδέες και τους αγώνες για το λαό του, τον δικαίωσαν πλήρως.
Οδήγησε ένα λαό μέσα από αγώνα, πίστη και επιμονή το ακατόρθωτο να γίνει εφικτό, συγκρουόμενος με πανίσχυρα συμφέροντα, ερχόμενος αντιμέτωπος με κινδύνους όχι μόνο με την δύναμη των δράσεών του αλλά και των ιδεών του, για τις οποίες ήταν έτοιμος να πεθάνει.
Το προσκύνημα πάνω από 90 αρχηγών κρατών και εκπροσώπων όλης της υφηλίου στην νεκρώσιμη ακολουθία του αποτέλεσε και ένα προσκύνημα στις ιδέες του, στους αγώνες και στην κληρονομιά που άφησε στους σημερινούς και αυριανούς ηγέτες. Στον εμπνευσμένο λόγο του ο αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα, ( ο πρώτος μαύρος και αυτός πρόεδρος στις ΗΠΑ) τον χαρακτήρισε ως ένα γίγαντα της ιστορίας που ενέπνευσε και τον ίδιο όταν ήταν φοιτητής πριν τριάντα χρόνια, τονίζοντας ακόμη ότι η ελευθερία των τυράννων του Μαντέλα εξαρτιόνταν από τη δική του ελευθερία. Ο αγώνας, είπε ο Ομπάμα, και ο θρίαμβος περνάν από την αξιοπρέπεια και την ελπίδα. Λόγια, που θα μπορούσαν να δανειστούν και οι δικοί μας ηγέτες σήμερα.
Για τον ελληνισμό (Ελλάδα και Κύπρο) δυστυχώς, οι σύγχρονοι κυβερνώντες δεν μπορεί να αποκαλεστούν ηγέτες. Απεδείχθησαν μικροί σε μεγάλες στιγμές για το λαό τους και το έθνος τους. Μακάρι να βρεθούν νέοι άνθρωποι, αυριανοί ηγέτες που θα εμπνευσθούν από σύγχρονες μεγάλες μορφές όπως ο Μαντέλα, που θα οδηγήσουν τον τόπο στην ανασυγκρότηση και την αναγέννησή του, μέσα από πόνους, δάκρυα και αίμα.
ymitsios@otenet.gr
*Συγγραφέας του βιβλίου «Το στοίχημα της Αναγέννησης, το διεθνές περιβάλλον, η Ευρώπη και το μέλλον της Ελλάδας»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου