Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Εβδομήντα χρόνια τον σφυρηλατούσαν στην Σοβιετία τον Νέο Άνθρωπο και τελικά, αντί για κομμουνιστικό ατσάλι, βγήκε τσίγκος..
Δεν περάσανε ούτε δυο χρόνια κι οι κομισάριοι αλλάξανε την σκούφια τους και γίνανε μαφιόζοι. Κρατικοί αξιωματούχοι λεηλατούσαν τις δημόσιες επιχειρήσεις. Αξιωματικοί πουλούσανε τα όπλα τους. Μέχρι υποβρύχιο παζάρευε μ’ ένα ναύαρχο για λογαριασμό του καρτέλ του Μεντεγίν ένας ρωσοεβραίος μαφιόζος από τη Φλόριντα! Τους παρακολουθούσε η DEA και τους μπαγλάρωσαν, άλλως οι εξαγωγές κόκας στις ΗΠΑ θα γίνονταν με νέο, πολύ πρωτότυπο τρόπο. Εβδομήντα χρόνια παίζανε μπάλα μόνοι τους τα συντρόφια. Ελέγχανε ασφυκτικά όλο το κράτος, την παιδεία, την κουλτούρα, όλες τις τέχνες, μηδεμιάς εξαιρουμένης. Ένα καλούπι υπήρχε μόνο για να βγάζουν ανθρώπους, το δικό τους. Κι όμως απέτυχαν. Έβγαλε σκάρτο πράμα.
Προσπάθησαν επίμονα τις πρώτες δεκαετίες να ξηλώσουν την εθνική συνείδηση, κυνήγησαν την εκκλησία, ανατίναξαν κι ισοπέδωσαν ναούς, ντουφέκισαν αβέρτα παπάδες. Όπου έβλεπες πλατεία με το όνομα κομισάριου, συνήθως ήταν στην θέση ορθόδοξης εκκλησίας που έγινε ίσωμα. Εκτός από την εκκλησία, χτύπησαν τον θεσμό του γάμου, με μια δήλωση συζούσες ή την έκανες αλά γαλλικά μ’ ελαφρά πηδηματάκια, με αποτέλεσμα να γεμίσει η χώρα διαλυμένες οικογένειες. Ξεχαρβαλώθηκε η κοινωνία, ειδικά στις πόλεις, σε σημείο που ο Στάλιν υποχρεώθηκε να αποκαταστήσει τον θεσμό, τελειώνοντας τις χαλαρές «επαναστατικές διαπροσωπικές σχέσεις».
Στον Κόκκινο Στρατό, με δυσκολία ξεχώριζες στις στολές τους στρατιώτες από τους αξιωματικούς. Ισοπέδωση κι εκεί, στο ηλίθιο πνεύμα της εξίσωσης προς τα κάτω. Κι όποιους άξιους αξιωματικούς είχε, ο παρανοϊκός Γεωργιανός, πρώην μαθητής ιερατικής σχολής, ο πατερούλης Στάλιν, τους ντουφέκισε σαν μπεκάτσες, όπως τον Τουχατσέφσκι, πρωτοπόρο της στρατιωτικής τέχνης, μετά από εξευτελιστικά βασανιστήρια.
Είναι γεγονός πως ο Στάλιν την ώρα που ξεκινούσε ο Β΄ ΠΠ είχε εξοντώσει τα ¾ της Κεντρικής Επιτροπής που τον είχε εκλέξει, τους καλύτερους στρατιωτικούς διοικητές και στο σύνολο της αιματοβαμμένης δεσποτείας του, σκότωσε πολύ περισσότερους σοβιετικούς πολίτες από τον «μαύρο» ομόλογο του, τον Αδόλφο. Κανείς δεν σκότωσε τόσους κομμουνιστές όσους ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι ή Κόμπα ή Στάλιν, που κάποτε, πλην των ληστειών για χρηματοδότηση της επανάστασης, ήταν κι αρμόδιος να παίρνει το ποσοστό της «προστασίας» από τα μπορντέλα της Γεωργίας. Μετά το νταβαντζιλίκι ήρθαν οι μαζικοί φόνοι.
Και δεν ήταν μόνο με σφαίρα στον σβέρκο, την προσφιλή μέθοδο της Τσεκά, της NKVD και των λοιπών δυσοίωνων και κακόφημων κόκκινων SS στην όλη διάρκεια της σοβιετικής παράνοιας.
Χολοντομόρ, σημαίνει εξόντωση δια της πείνας. Έτσι ονομάζεται η Γενοκτονία σε βάρος του Ουκρανικού λαού το 1932 -1933. Εκατομμύρια Ουκρανών πέθαναν από πείνα και μολυσματικές ασθένειες, αποτελέσματα συνδυασμού παραγόντων. Αποτυχημένες οικονομικές «μεταρρυθμίσεις», βίαιη κολεκτιβοποίηση και στο τέλος «σφράγισμα» της χώρας από ένοπλα αποσπάσματα κι οργανωμένη εξόντωση μέσω λιμού. Τα μαυροντυμένα, με δυσεύρετες « ψαρωτικές» δερμάτινες στολές, ένοπλα αποσπάσματα των σοβιετικών υπηρεσιών ασφαλείας, σε πολλές περιπτώσεις κατασχέσανε ακόμη και τον σπόρο για την σπορά και όλα τα ζώα, αφήνοντας τους «αντιδραστικούς» αγρότες του σιτοβολώνα της Ευρώπης, να πεθαίνουν από την πείνα, αποστερημένοι κάθε ανθρώπινης ιδιότητας και αξιοπρέπειας. Ακόμη και φαινόμενα κανιβαλισμού παρατηρήθηκαν στον παράδεισο της σταλινικής γενοκτονικής δικτατορίας, που τόσο θαυμάζουν ακόμη διάφοροι κομψευόμενοι ηλίθιοι εν Ελλάδι.
Όταν στο πνεύμα των μυστικών παραρτημάτων του Συμφώνου Ρίμπεντροπ – Μολότωφ, οι Σοβιετικοί εισέβαλαν στην Πολωνία από την Ανατολή, την ίδια ώρα που η χιτλερική Γερμανία εισέβαλε από την Δύση, οι εν Ελλάδι αντιπρόσωποι της παγκόσμιας σέχτας, της ψευτοθρησκείας του Μαρξισμού – Λενινισμού, εξυμνούσαν την πισώπλατη κομμουνιστική μαχαιριά στο Πολωνικό Έθνος, όπως πριν είχαν γλείψει και δικαιολογήσει το ίδιο το κατάπτυστο σύμφωνο συμμαχίας των δύο δικτατόρων.
Έτσι, το ξημέρωμα που οι γερμανικές Ένοπλες Δυνάμεις ξεχύθηκαν στις αχανείς πεδιάδες τις Ρωσίας και της Ουκρανίας, σάρωσαν τον αποδυναμωμένο από τις σταλινικές εκκαθαρίσεις Κόκκινο Στρατό. Οι ναζί έπιαναν τους σοβιετικούς στρατιώτες αιχμαλώτους ανά κοπάδια, σαν γαλοπούλες. Μεραρχίες ολόκληρες μαζί με τους διοικητές τους. Πολλοί δε Ρώσοι αλλά και Ουκρανοί, με πρόσφατη την γενοκτονία τους και την εξευτελιστική υποδούλωση τους από τους κομισάριους του πατερούλη, υποδέχθηκαν τους ναζί ως απελευθερωτές, ενώ Ρώσοι, Ουκρανοί, Λετονοί, Εσθονοί, Λιθουανοί, Τσρτσένοι, μέχρι Αρμένιοι (!), συγκρότησαν ολόκληρες μεραρχίες εθελοντών στα SS, για να διαλύσουν την μισητή μπολσεβίκικη εξουσία. Ο Θεός τύφλωσε τους Γερμανούς και φέρθηκαν με σκληρότητα στους ντόπιους πληθυσμούς, με βάση τις ηλίθιες και πρωτόγονες φυλετικές θεωρίες του πρώην πτηνοτρόφου Χίμλερ, ο οποίος θεωρούσε τους Σλάβους «υπανθρώπους». Για τον Χίμλερ, που ήταν σαν ποντικομαμή, επιφανής ναζί νομικός και γκαουλάϊτερ είπε, «αν είχα την φάτσα του, δεν θα μιλούσα για φυλή»! Οι ιδέες του, προσφιλείς στον Αδόλφο, επικράτησαν στην δεσποτική διακυβέρνηση των κατεχομένων σοβιετικών λαών. Έτσι οι αιμοσταγείς μέθοδοι καταστολής κι η φυλετική περιφρόνηση έσπρωξαν τις μάζες, που αρχικά τους θεωρούσαν ελευθερωτές από την σοβιετική βαρβαρότητα, πίσω στην αγκαλιά του Στάλιν. Ευτυχώς, διότι αλλιώς μπορεί η κατάληξη του πολέμου να ήταν άλλη, με καταστροφικές συνέπειες για τον λαό μας και την όλη Ευρώπη, αν όχι όλη την ανθρωπότητα.
Ο Στάλιν στην αρχή μούδιασε και βλέποντας το κράτος του να καταρρέει σαν χάρτινος πύργος από τον χιτλερικό οδοστρωτήρα, κατάλαβε πως ο «νέος άνθρωπος» ήταν μια μπούρδα, πως σχεδόν κανείς δεν ήθελε να πεθάνει για τον κράτος του Μαρξ και του Λένιν. Δεν αρκούσε ο Χειμώνας που πρόλαβε τους Γερμανούς στις πύλες της Μόσχας, χάρις στην μοναχική αντίσταση των ωραίων τρελών Ελλήνων, που καθυστέρησαν τα ναζιστικά σχέδια.
Ο Στάλιν ήξερε πως χρειαζόταν ένα μεγάλο κίνητρο. Οι Ρώσοι δεν θα πέθαιναν για το τυραννικό κράτος των μισητών κομισαρίων, όμως θα πέθαιναν πολεμώντας γενναία για την Πατρίδα, την Μητέρα Ρωσία, την ορθόδοξη Ρωσία, για την γη της. Κι έτσι τους μίλησε σαν Τσάρος! Στο μεγάλο κάλεσμα, άφησε στην άκρη τα πολλά πολλά με τον διαλεκτικό υλισμό, πέταξε στα σκουπίδια τον διεθνισμό. Τους μίλησε για τον πρίγκιπα Αλέξανδρο Νιέφσκι που σταμάτησε τους Τεύτονες ιππότες. Τους μίλησε για τον γέρο στρατηγό, τον Κουτούζοφ, που συνέτριψε τον Ναπολέοντα. Τους κάλεσε να πολεμήσουν για την Πατρίδα, την Μητέρα Ρωσία, τον πολιτισμό, την γη τους, τις φαμίλιες τους. Έβγαλε από τα γκουλάγκ όσους παπάδες επέζησαν, τους έδωσε πίσω ναούς, περιουσία, αυτοκίνητα. Επανέφερε στον Στρατό τις τσαρικές στολές και τα παράσημα για τους Αξιωματικούς, ενώ πριν δεν ξεχώριζες τον Στρατάρχη από τον αγροφύλακα. Αποκατέστησε σύμβολα, την ιεραρχία, θεοποίησε την έννοια της Πατρίδας, μίλησε για Έθνος. Κι ο Στάλιν νίκησε, γιατί αυτός ο μπολσεβίκος φονιάς, την κρίσιμη ώρα, φέρθηκε σαν μεγαλορώσος εθνικιστής! Απευθύνθηκε στην μόνη, την πανάρχαια μήτρα που βγάζει ακέραιους ανθρώπους: το Έθνος, τις ιστορικές του μνήμες, τον πολιτισμό του, την αγάπη του για την γη του κι αποκατέστησε, σ’ ένα βαθμό, την φυσική τάξη των πραγμάτων, όπου υπάρχει ιεραρχία, εθνικό φρόνημα, θρησκεία ως έκφραση της υπερβατικής, μεταφυσικής πνευματικής ανάγκης των ανθρώπων.
Γιατί απέτυχε λοιπόν η σφυρηλάτηση του Νέου Ανθρώπου, του κομμουνιστή, ως δήθεν ανώτερου ηθικά όντος; Γιατί τελικά ήταν ηθικά κατώτερος, ως φορέας ολοκληρωτικής ιδεολογίας. Εχθρός της Ελευθερίας. Γιατί από την όλη διαδικασία γεννήθηκε τελικά βαρβαρότητα, γενοκτονία, δουλεία; Γιατί η Μητέρα Θεωρία εμπεριέχει την βαρβαρότητα, ως μη ανθρωποκεντρική που είναι. Γιατί αυτή η ψευτοθρησκεία χωρίς Θεό, αντίκειται στην ανθρώπινη φύση. Ό,τι δεν είναι ανθρωποκεντρικό, ό,τι συνθλίβει την ιδιοπροσωπεία, την ατομικότητα, ό,τι αρνείται το μόνο υγιές συλλογικό υποκείμενο, το Έθνος, την Ιστορία του και την Πατρίδα του, ό,τι αρνείται την Ελευθερία, διχάζει αντί να ενώνει την κοινωνία και βασίζεται στο μίσος και τον ταξικό πόλεμο, οδηγεί στην βαρβαρότητα.
Κι εμείς είμαστε τυχεροί, πιο τυχεροί από κάθε άλλο λαό, που εύλογα κι άξια, όπως όλοι λαοί, αγαπά τον τόπο του και την Ιστορία του. Γιατί ξέρετε ποιο είναι το καλύτερο αντίδοτο στην κάθε λογής βαρβαρότητα; Ο Ελληνισμός. Ως Ιστορία, ως πολιτισμός, ως Τρόπος…
Εβδομήντα χρόνια τον σφυρηλατούσαν στην Σοβιετία τον Νέο Άνθρωπο και τελικά, αντί για κομμουνιστικό ατσάλι, βγήκε τσίγκος..
Δεν περάσανε ούτε δυο χρόνια κι οι κομισάριοι αλλάξανε την σκούφια τους και γίνανε μαφιόζοι. Κρατικοί αξιωματούχοι λεηλατούσαν τις δημόσιες επιχειρήσεις. Αξιωματικοί πουλούσανε τα όπλα τους. Μέχρι υποβρύχιο παζάρευε μ’ ένα ναύαρχο για λογαριασμό του καρτέλ του Μεντεγίν ένας ρωσοεβραίος μαφιόζος από τη Φλόριντα! Τους παρακολουθούσε η DEA και τους μπαγλάρωσαν, άλλως οι εξαγωγές κόκας στις ΗΠΑ θα γίνονταν με νέο, πολύ πρωτότυπο τρόπο. Εβδομήντα χρόνια παίζανε μπάλα μόνοι τους τα συντρόφια. Ελέγχανε ασφυκτικά όλο το κράτος, την παιδεία, την κουλτούρα, όλες τις τέχνες, μηδεμιάς εξαιρουμένης. Ένα καλούπι υπήρχε μόνο για να βγάζουν ανθρώπους, το δικό τους. Κι όμως απέτυχαν. Έβγαλε σκάρτο πράμα.
Προσπάθησαν επίμονα τις πρώτες δεκαετίες να ξηλώσουν την εθνική συνείδηση, κυνήγησαν την εκκλησία, ανατίναξαν κι ισοπέδωσαν ναούς, ντουφέκισαν αβέρτα παπάδες. Όπου έβλεπες πλατεία με το όνομα κομισάριου, συνήθως ήταν στην θέση ορθόδοξης εκκλησίας που έγινε ίσωμα. Εκτός από την εκκλησία, χτύπησαν τον θεσμό του γάμου, με μια δήλωση συζούσες ή την έκανες αλά γαλλικά μ’ ελαφρά πηδηματάκια, με αποτέλεσμα να γεμίσει η χώρα διαλυμένες οικογένειες. Ξεχαρβαλώθηκε η κοινωνία, ειδικά στις πόλεις, σε σημείο που ο Στάλιν υποχρεώθηκε να αποκαταστήσει τον θεσμό, τελειώνοντας τις χαλαρές «επαναστατικές διαπροσωπικές σχέσεις».
Στον Κόκκινο Στρατό, με δυσκολία ξεχώριζες στις στολές τους στρατιώτες από τους αξιωματικούς. Ισοπέδωση κι εκεί, στο ηλίθιο πνεύμα της εξίσωσης προς τα κάτω. Κι όποιους άξιους αξιωματικούς είχε, ο παρανοϊκός Γεωργιανός, πρώην μαθητής ιερατικής σχολής, ο πατερούλης Στάλιν, τους ντουφέκισε σαν μπεκάτσες, όπως τον Τουχατσέφσκι, πρωτοπόρο της στρατιωτικής τέχνης, μετά από εξευτελιστικά βασανιστήρια.
Είναι γεγονός πως ο Στάλιν την ώρα που ξεκινούσε ο Β΄ ΠΠ είχε εξοντώσει τα ¾ της Κεντρικής Επιτροπής που τον είχε εκλέξει, τους καλύτερους στρατιωτικούς διοικητές και στο σύνολο της αιματοβαμμένης δεσποτείας του, σκότωσε πολύ περισσότερους σοβιετικούς πολίτες από τον «μαύρο» ομόλογο του, τον Αδόλφο. Κανείς δεν σκότωσε τόσους κομμουνιστές όσους ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι ή Κόμπα ή Στάλιν, που κάποτε, πλην των ληστειών για χρηματοδότηση της επανάστασης, ήταν κι αρμόδιος να παίρνει το ποσοστό της «προστασίας» από τα μπορντέλα της Γεωργίας. Μετά το νταβαντζιλίκι ήρθαν οι μαζικοί φόνοι.
Και δεν ήταν μόνο με σφαίρα στον σβέρκο, την προσφιλή μέθοδο της Τσεκά, της NKVD και των λοιπών δυσοίωνων και κακόφημων κόκκινων SS στην όλη διάρκεια της σοβιετικής παράνοιας.
Χολοντομόρ, σημαίνει εξόντωση δια της πείνας. Έτσι ονομάζεται η Γενοκτονία σε βάρος του Ουκρανικού λαού το 1932 -1933. Εκατομμύρια Ουκρανών πέθαναν από πείνα και μολυσματικές ασθένειες, αποτελέσματα συνδυασμού παραγόντων. Αποτυχημένες οικονομικές «μεταρρυθμίσεις», βίαιη κολεκτιβοποίηση και στο τέλος «σφράγισμα» της χώρας από ένοπλα αποσπάσματα κι οργανωμένη εξόντωση μέσω λιμού. Τα μαυροντυμένα, με δυσεύρετες « ψαρωτικές» δερμάτινες στολές, ένοπλα αποσπάσματα των σοβιετικών υπηρεσιών ασφαλείας, σε πολλές περιπτώσεις κατασχέσανε ακόμη και τον σπόρο για την σπορά και όλα τα ζώα, αφήνοντας τους «αντιδραστικούς» αγρότες του σιτοβολώνα της Ευρώπης, να πεθαίνουν από την πείνα, αποστερημένοι κάθε ανθρώπινης ιδιότητας και αξιοπρέπειας. Ακόμη και φαινόμενα κανιβαλισμού παρατηρήθηκαν στον παράδεισο της σταλινικής γενοκτονικής δικτατορίας, που τόσο θαυμάζουν ακόμη διάφοροι κομψευόμενοι ηλίθιοι εν Ελλάδι.
Όταν στο πνεύμα των μυστικών παραρτημάτων του Συμφώνου Ρίμπεντροπ – Μολότωφ, οι Σοβιετικοί εισέβαλαν στην Πολωνία από την Ανατολή, την ίδια ώρα που η χιτλερική Γερμανία εισέβαλε από την Δύση, οι εν Ελλάδι αντιπρόσωποι της παγκόσμιας σέχτας, της ψευτοθρησκείας του Μαρξισμού – Λενινισμού, εξυμνούσαν την πισώπλατη κομμουνιστική μαχαιριά στο Πολωνικό Έθνος, όπως πριν είχαν γλείψει και δικαιολογήσει το ίδιο το κατάπτυστο σύμφωνο συμμαχίας των δύο δικτατόρων.
Έτσι, το ξημέρωμα που οι γερμανικές Ένοπλες Δυνάμεις ξεχύθηκαν στις αχανείς πεδιάδες τις Ρωσίας και της Ουκρανίας, σάρωσαν τον αποδυναμωμένο από τις σταλινικές εκκαθαρίσεις Κόκκινο Στρατό. Οι ναζί έπιαναν τους σοβιετικούς στρατιώτες αιχμαλώτους ανά κοπάδια, σαν γαλοπούλες. Μεραρχίες ολόκληρες μαζί με τους διοικητές τους. Πολλοί δε Ρώσοι αλλά και Ουκρανοί, με πρόσφατη την γενοκτονία τους και την εξευτελιστική υποδούλωση τους από τους κομισάριους του πατερούλη, υποδέχθηκαν τους ναζί ως απελευθερωτές, ενώ Ρώσοι, Ουκρανοί, Λετονοί, Εσθονοί, Λιθουανοί, Τσρτσένοι, μέχρι Αρμένιοι (!), συγκρότησαν ολόκληρες μεραρχίες εθελοντών στα SS, για να διαλύσουν την μισητή μπολσεβίκικη εξουσία. Ο Θεός τύφλωσε τους Γερμανούς και φέρθηκαν με σκληρότητα στους ντόπιους πληθυσμούς, με βάση τις ηλίθιες και πρωτόγονες φυλετικές θεωρίες του πρώην πτηνοτρόφου Χίμλερ, ο οποίος θεωρούσε τους Σλάβους «υπανθρώπους». Για τον Χίμλερ, που ήταν σαν ποντικομαμή, επιφανής ναζί νομικός και γκαουλάϊτερ είπε, «αν είχα την φάτσα του, δεν θα μιλούσα για φυλή»! Οι ιδέες του, προσφιλείς στον Αδόλφο, επικράτησαν στην δεσποτική διακυβέρνηση των κατεχομένων σοβιετικών λαών. Έτσι οι αιμοσταγείς μέθοδοι καταστολής κι η φυλετική περιφρόνηση έσπρωξαν τις μάζες, που αρχικά τους θεωρούσαν ελευθερωτές από την σοβιετική βαρβαρότητα, πίσω στην αγκαλιά του Στάλιν. Ευτυχώς, διότι αλλιώς μπορεί η κατάληξη του πολέμου να ήταν άλλη, με καταστροφικές συνέπειες για τον λαό μας και την όλη Ευρώπη, αν όχι όλη την ανθρωπότητα.
Ο Στάλιν στην αρχή μούδιασε και βλέποντας το κράτος του να καταρρέει σαν χάρτινος πύργος από τον χιτλερικό οδοστρωτήρα, κατάλαβε πως ο «νέος άνθρωπος» ήταν μια μπούρδα, πως σχεδόν κανείς δεν ήθελε να πεθάνει για τον κράτος του Μαρξ και του Λένιν. Δεν αρκούσε ο Χειμώνας που πρόλαβε τους Γερμανούς στις πύλες της Μόσχας, χάρις στην μοναχική αντίσταση των ωραίων τρελών Ελλήνων, που καθυστέρησαν τα ναζιστικά σχέδια.
Ο Στάλιν ήξερε πως χρειαζόταν ένα μεγάλο κίνητρο. Οι Ρώσοι δεν θα πέθαιναν για το τυραννικό κράτος των μισητών κομισαρίων, όμως θα πέθαιναν πολεμώντας γενναία για την Πατρίδα, την Μητέρα Ρωσία, την ορθόδοξη Ρωσία, για την γη της. Κι έτσι τους μίλησε σαν Τσάρος! Στο μεγάλο κάλεσμα, άφησε στην άκρη τα πολλά πολλά με τον διαλεκτικό υλισμό, πέταξε στα σκουπίδια τον διεθνισμό. Τους μίλησε για τον πρίγκιπα Αλέξανδρο Νιέφσκι που σταμάτησε τους Τεύτονες ιππότες. Τους μίλησε για τον γέρο στρατηγό, τον Κουτούζοφ, που συνέτριψε τον Ναπολέοντα. Τους κάλεσε να πολεμήσουν για την Πατρίδα, την Μητέρα Ρωσία, τον πολιτισμό, την γη τους, τις φαμίλιες τους. Έβγαλε από τα γκουλάγκ όσους παπάδες επέζησαν, τους έδωσε πίσω ναούς, περιουσία, αυτοκίνητα. Επανέφερε στον Στρατό τις τσαρικές στολές και τα παράσημα για τους Αξιωματικούς, ενώ πριν δεν ξεχώριζες τον Στρατάρχη από τον αγροφύλακα. Αποκατέστησε σύμβολα, την ιεραρχία, θεοποίησε την έννοια της Πατρίδας, μίλησε για Έθνος. Κι ο Στάλιν νίκησε, γιατί αυτός ο μπολσεβίκος φονιάς, την κρίσιμη ώρα, φέρθηκε σαν μεγαλορώσος εθνικιστής! Απευθύνθηκε στην μόνη, την πανάρχαια μήτρα που βγάζει ακέραιους ανθρώπους: το Έθνος, τις ιστορικές του μνήμες, τον πολιτισμό του, την αγάπη του για την γη του κι αποκατέστησε, σ’ ένα βαθμό, την φυσική τάξη των πραγμάτων, όπου υπάρχει ιεραρχία, εθνικό φρόνημα, θρησκεία ως έκφραση της υπερβατικής, μεταφυσικής πνευματικής ανάγκης των ανθρώπων.
Γιατί απέτυχε λοιπόν η σφυρηλάτηση του Νέου Ανθρώπου, του κομμουνιστή, ως δήθεν ανώτερου ηθικά όντος; Γιατί τελικά ήταν ηθικά κατώτερος, ως φορέας ολοκληρωτικής ιδεολογίας. Εχθρός της Ελευθερίας. Γιατί από την όλη διαδικασία γεννήθηκε τελικά βαρβαρότητα, γενοκτονία, δουλεία; Γιατί η Μητέρα Θεωρία εμπεριέχει την βαρβαρότητα, ως μη ανθρωποκεντρική που είναι. Γιατί αυτή η ψευτοθρησκεία χωρίς Θεό, αντίκειται στην ανθρώπινη φύση. Ό,τι δεν είναι ανθρωποκεντρικό, ό,τι συνθλίβει την ιδιοπροσωπεία, την ατομικότητα, ό,τι αρνείται το μόνο υγιές συλλογικό υποκείμενο, το Έθνος, την Ιστορία του και την Πατρίδα του, ό,τι αρνείται την Ελευθερία, διχάζει αντί να ενώνει την κοινωνία και βασίζεται στο μίσος και τον ταξικό πόλεμο, οδηγεί στην βαρβαρότητα.
Κι εμείς είμαστε τυχεροί, πιο τυχεροί από κάθε άλλο λαό, που εύλογα κι άξια, όπως όλοι λαοί, αγαπά τον τόπο του και την Ιστορία του. Γιατί ξέρετε ποιο είναι το καλύτερο αντίδοτο στην κάθε λογής βαρβαρότητα; Ο Ελληνισμός. Ως Ιστορία, ως πολιτισμός, ως Τρόπος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου