Το BBC αποφάσισε να βάλει στο μικροσκόπιο ένα θέμα ταμπού....
Πρόσφατα πραγματοποίησε "αυτοψία" σε έναν από τους μεγαλύτερους οίκους ανοχής της Ευρώπης. Το "Paradise" που βρίσκεται στην Στουτγκάρδη της Γερμανίας.
Ο συντάκτης Jim Reed, διερευνά τον πληρωμένο έρωτα στη Γερμανία αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Ο "Παράδεισος" της Στουτγκάρδης κόστισε περίπου 6εκat. ευρώ και άνοιξε τις πόρτες του το 2008. Σήμερα είναι μία από τις πλέον κερδοφόρες επιχειρήσεις της χώρας.
Η χώρα της Μέρκελ νομιμοποίησε τον πληρωμένο έρωτα το 2002, δημιουργώντας μια τεράστια "βιομηχανία" του σεξ.
Η Γερμανία αποτελεί τελικά έναν "παράδεισο" για τον “ροζ” τουρισμό. Τα στοιχεία είναι ενδεικτικά.
Σε ημερήσια βάση, περισσότεροι από 1,2 εκατομμύρια άνδρες “επισκέπτονται” οίκους ανοχής, ενώ οι ροζ επιχειρήσεις πραγματοποιούν τζίρο της τάξης των 14,5 δισ ευρώ το χρόνο.
Το 65% των εκδιδόμενων γυναικών στη χώρα προέρχεται από χώρες της ανατολικής Ευρώπης (Βουλγαρία και Ρουμανία), ενώ οι διαφημίσεις, ακόμη και σε μεγάλες εφημερίδες όπως η Bild, για τα τουριστικά “πακέτα ηδονής” είναι καθ' όλα νόμιμες.
Το σεξ φορολογείται
Σε αρκετές περιοχές της Γερμανίας, το έλλειμμα στα δημοτικά ταμεία οδηγεί ορισμένα Δημοτικά Συμβούλια να επιβάλλουν μάλιστα φόρο σε εκδιδόμενες γυναίκες.
Οι εκδιδόμενες στο Ντόρτμουντ, αναγκάστηκαν πριν μία δεκαετία να αγοράζουν ένα “εισιτήριο” για κάθε ημέρα εργασίας τους, αξίας 6 ευρώ, καθώς ο Δήμος έψαχνε εναγωνίως περίπου 750.000 ευρώ για να καλύψει “τρύπα” στα ταμεία του και να γλιτώσει τη χρεωκοπία.
Ο αριθμός των γυναικών που δουλεύουν σε οίκους ανοχής και στους δρόμους ανέρχεται σε 400.000, κάτι που σημαίνει ότι οι ιερόδουλες έχουν διπλασιαστεί τα τελευταία 20 χρόνια.
Σε ότι αφορά τις κοινωνικές παροχές, οι νόμιμες εκδιδόμενες γυναίκες δικαιούνται σύνταξη και υγειονομική κάλυψη.
"Νοιώθουμε ασφαλείς εδώ (στον τεράστιο οίκο της Στουτγκάρδης). Δεν είναι σαν τους δρόμους που δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί", λέει η 22χρονη Hannah που μέχρι πρότινος εργαζόταν στα πεζοδρόμια του Βερολίνου.
Η αγορά πλέον κυριαρχείται από τα "Μέγα - μπορδέλα" που παρέχουν υπηρεσίες σε μια νέα κλίμακα.
Πολλοί ενδιαφερόμενοι είναι τουρίστες.
Η φεμινίστρια Alice Schwarzer ηγείται μιας καμπάνιας που προσπαθεί να αλλάξει το νομικό πλαίσιο της χώρας και να το ευθυγραμμίσει με το αντίστοιχο της Σουηδίας όπου απαγορεύεται η ζήτηση αγοραίου έρωτα αλλά όχι η προσφορά του.
Αυτό σημαίνει ότι αν συλληφθεί ένας άντρας με μια ιερόδουλη, ο ίδιος διώκεται, αλλά δεν απαγγέλλονται κατηγορίες για τη γυναίκα.
Το συγκεκριμένο μοντέλο έχει υιοθετηθεί σε πολλά κράτη και τελευταία προωθείται και στη Γαλλία.
Ο παρακάτω χάρτης είναι ενδεικτικός. Η χώρα μας συγκαταλέγεται σε εκείνες όπου επιτρέπεται ο αγοραίος έρωτας σε νόμιμους οίκους ανοχής:. Στις χώρες με γκρι χρώμα, το νομικό πλαίσιο δεν έχει ακόμα αναθεωρηθεί ή συγκεκριμενοποιηθεί.
Το μοντέλο της Σουηδίας αναμένεται να υπερψηφιστεί μέσα στο επόμενο δίμηνο σε Αγγλία και Ουαλία. Το Βρετανικό Δίκτυο σημειώνει ωστόσο ότι η σκλήρυνση του νομικού πλαισίου στη μια μεριά της Ευρώπης μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα την περαιτέρω επιβάρυνση της άλλης μεριάς. Στην οποία βρίσκεται και η δική μας χώρα.
Την ίδια ώρα, η εταιρεία Paradise Island Entertainment στην οποία ανήκει ο "Παράδεισος" της Στουτγκάρδης, αναμένεται να ανοίξει άλλο ένα παράρτημα στα σύνορα με τη Γαλλία, στην πόλη Saarbrucken. Κάτι που θα φέρει στη Γερμανία επισκέπτες από τη Γαλλία, όπου το νομικό πλαίσιο αλλάζει, όπως είπαμε και παραπάνω.
Ο τεράστιος οίκος ανοχής, που κοστίζει 4.5 εκατομμύρια ευρώ, θα φιλοξενεί 90 πλήρους απασχόλησης ιερόδουλες και ακόμη 45 μόνιμους υπαλλήλους. Οι Αρχές του Saarbrucken είναι πάντως προβληματισμένες μιας και δεν μπορούν να ελέγξουν την ακμάζουσα βιομηχανία του σεξ στην πόλη.
Στην πόλη εργάζονται ήδη 1.000 ιερόδουλες, την ώρα που ο συνολικός πληθυσμός της είναι μόλις 170.000 κάτοικοι.
Ο συντάκτης Jim Reed, διερευνά τον πληρωμένο έρωτα στη Γερμανία αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Ο "Παράδεισος" της Στουτγκάρδης κόστισε περίπου 6εκat. ευρώ και άνοιξε τις πόρτες του το 2008. Σήμερα είναι μία από τις πλέον κερδοφόρες επιχειρήσεις της χώρας.
Η χώρα της Μέρκελ νομιμοποίησε τον πληρωμένο έρωτα το 2002, δημιουργώντας μια τεράστια "βιομηχανία" του σεξ.
Η Γερμανία αποτελεί τελικά έναν "παράδεισο" για τον “ροζ” τουρισμό. Τα στοιχεία είναι ενδεικτικά.
Σε ημερήσια βάση, περισσότεροι από 1,2 εκατομμύρια άνδρες “επισκέπτονται” οίκους ανοχής, ενώ οι ροζ επιχειρήσεις πραγματοποιούν τζίρο της τάξης των 14,5 δισ ευρώ το χρόνο.
Το 65% των εκδιδόμενων γυναικών στη χώρα προέρχεται από χώρες της ανατολικής Ευρώπης (Βουλγαρία και Ρουμανία), ενώ οι διαφημίσεις, ακόμη και σε μεγάλες εφημερίδες όπως η Bild, για τα τουριστικά “πακέτα ηδονής” είναι καθ' όλα νόμιμες.
Το σεξ φορολογείται
Σε αρκετές περιοχές της Γερμανίας, το έλλειμμα στα δημοτικά ταμεία οδηγεί ορισμένα Δημοτικά Συμβούλια να επιβάλλουν μάλιστα φόρο σε εκδιδόμενες γυναίκες.
Οι εκδιδόμενες στο Ντόρτμουντ, αναγκάστηκαν πριν μία δεκαετία να αγοράζουν ένα “εισιτήριο” για κάθε ημέρα εργασίας τους, αξίας 6 ευρώ, καθώς ο Δήμος έψαχνε εναγωνίως περίπου 750.000 ευρώ για να καλύψει “τρύπα” στα ταμεία του και να γλιτώσει τη χρεωκοπία.
Ο αριθμός των γυναικών που δουλεύουν σε οίκους ανοχής και στους δρόμους ανέρχεται σε 400.000, κάτι που σημαίνει ότι οι ιερόδουλες έχουν διπλασιαστεί τα τελευταία 20 χρόνια.
Σε ότι αφορά τις κοινωνικές παροχές, οι νόμιμες εκδιδόμενες γυναίκες δικαιούνται σύνταξη και υγειονομική κάλυψη.
"Νοιώθουμε ασφαλείς εδώ (στον τεράστιο οίκο της Στουτγκάρδης). Δεν είναι σαν τους δρόμους που δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί", λέει η 22χρονη Hannah που μέχρι πρότινος εργαζόταν στα πεζοδρόμια του Βερολίνου.
Η αγορά πλέον κυριαρχείται από τα "Μέγα - μπορδέλα" που παρέχουν υπηρεσίες σε μια νέα κλίμακα.
Πολλοί ενδιαφερόμενοι είναι τουρίστες.
Η φεμινίστρια Alice Schwarzer ηγείται μιας καμπάνιας που προσπαθεί να αλλάξει το νομικό πλαίσιο της χώρας και να το ευθυγραμμίσει με το αντίστοιχο της Σουηδίας όπου απαγορεύεται η ζήτηση αγοραίου έρωτα αλλά όχι η προσφορά του.
Αυτό σημαίνει ότι αν συλληφθεί ένας άντρας με μια ιερόδουλη, ο ίδιος διώκεται, αλλά δεν απαγγέλλονται κατηγορίες για τη γυναίκα.
Το συγκεκριμένο μοντέλο έχει υιοθετηθεί σε πολλά κράτη και τελευταία προωθείται και στη Γαλλία.
Ο παρακάτω χάρτης είναι ενδεικτικός. Η χώρα μας συγκαταλέγεται σε εκείνες όπου επιτρέπεται ο αγοραίος έρωτας σε νόμιμους οίκους ανοχής:. Στις χώρες με γκρι χρώμα, το νομικό πλαίσιο δεν έχει ακόμα αναθεωρηθεί ή συγκεκριμενοποιηθεί.
Το μοντέλο της Σουηδίας αναμένεται να υπερψηφιστεί μέσα στο επόμενο δίμηνο σε Αγγλία και Ουαλία. Το Βρετανικό Δίκτυο σημειώνει ωστόσο ότι η σκλήρυνση του νομικού πλαισίου στη μια μεριά της Ευρώπης μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα την περαιτέρω επιβάρυνση της άλλης μεριάς. Στην οποία βρίσκεται και η δική μας χώρα.
Την ίδια ώρα, η εταιρεία Paradise Island Entertainment στην οποία ανήκει ο "Παράδεισος" της Στουτγκάρδης, αναμένεται να ανοίξει άλλο ένα παράρτημα στα σύνορα με τη Γαλλία, στην πόλη Saarbrucken. Κάτι που θα φέρει στη Γερμανία επισκέπτες από τη Γαλλία, όπου το νομικό πλαίσιο αλλάζει, όπως είπαμε και παραπάνω.
Ο τεράστιος οίκος ανοχής, που κοστίζει 4.5 εκατομμύρια ευρώ, θα φιλοξενεί 90 πλήρους απασχόλησης ιερόδουλες και ακόμη 45 μόνιμους υπαλλήλους. Οι Αρχές του Saarbrucken είναι πάντως προβληματισμένες μιας και δεν μπορούν να ελέγξουν την ακμάζουσα βιομηχανία του σεξ στην πόλη.
Στην πόλη εργάζονται ήδη 1.000 ιερόδουλες, την ώρα που ο συνολικός πληθυσμός της είναι μόλις 170.000 κάτοικοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου