Κράτος αρωγός και όχι τιμωρός

Υπάρχει μακρά παράδοση στα φορολογικά χρονικά της χώρας στα εξοντωτικά πρόστιμα. Μέσα στο καθεστώς της γενικευμένης «παρατυπίας»
της Μεταπολίτευσης, κατά την περίοδο όπου o homo-lamogious ήκμασε,  οι άτυχοι που έπεφταν στα δόκανα του φοροελεγκτικού μηχανισμού την είχαν πράγματι άσχημα.
Καλούνταν να πληρώσουν τις περισσότερες φορές, ένα εντελώς  εξωπραγματικό  και δυσανάλογο για την εκάστοτε παράβαση ποσό. Και κάπου εκεί ερχόταν ο «καλός» Σαμαρείτης εφοριακός που –κάτω από τις γνωστές και στις πέτρες συνθήκες- «εκλογίκευε» το ποσό.
Το διοικητικό πρόστιμο αν δεν κινείται στη λογική της αποφυγής της επανάληψης της παράβασης στο μέλλον έχει αποτύχει ως μέτρο.
Η υψηλή βεβαιότητα της κύρωσης, μαζί με το λογικό πρόστιμο θα επιφέρουν το επιθυμητό οικονομικό και κοινωνικό αποτέλεσμα.
Ένα πολύ απλό παράδειγμα: μη εμπρόθεσμη υποβολή περιοδικής δήλωσης ΦΠΑ. Πρόστιμο 100 ευρώ. Αν το πρόστιμο είναι στα 1οοο ευρώ δύσκολα θα πληρωθεί καθώς τινάζει κυριολεκτικά στον αέρα τον προϋπολογισμό μιας ατομικής επιχείρησης.
Η ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας δεν πραγματοποιείται μέσα από νεφελώδεις διακηρύξεις «καινοτομικότητας», αύξησης της παραγωγικότητας ή περαιτέρω συμπίεσης του εργατικού κόστους.
Η επιτυχημένη επιχειρηματικότητα θα μειώσει και την ανεργία. Δεν θα υπάρχουν εις το διηνεκές πόροι για προγράμματα τόνωσης της απασχόλησης, η συμβολή των οποίων είναι αμφίβολη και θα κριθεί εκ των υστέρων.
Το κράτος μπορεί να συμβάλει στην ανάταξη της οικονομίας, δημιουργώντας ένα περιβάλλον στο οποίο οι κανόνες θα ισχύουν για όλους ανεξαιρέτως και το φορολογικό πλαίσιο θα είναι σταθερό και δεν θα αλλάζει κάθε φορά που η εκτέλεση του Προϋπολογισμού εμφανίζει ελλείμματα. Μήπως η συγκυρία του πρωτογενούς πλεονάσματος είναι ιδανική για τη δημιουργία σταθερού περιβάλλοντος;
Κι αν οι μηχανισμοί επιδιώκουν παραπάνω έσοδα, ας ασχοληθούν –με τη λογική του συμβιβασμού- με τις χιλιάδες υποθέσεις που εκκρεμούν στις ΔΟΥ και τα δικαστήρια.
Η λογική των εξοντωτικών προστίμων είναι ξεπερασμένη, εχθρός της επιχειρηματικότητας και γενεσιουργός αιτία της διαφθοράς.
Ενδεχομένως η δημιουργία ενός κράτος αρωγού -και όχι τιμωρού – της ιδιωτικής οικονομικής πρωτοβουλίας  να είναι όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρη.

Μ.Ο.