Πώς ένα κακομαθημένο παιδί των Βορείων Προαστίων γίνεται τρομοκράτης;

Αν μπορούσαμε να μπούμε στο μυαλό ενός τρομοκράτη ή όπως αλλιώς θέλει να ονομάζεται κάποιος που σκοτώνει χωρίς δισταγμό η ληστεύει τράπεζες για να περνάει καλά,..
θα θεωρούσαμε εαυτούς τυχερούς. Είναι να απορείς διαβάζοντας τη δήλωση του Νίκου Ρωμανού, του γιου της Νάσιουτζικ που πιάστηκε για τη ληστεία στο Βελβεντό και δικάζεται για άλλες υποθέσεις όπως για ληστείες σε Φιλώτα και Πυργετό, ένοπλη συμπλοκή στην Πεύκη και ευρήματα στα σπίτια Βόλου και Καλλιθέας.
Πρόκειται αν θυμάστε καλά για τον φίλο του Αλέξη Γρηγορόπουλου που τον είδε να πέφτει νεκρός το 2008. Ίσως αυτό να είναι ένα ελαφρυντικό. Η οργή και ο θυμός να βγαίνει απέναντι στην κοινωνία αδιακρίτως. Από την άλλη όμως, πώς ένα κακομαθημένο παιδί των Βορείων Προαστίων με σπουδές σε καλά σχολεία, γερό χαρτζιλίκι και σίγουρο μέλλον φτάνει στο σημείο να γίνεται «τέρας» και να απειλεί με νέα χτυπήματα;
Αν το καλοσκεφτεί κανείς αυτή η καλοπέραση, η αίσθηση ότι δεν του λείπει τίποτε κι ότι κάνει ότι γουστάρει χωρίς να δίνει λογαριασμό είναι ίσως οι αιτίες του μίσους για τα πάντα, εκτός από δολοφόνους όπως ο Μαζιώτης ή ο Ξηρός. Πόσο επαναστατικό είναι όμως να ληστεύεις τράπεζες για να γεμίσεις το ταμείο και να κάνεις τρομοκρατικές ενέργειες και ταυτόχρονα να μη δουλεύεις για το μεροκάματο γιατί το έχεις σίγουρο από τη λεία των ληστειών;
Λέει ο Ρωμανός μεταξύ άλλων: «δεκάδες πυρκαγιές ανάβουν σε πόλεις που όλα έμοιαζαν ήρεμα και απειλούν να σπείρουν το χάος στην οργανωμένη τάξη του συστήματος» και κάνει λόγο για πράξεις βίας που θα «γίνουν κομμάτι ενός ειδικότερου πολιτικού πλαισίου, ανοίγοντας έτσι την προοπτική του περάσματος τους στον αγώνα για την αναρχική επανάσταση».
Ο Νίκος Ρωμανός εκφράζει ακόμη τη συμπαράστασή του στους «επικηρυγμένους αναρχικούς αντάρτες πόλης», όπως τους αποκαλεί, Νίκο Μαζιώτη και Πόλα Ρούπα.
Στη δήλωση αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Εγώ βρίσκομαι εδώ σαν δηλωμένος και αμετανόητος εχθρός σας, δεν ζητιανεύω την επιείκειά σας, δεν επιζητώ τον διάλογο με εσάς και τους ομοίους σας. Οι αξίες μου βρίσκονται σε πόλεμο με τις δικές σας γι’ αυτό κάθε φράση που ξεστομίζω εναντίον σας είναι ξυράφι που χαρακώνει τις μάσκες της υποκρισίας σας και καθιστά σαφή τη θέση και το ρόλο του καθενός μας.
»Συντάσσετε εκατοντάδες σελίδες δικογραφιών και σχηματίζετε συνεχώς νέες υποθέσεις για να μας θάψετε δεκάδες χρόνια στις φυλακές της δημοκρατίας σας.
»Ετοιμάζεστε να μας επιβάλλετε «ειδικές συνθήκες κράτησης» που είναι το μόνο πραξικόπημα που έλειπε από το πάνθεο με τις «ειδικές μεταχειρίσεις» (μεταγωγές, δικαστήρια, νομοθεσίες) που κατασκευάζετε για να μας πολεμήσετε.
»Οι απλοί νόμοι της φυσικής λένε ότι συνέπεια της δράσης είναι η αντίδραση.
»Έξω απ’ αυτή τη δικαστική αίθουσα σε τόπους ελεύθερους υπάρχουν επαναστατημένοι άνθρωποι, σύντροφοι για μένα, τρομοκράτες για σας, που δεν σκοπεύουν ν’ ανεχτούν την εξόντωσή μας χωρίς πρώτα να κάνουν εσάς και τους πολιτικούς σας προϊστάμενους σας να ματώσουν.
»Αν θέλετε μπορείτε να το εκλάβετε ως απειλή».
Στη συνέχεια, με τη φράση «δεν μπορείτε να μας λυγίσετε, δεν μπορείτε να σταματήσετε τη θύελλα που έρχεται», εξαγγέλλει συνέχιση της δράσης του σημειώνοντας:
«Δεκάδες πυρκαγιές ανάβουν σε πόλεις που όλα έμοιαζαν ήρεμα και απειλούν να σπείρουν το χάος στην οργανωμένη τάξη του συστήματος.
»Τέτοια γεγονότα δημιουργούν συνθήκες που μας εξυπηρετούν. Δημιουργούμε γέφυρες επικοινωνίας με ανθρώπους πίσω από τα οδοφράγματα ώστε οι πράξεις βίας να γίνουν κομμάτι ενός ειδικότερου πολιτικού πλαισίου, ανοίγοντας έτσι την προοπτική του περάσματος τους στον αγώνα για την αναρχική επανάσταση.
»Εκεί που η οργή συνδυάζεται με τη συνείδηση. Εκεί που συναντιούνται οι άνθρωποι που η φλόγα της ελευθερίας καίει τα σπλάχνα τους. Κάπου εκεί βρίσκονται και τα αποτυπώματά της δικής μου εξέγερσης. Αναρχικής γιατί εχθρεύεται όλες τις εξουσίες που αναπαράγει ο άνθρωπος, μόνιμης γιατί δεν έχει στόχο τη μεταρρύθμιση αλλά την καταστροφή, υπαρξιακής γιατί μέσα από την εξέγερση εξωτερικεύοντας όλα εκείνα τα όμορφα συναισθήματα που θέλουμε να εξαπλωθούν στις καρδιές των εξεγερμένων.
»Με βάση την παραπάνω σχηματική περιγραφή καταλαβαίνετε ότι δεν έχετε κανένα περιθώριο να σταματήσετε το αναπόφευκτο. Την σύγκρουση των κόσμων μας».
Πράγματι είναι σύγκρουση δύο κόσμων. Αυτός του φανταστικού και φανατικού που έχει πλάσει στο θολωμένου του μυαλό ο Ρωμανός και οι όμοιοί του κι εκείνος του ρεαλισμού και ταυτόχρονα του σεβασμού στον άλλον, ακόμη κι αν είναι αντίπαλος.

Antinews.gr