«Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα», έλεγε το παλιό σποτάκι, αλλά στην περίπτωση των δημοτικών εκλογών αυτό μοιάζει να μην ισχύει...Είναι τα πατροπαράδοτα μεταπολιτευτικά «πολιτικά μηνύματα» των υποψηφιοτήτων που επισήμως ή «δίχως χρίσμα» επιλέγουν τα πολιτικά κόμματα να αποστείλουν.
«Σκληρές» κομματικές υποψηφιότητες από ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑνΕλ και ΧΑ, στην «πεπατημένη» οι υπόλοιποι. Πρώην Υπουργό και νυν βουλευτή η ΝΔ, Καμίνη η ΔΗΜΑΡ, σχεδόν κανένα δεν ενδιαφέρει τι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ.
Η πιο ειλικρινής στάση είναι αυτή της ΝΔ. Δεν έκρυψε τη δυστοκία εξεύρεσης υποψηφίου, δεν απαίτησε από κανέναν να μπει μπροστά, δεν έκανε κάτι τολμηρό απευθυνόμενη σε ένα «συντηρητικό κοινό», δεν πρωτοτύπησε, αλλά και δεν προκάλεσε (αυτό θα συνέβαινε αν «ευλογούσε» πχ τον Καμίνη). Επέλεξε τον πιο αναγνωρίσιμο διαθέσιμο να λάβει όχι μόνο το χρίσμα, αλλά και τη δουλειά αν εκλεγεί. Γλιτώνει και την «υπεύθυνη δήλωση» όρκου αιώνιας πίστης στο θεσμό του Δημάρχου, όπως έκαναν οι μεγάλες βεντέτες της κεντρικής πολιτικής σκηνής στο παρελθόν.
Και ας μη λαϊκίζουμε. Να βρούμε χίλιους λόγους να ψέξουμε κάποιον, αλλά όχι την επιθυμία του να εκτεθεί. Ας κρίνουν οι πολίτες τα πρόσωπα, τον πρότερο βίο και την πολιτεία τους αν αυτό είναι το κριτήριο, αλλά πάντα σε σχέση με τη θέση για την οποία διαγκωνίζονται.
Αν δηλαδή κανείς μπει στον κόπο να εντρυφήσει και να προσπαθήσει να αποκωδικοποιήσει την κριτική που ασκείται για τις υποψηφιότητες, θα προέκυπταν τα εξής:
1. Η όλη συζήτηση κινείται σε επικοινωνιακό επίπεδο, σε επίπεδο εντυπώσεων και όχι ουσίας. Συγγνώμη κύριοι, αλλά δεν μπορεί να έχει γνώμη για την καθημερινότητα της Αθήνας, όποιος διαμένει μόνιμα στο ..Κάτω Παρτάλι.
2. Κριτική για την κριτική. Γνωρίζουμε πολλούς νεοδημοκράτες εξ απαλών ονύχων που θα είχαν αντιρρήσεις για την Όλγα, τον Άδωνι, τον Δένδια, τον Νικήτα και για οποιονδήποτε άλλο, συμπεριλαμβανομένου του εαυτού τους. Είναι οι οπαδοί της περιβόητης σχολής «κριτικάρω, άρα υπάρχω».
3. Κριτική που ενώ στηρίζεται σε λογικοφανή επιχειρήματα δεν κρύβει τελικά την προτίμηση της σε κάποιον άλλο υποψήφιο.
4. Κριτική άσχετων με το αντικείμενο της αυτοδιοίκησης ατόμων που θεωρούν ότι η θέση του Δημάρχου, είναι για έναν τύπο με γραφείο στην Αθηνάς, απέναντι σχεδόν στην κρεαταγορά, με μεγάλη πλατεία εμπρός του, που κοιτά ολημερίς την Ακρόπολη, εκφωνεί ένα ιστορικό λόγο κάθε Παραμονή Πρωτοχρονιάς, δίνει αντικλείδια της Πόλης, όταν δεν μαζεύει σκουπίδια και δεν είναι σε πάνελ, ενώ μέσα στα ουσιαστικά προσόντα του είναι η ανάποδη μέτρηση από μικροφώνου από το 10 έως το 0.
5. Η περιβόητη «ανανέωση». Η ήττα του Κικίλια από τον «συστημικό» Σγουρό το 2010, δεν επιβεβαίωσε το αίτημα. Αφήστε που μια άγνωστη στο ευρύ κοινό υποψηφιότητα, θα ερμηνευόταν ως «λευκή πετσέτα» στο ρινγκ των δημοτικών. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Νικήτας Κακλαμάνης επίσης το 2010, ηττήθηκε κυρίως λόγω της αποχής του δευτέρου γύρου, η οποία ήταν τόσο μεγάλη (σύμφωνα με τους δημοσκόπους) που έκοψε χιλιάδες ψήφους και από τον Κικίλια.
Πολλά ακόμη σημεία θα μπορούσαμε να προσθέσουμε περί επικοινωνίας, ψήφων, προσώπων και συσχετισμών, αλλά δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία και ενδεχομένως καθόλου ουσία. Το ζήτημα είναι ότι όποιος εκλεγεί θα βρει μπροστά του κάτι παραπάνω από ένα βουνό προβλήματα.
Γιατί σε τελική ανάλυση να απολογείται η ΝΔ για την επιλογή της και όχι η ΔημΑρ που ως «αριστερό κόμμα» στηρίζει τον κύριο Καμίνη;
Είναι ο νυν δήμαρχος ο εισηγητής της εντατικοποίησης της ελαστικής εργασίας στις δομές του Δήμου;
Πόσους προσέλαβε με σύμβαση έργου και με ποια κριτήρια και σε πόσους με αντίστοιχη εργασιακή σχέση κούνησε με πόνο ψυχής το μαντήλι;
Είναι αυτός που έφτασε τους βρεφονηπιακούς σταθμούς ένα βήμα πριν το κλείσιμο και ήλθε η «κακή Κυβέρνηση» που βρήκε πόρους από το ΕΣΠΑ (κόβοντας αντίστοιχα κονδύλια από άλλα προγράμματα) και περιέσωσε τις κοινωνικές δομές;
Τι γίνεται με τις υποδομές που ανήκουν στην αρμοδιότητα του Δήμου;
Τα δημοτικά κολυμβητήρια είναι κλειστά και για ποιο λόγο από το 2012;
Ρημάζουν οι εγκαταστάσεις ή όχι;
Αυτά και άλλα πολλά είναι η ουσία της δημαρχίας Αθηναίων. Ο άρχων της πόλης δεν θα λύσει το μεταναστευτικό, δεν θα διώξει την τρόικα, δεν θα λύσει το πρόβλημα της ανεργίας.
Το όποιο πολιτικό μήνυμα στις συγκεκριμένες δημοτικές πάει περίπατο, λόγω της συγκυρίας των ευρωεκλογών με σταυρό.
Εκεί θα στείλουν οι πολίτες τα πολιτικά μηνύματα, εκεί θα κληθούν να επιλέξουν ποιον θα στείλουν στις Βρυξέλλες, να εκπροσωπήσει τα εθνικά συμφέροντα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ γκρινιάζει και δικαίως γιατί ήλπιζε σε ένα θρίαμβο απέναντι σε ψηφοδέλτια επικεφαλής των οποίων θα ήταν η Ντόρα και η Φώφη. Τώρα που το παίγνιο αλλάζει δείχνουν μια δυσκολία προσαρμοστικότητας.
Αν έχουν, όπως ισχυρίζονται τη στήριξη του λαού, θα έπρεπε να πανηγυρίζουν. Ο λαός έχει την σπάνια ευκαιρία να αποδοκιμάσει ονομαστικά και πανελλαδικά τους «Μερκελιστές» και αντί για τις Βρυξέλλες να τους στείλει (πολιτικά) αυτοεξόριστους στις Σεϋχέλλες (που κάποτε πηγαίναμε μόνο για τρέλες).
Tου Μικρού Οδυσσέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου