Μετά τον σάλο που προκάλεσε η έκδοση του βιβλίου του Δημήτρη Κουφοντίνα, ένα ακόμη βιβλίο από έγκλειστο καταδικασμένο για την υπόθεση της 17 Νοέμβρη βλέπει το φως της δημοσιότητας προκαλώντας αντιδράσεις...
Πρόκειται για το δεύτερο βιβλίο του Σάββα Ξηρού με τίτλο «Πολιτική Ευθύνη», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κονιδάρη και αποτελείται ουσιαστικά από τέσσερις συνεντεύξεις του βαρυποινίτη κρατουμένου.
Ο «Μιχάλης» της 17Ν παραδέχεται ότι συμμετείχε στις περισσότερες ενέργειες της οργάνωσης, η οποία εξασφάλιζε τα έσοδά της από ληστείες, σκιαγραφεί τη δομή και τον τρόπο δράσης και εξηγεί για ποιο λόγο τα μέλη της δεν ήθελαν τη συμμετοχή γυναικών στην οργάνωση.
Ο φυλακισμένος αγιογράφος ισχυρίζεται ότι για να βγάζει τα προς το ζην αναγκαζόταν να δουλεύει Κυριακές, αργίες και καλοκαίρια, αλλά παραδέχεται ότι ο ίδιος και αρκετοί σύντροφοί του ήταν ανασφάλιστοι. Γι” αυτό τα χρήματα από τη λεία των ληστειών που διέπρατταν κατά καιρούς οι τρομοκράτες χρησιμοποιούνταν ακόμη και για την υγειονομική περίθαλψη όσων συμμετείχαν στην οργάνωση!
«Ο μόνος τρόπος ήταν με ληστείες. Είχε πάρα πολλά έξοδα. Η χρηματοδότηση δεν ήταν για να δίνονται μηνιάτικα στα μέλη, αλλά για τα έξοδα κάθε ενέργειας, που ήταν πάρα πολλά, και για τις γιάφκες. Βέβαια, επειδή θεωρούσαμε τον τομέα της υγείας, της στέγασης και της παιδείας δεδομένους, ότι έπρεπε να έχει ο καθένας πρόσβαση (για παράδειγμα, εγώ δεν είχα ένσημα για να έχω ασφάλιση), όταν είχαμε κάποιο πρόβλημα υγείας το κάλυπτε η οργάνωση, αλλά χωρίς υπερβολές και σπατάλες».
Περί γυναικών
Προτού εκτελεστεί κάθε τρομοκρατική επίθεση, τα μέλη της 17Ν τη μελετούσαν προσεκτικά ώστε να εξαλείψουν κάθε ενδεχόμενο αποτυχίας που μπορούσε να οδηγήσει στη σύλληψή τους. Ο Σάββας Ξηρός αρνείται κατηγορηματικά ότι συμμετείχαν γυναίκες στην οργάνωση και εξηγεί γιατί δεν τις ήθελαν:
«Οχι, δεν υπήρχαν γυναίκες στην οργάνωση, για πολλούς λόγους. Κατ” αρχήν, η ψυχοσύνθεση της γυναίκας είναι διαφορετική από του άντρα. Δεν εννοώ σε θέματα ισότητας. Μιλάω για διαφορετικότητα. Για παράδειγμα, οι γυναίκες σε πάρα πολλά θέματα έχουν ευαισθησίες οι οποίες αν ξεπεραστούν, επειδή εκ φύσεως λειτουργούν περισσότερο με την καρδιά και λιγότερο ορθολογικά, γίνονται παράτολμες και έτσι εκτίθενται πιο εύκολα και πιο συχνά στον κίνδυνο. Από την άλλη, είναι απόλυτες και ανυπόμονες, ενώ σε αυτές τις καταστάσεις μεγαλύτερη σημασία έχει να ξέρεις πότε πρέπει να περιμένεις παρά πότε πρέπει να δράσεις, και αυτό είναι το πιο δύσκολο».
«Αλαζονεία να μη μετανιώνει κανείς για τίποτα. Θα ήθελα να μην έχω κάνει φόνο»
Μετανιωμένος επειδή αφαίρεσε ανθρώπινες ζωές επιχειρεί να εμφανιστεί ο Σάββας Ξηρός στις τρεις συνεντεύξεις που έδωσε στη φοιτήτρια Νομικής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας Ζωή Κοντού- Ανδρεαδάκη, στο πλαίσιο της διπλωματικής εργασίας που εκπόνησε η τελευταία υπό την επίβλεψη της καθηγήτριας Δήμητρας Σορβατζιώτη.
«Είναι μεγάλη αλαζονεία να μη μετανιώνει κανείς για τίποτα. Συγκεκριμένα, θα ήθελα να μην έχω κάνει φόνο. Ολα τα άλλα παλεύονται. Αυτό όχι…» λέει ο βαρυποινίτης κρατούμενος και αναφέρεται στη βόμβα που εξερράγη στα χέρια του στις 29 Ιουνίου 2002 και προκάλεσε τον βαρύτατο τραυματισμό του και, στη συνέχεια, την εξάρθρωση της 17Ν:
«Επρεπε να πάρω κάποια μέτρα ασφαλείας για τυχόν περαστικούς, ώστε το ωστικό κύμα να μην πάει προς το πεζοδρόμιο και γι” αυτό τον λόγο έπρεπε να τοποθετηθεί σε έναν στενό χώρο. Οταν πήγα να την τοποθετήσω εκεί την πίεσα λίγο παραπάνω, με αποτέλεσμα να γίνει βραχυκύκλωμα και να γίνει η έκρηξη. Οταν έγινε η έκρηξη, μαζεύτηκε πολύς κόσμος που δεν ήξερε τι είχε συμβεί και μου έδινε κουράγιο. Δεν εξερράγη μόνο ο πυροκροτητής που έλεγαν, αλλά η βόμβα, η οποία ήταν 750 γραμμάρια. Ο,τι είχα πάνω μου σκόρπισε. Δεν είναι κάτι απλό. Είναι σαν μια πολύ σφοδρή σύγκρουση με αυτοκίνητο».
«Είχαμε δύο 45αρια, εκ των οποίων έχουν βρει μόνο το ένα»..
Περισσότερα ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου