Του Γιώργου Νικολαΐδη (gnborn2shoot)
Δυο κοινότυπες και συνηθισμένες ερωτήσεις μας. Από εκείνες που απαντώνται (με ευκολία), στις μέρες μας. Σε απλούς ανθρώπους που παλεύουν, καθημερινά, για να τα φέρουν βόλτα. Για τα…ρημάδια τα λεφτά που «ποτέ δεν φθάνουν»...
Σε τρεις λαϊκές αγορές του Δήμου μας (Θερμαϊκού). Στα γνωστά μας «παζάρια». Εκεί τα πειράγματα και τα καλαμπούρια μεταξύ τους, το (ψιλο)κουτσομπολιό και οι απόψεις «επί παντός του επιστητού».
-Ποιος ευθύνεται για την (άσχημη) σημερινή οικονομική κατάσταση;
-Τι πιστεύετε για τους πολιτικούς;
Διευκρινίσαμε από πριν πως η έρευνά μας είναι για το διαδίκτυο και πως δεν χρειάζεται να τα πουν «επιστημονικά». Δήλωσαν πρόθυμοι πολλοί συνδημότες μας (πωλητές κι οι αγοραστές), κάποιοι ύψωσαν τον τόνο της φωνής για τις…επικείμενες απαντήσεις τους και, ελαφρώς…ενθουσιασμένοι για την «ευκαιρία», περίμεναν την κάμερα.
Όταν αυτή (η κάμερα) εμφανίστηκε, οι τόνοι έπεσαν λες και χάθηκε η φωνή τους, ο ένας παρέπεμπε στον άλλον (μέχρι που κάποιοι έβαλαν μπροστά φίλους, γνωστούς ως και το…συγγενολόϊ τους) !
Να φοβηθήκαν άραγε την Αστυνομία όπως κάποτε «επί χούντας» είτε την…πεθερά τους; Η (λανθασμένη) αντίληψή τους περί Ιντερνετ; Η επαγγελματική και οικονομική δυσπραγία που οδηγεί στην κατήφεια και το δέος; Πλανάται ένας ακαθόριστος και δυσερμήνευτος φόβος «μη βρουν το μπελά τους», για αυτό και μίλησαν ελάχιστοι. Ας είναι καλά.
Δυο κοινότυπες και συνηθισμένες ερωτήσεις μας. Από εκείνες που απαντώνται (με ευκολία), στις μέρες μας. Σε απλούς ανθρώπους που παλεύουν, καθημερινά, για να τα φέρουν βόλτα. Για τα…ρημάδια τα λεφτά που «ποτέ δεν φθάνουν»...
Σε τρεις λαϊκές αγορές του Δήμου μας (Θερμαϊκού). Στα γνωστά μας «παζάρια». Εκεί τα πειράγματα και τα καλαμπούρια μεταξύ τους, το (ψιλο)κουτσομπολιό και οι απόψεις «επί παντός του επιστητού».
-Ποιος ευθύνεται για την (άσχημη) σημερινή οικονομική κατάσταση;
-Τι πιστεύετε για τους πολιτικούς;
Διευκρινίσαμε από πριν πως η έρευνά μας είναι για το διαδίκτυο και πως δεν χρειάζεται να τα πουν «επιστημονικά». Δήλωσαν πρόθυμοι πολλοί συνδημότες μας (πωλητές κι οι αγοραστές), κάποιοι ύψωσαν τον τόνο της φωνής για τις…επικείμενες απαντήσεις τους και, ελαφρώς…ενθουσιασμένοι για την «ευκαιρία», περίμεναν την κάμερα.
Όταν αυτή (η κάμερα) εμφανίστηκε, οι τόνοι έπεσαν λες και χάθηκε η φωνή τους, ο ένας παρέπεμπε στον άλλον (μέχρι που κάποιοι έβαλαν μπροστά φίλους, γνωστούς ως και το…συγγενολόϊ τους) !
Να φοβηθήκαν άραγε την Αστυνομία όπως κάποτε «επί χούντας» είτε την…πεθερά τους; Η (λανθασμένη) αντίληψή τους περί Ιντερνετ; Η επαγγελματική και οικονομική δυσπραγία που οδηγεί στην κατήφεια και το δέος; Πλανάται ένας ακαθόριστος και δυσερμήνευτος φόβος «μη βρουν το μπελά τους», για αυτό και μίλησαν ελάχιστοι. Ας είναι καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου